Πόσες Θερμίδες έχει ένας Κουραμπιές;

Να τον φάω... Να μη τον φάω... Να τον φάω... Να μη τον φάω...
Σα να μαδάω μια μαργαρίτα, ένα πράγμα.
Και κάθε φορά να καταλήγω στο μονό αριθμό... Και τον τρώω...
Και μετά - ούτε προγραμματισμένο να το είχα - αυτόματα πετάγεται η σκέψη 'Πόσες θερμίδες πήρα;'
Αλήθεια, πόσες Θερμίδες έχει ο Κουραμπιές;
Ας αντιστρέψω την ερώτηση. Αν σου δώσω μια απάντηση, τι κερδίζεις;
Μα φυσικά, γνώση. Θα Ξέρω.
Γνώση λοιπόν. Πόσες θερμίδες θα πάρω. Πόσο θα παχύνω...
Αλήθεια, δε μου είπες. Εσύ, τρως κουραμπιέ;

Jacob Needleman

Ίσως ήταν μια πασιφανής αλήθεια, αλλά μόνο σταδιακά έγινε μέσα μου σαφές ότι η βιασύνη μου είχε σχέση με το νου μου και ότι η εξωτερική έκφραση των κινήσεων και των ενεργειών μου δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα της εσωτερικής μου κατάστασης, όπως και η συνεχής μυϊκή ένταση που ένιωθα στον αυχένα, στην πλάτη, στους ώμους και σε άλλα μέρη του σώματός μου. Ήμουν τόσο πολυάσχολος γιατί ήμουν ένα παιχνίδι των σκέψεων και των εικόνων που αυτόματα μπαινόβγαιναν μηχανικά στο μυαλό μου χωρίς την "έγκρισή" μου.

Κι όμως είναι δυνατό, οποιαδήποτε στιγμή ν' απελευθερωθούμε και να πάψουμε να είμαστε υποτακτικά ανδρείκελα της ατέλειωτης αλυσίδας σκέψεων και εικόνων, που μας κλέβουν το χρόνο. Δεν είναι τόσο θέμα οργάνωσης των δραστηριοτήτων μας, όσο εκείνο που αναφέρεται ως "περιφρούρηση των λογισμών".
Οι σκέψεις αυτές και οι εικόνες, που διαδέχονται ατελείωτα και συνεχώς η μία την άλλη, κλέβουν το χρόνο μας, γιατί κλέβουν την προσοχή μας. Τους δίνουμε περισσότερη προσοχή από ό, τι χρειάζεται - σε αυτό συνίσταται η ουσία της ανικανότητάς μας μπροστά σ' όλες τις απαιτήσεις που έχει από εμάς η ζωή, και σ' όλες τις ευκαιρίες (ή πειρασμούς) που μας προσφέρει. Εκείνο που χρειάζεται, λοιπόν, όπως μας συμβουλεύει η αρχαία σοφία, είναι να αποκτήσουμε τη βεβαιότητα ότι έχουμε τη δύναμη να μην αφήνουμε τις σκέψεις να μας καταβροχθίζουν.
Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν είναι εύκολο. Από την εποχή του Διαφωτισμού, ο πολιτισμός μας θεωρεί τη σκέψη ως την ανώτερη λειτουργία του νου. Ασφαλώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι έτσι, αλλά μόνο όταν πρόκειται για το είδος της σκέψης που αναδύεται από ολόκληρη την ύπαρξη, για εκείνο το είδος της όρασης και της διανοητικής δραστηριότητας που αποτελεί ιδιότητα του Εαυτού. Αυτό που συνήθως βιώνουμε ως σκέψη όταν ο νους μας λειτουργεί μηχανικά, απέχει παρασάγγας από τη νοημοσύνη που εδρεύει στον Εαυτό.
Καλούμαστε, λοιπόν, να απελευθερωθούμε από την έλξη που ασκούν πάνω μας όλα τα συναισθήματα, οι απόψεις και πεποιθήσεις μας που έχουν διαμορφώσει τη ζωή μας. Καλούμαστε να απελευθερώσουμε το νου, την προσοχή μας, από την απορρόφησή της από τη δική της μηχανική λειτουργία. Καλούμαστε να "πολεμήσουμε", να κάνουμε ένα βήμα πίσω στον εαυτό μας και να επιτρέψουμε να μπει μέσα μας κάτι ασύλληπτο για το νου, που κατευθύνεται από τις επιταγές του εγώ. Το ακατάληπτο αυτό "κάτι" δεν είναι το παιχνιδάκι του χρόνου.

Χρόνος & Ψυχή - Jacob Needleman

"Άραγε θα πεθάνω κάποια μέρα", σκέφτεται, "χωρίς ποτέ μου να έχω παίξει μέχρι το τέλος τη σκηνή αυτήν και χωρίς να έχω απελευθερωθεί από αυτήν; ...Η σκηνή θα συνεχίσει να παίζεται ξανά και ξανά. Θα γεράσω, τα μαλλιά μου θα ασπρίσουν, οι ώμοι μου θα γείρουν με τα χρόνια, το βλέμμα μου θα θολώσει, κι εντούτοις η σκηνή αυτή θα συνεχίσει να παίζεται, ξανά και ξανά από την αρχή".

Kahlil Gibran, Ο Κήπος του Προφήτη

Ένα πρωί, καθώς βάδιζαν στον κήπο, εμφανίστηκε μια γυναίκα στην αυλόπορτα. Ήταν η Καρίμα, αυτή που ο Αλ Μουσταφά είχε αγαπήσει σαν αδελφή του όταν ήταν μικρό παιδί. Κι εκείνη στεκόταν εκεί χωρίς να ρωτάει τίποτα, χωρίς καν να χτυπήσει να της ανοίξουν, αλλά μόνο κοίταζε με λαχτάρα και θλίψη μέσα στον Κήπο.

Τώρα... τώρα βρέχει;

Τώρα πια έχει σταματήσει η Βροχή...
Γιατί εξακολουθείς να Κρατάς την Ομπρέλα σου ανοιχτή;
Από Τι προστατεύεσαι;

Από τη βροχή... που Κάποτε έπεφτε...;
Μα - για δεν κοιτάς...;
Τώρα... τώρα βρέχει;

ΘΦ

Πώς το λες, πως αγαπάς;

Κι αν δεν σπάσεις τον Καθρέφτη
Πώς το λες, πως αγαπάς;
Κι αν δεν σπάσεις τον Καθρέφτη,
Τι είν' αυτό που αγαπάς;

Κυκλωμένοι από Καθρέφτες
ζούμε αδιάκοπα εμείς
Αγαπάμε και μισούμε
Αλήθεια... Τι;

Ολόγυρά μου ένας Καθρέφτης
που να διώξω δε μπορώ...

Κι εσένα που έρχεσαι σιμά μου
Πώς, αλήθεια, σε θωρώ;

Αν δε σπάσω τον Καθρέφτη
Ζω μέσα στη Μοναξιά...

Κυκλωμένοι από Καθρέφτες
Ζούμε μες τη Μοναξιά
Κι αγαπάμε και μισούμε,
Όλα... μες τη Μοναξιά

Πώς τολμάς...
Πώς το λες, πως αγαπάς;

ΘΦ

Και αυτό είναι απλά το Τελευταίο Λάθος...

Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα πιο δύσκολο από το να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Που να θέλει συνέχεια δουλειά, μέρα και νύχτα... Εκτός των άλλων, είναι και το γεγονός ότι οι νέοι δεν είναι προετοιμασμένοι για ένα τόσο δύσκολο είδος αγάπης. Τα κοινωνικά πρότυπα έκαναν ό, τι μπορούσαν για να γίνει η εξαιρετικά πολύπλοκη και θεμελιώδης αυτή σχέση κάτι εύκολο και επιπόλαιο, να φαίνεται προσιτή στους πάντες.

Δεν είναι όμως έτσι.

Η τέχνη της ζωής, Κρισναμούρτι

Έτσι, ρωτάμε ο ένας τον άλλον: τι είναι αγάπη; Αυτή η λέξη έχει χαλάσει, έχει υποβαθμιστεί, την έχουν φτύσει, γι' αυτό πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ολάνοιχτα μπρος στην κατάχρηση αυτής της λέξης.
Τι είναι αγάπη; Είναι απλώς αίσθηση;
Σ' αγαπώ κι εξαρτιέμαι από σένα κι εσύ εξαρτιέσαι από μένα... ίσως κάποτε σε πουλήσω και ίσως με πουλήσεις... σε χρησιμοποιώ και με χρησιμοποιείς. Εάν ο ομιλητής πει: "Σας αγαπώ", επειδή είστε ένα μεγάλο ακροατήριο και τρέφετε τη ματαιοδοξία μου και νιώθω ευτυχισμένος, ευχαριστημένος, ικανοποιημένος, είναι αυτό αγάπη;

Ελληνικό Κέντρο Focusing

Το focusing (στα ελληνικά ‘εστίαση’ ή καλύτερα ‘διαδικασία της εστίασης’) είναι μια βιωματική διαδικασία επικέντρωσης στο σώμα με στόχο την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων και πληροφοριών που αυτό φέρει αναφορικά με ένα θέμα, ένα πρόβλημα ή με μια κατάσταση που ζούμε.

Κυριακή, Νοεμβρίου 3

Τρεις φαινομενολογικές εταιρείες - Ένα φαινομενολογικό σεμινάριο - 2η ανακοίνωση

Τρείς Φαινομενολογικές Εταιρείες
Ένα Φαινομενολογικό Σεμινάριο

«οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν»

(Σοφοκλέους, Αντιγόνη, στιχ.523)

Η ομιλία αυτή
του καθηγητή φιλοσοφίας
Γ. Ξηροπαϊδη
πραγματοποιήθηκε την
Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013
στο Dasein Café.

Είναι η πρώτη μιας σειράς ομιλιών (τεσσάρων) με τον γενικό τίτλο

«Καθημερινότητα, αυθεντικότητα, αταραξία» -
Κριτική εισαγωγή στην ερμηνευτική φαινομενολογία του Μάρτιν Χάιντεγκερ.

Οι συγκεκριμένες ομιλίες αποτελούν τον πρώτο κύκλο ενός φαινομενολογικού σεμιναρίου που συνδιοργανώνουν από κοινού τρείς φαινομενολογικές εταιρείες -

η Ελληνική Εταιρεία Υπαρξιακής Ψυχολογίας «Γίγνεσθαι»,

το Ελληνικό Κέντρο Focusing και

η Ελληνική Εταιρεία Φαινομενολογικής-Υπαρξιακής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας

(Hellenic Society of Daseinsanalysis)

- έχοντας την φιλοδοξία να συμβάλουν στη δημιουργία ενός κοινού τόπου που θα βοηθά στην περαιτέρω εμβάθυνση του
φαινομενολογικού βλέμματος
στο πεδίο της ψυχοθεραπείας
στη χώρα μας.

Μετά το πέρας των ομιλιών θα ακολουθήσει ο δεύτερος κύκλος του σεμιναρίου που θα ολοκληρωθεί σε τέσσερις συνολικά συναντήσεις.

Σ’αυτές η κάθε εταιρία
θα έχει την δυνατότητα να παρουσιάσει
την διαφορετική οπτική της, την ιδιαίτερη κατανόηση,
αλλά και πρακτική εφαρμογή στην ψυχοθεραπεία
των κεντρικών θεωρητικών-φιλοσοφικών εννοιών
που παρουσιάστηκαν στις ομιλίες,
προσκαλώντας παράλληλα
κάθε συμμετέχοντα σε ανοιχτό διάλογο επεξεργασίας, ανταλλαγής απόψεων, κριτικής τοποθέτησης, προβληματισμού…

... του Carl Rogers

Η Μόνη πραγματικότητα που είναι δυνατόν να γνωρίζω είναι ο κόσμος όπως Εγώ τον αντιλαμβάνομαι και τον βιώνω Αυτή τη Στιγμή.
Η Μόνη πραγματικότητα που είναι δυνατόν να γνωρίζετε είναι ο κόσμος όπως εσείς τον αντιλαμβάνεστε και τον βιώνετε Αυτή τη Στιγμή.
Και η Μόνη Βεβαιότητα είναι ότι αυτές οι Πραγματικότητες που γίνονται αντιληπτές είναι σαφώς διαφορετικές.
Υπάρχουν τόσοι "Πραγματικοί Κόσμοι" όσοι είναι και οι Άνθρωποι!
... Δε μπορούμε πια να ζούμε σε μια Ασφαλή Γυάλα γνωρίζοντας ότι όλοι βλέπουμε τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο.

Ποιες είναι οι συνέπειες του να ζεις;_ On becoming a Person, Carl Rogers

... βαδίζουν προς την κατεύθυνση του να επιτρέψουν σε κάθε μέλος της οικογένειας να έχει τα δικά του συναισθήματα και να είναι ξέχωρο πρόσωπο.

Πολλοί από εμάς αγνοούμε ίσως την τρομακτική πίεση που τείνουμε να ασκούμε στο/ στη σύντροφο, στα παιδιά μας για να έχουν τα Ίδια Συναισθήματα με εμάς.
Συχνά, είναι σα να λέμε: "Αν θέλεις να σε αγαπάω, τότε πρέπει να έχεις τα ίδια συναισθήματα με μένα. Αν νιώθω πως η συμπεριφορά σου είναι κακή, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ. Αν νιώθω πως ένας συγκεκριμένος στόχος είναι επιθυμητός, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ".

Η Χαρά της Ελευθερίας_ Κρισναμούρτι

Γιατί δίνουμε κάποιο όνομα στα πάντα; Γιατί βάζουμε μια ετικέτα πάνω σ' ένα λουλούδι, σ' ένα πρόσωπο, σ' ένα συναίσθημα;
Το κάνουμε είτε για να μεταδώσουμε στους άλλους το συναίσθημά μας, είτε για να περιγράψουμε το λουλούδι ή για να ταυτιστούμε με αυτό το συναίσθημα...
Δίνοντας ένα όνομα σε κάτι, το τοποθετούμε απλώς σε μια κατηγορία και νομίζουμε ότι το έχουμε κατανοήσει, δεν το κοιτάμε πιο προσεκτικά, από πιο κοντά.

Αν δεν του δώσουμε ένα όνομα, είμαστε Αναγκασμένοι να το κοιτάξουμε προσεκτικά. Κοιτάζουμε, δηλαδή, το λουλούδι - ή ό, τι άλλο είναι αυτό - με άλλη ματιά, με μια νέα θεώρηση... Το κοιτάμε σα να μην το έχουμε ξαναδεί ποτέ.

Τι πονάει περισσότερο...

Τι πονάει περισσότερο;
Να μη μπορείς να είσαι αυτό που είσαι;
Να μη σε δέχονται γι' αυτό που είσαι;
Να μη σε αφήνουν να είσαι αυτό που είσαι;
Να φοβάσαι να είσαι αυτό που είσαι;

Να μην συνειδητοποιείς τι είσαι...

Η φυλακή μας είναι αυτό που πιστεύουμε πως είμαστε.
Ο καλός - ζεστός - τρυφερός
Ο ψυχρός - απόμακρος - αναίσθητος
Ο εγωιστής - ατομιστής - υλιστής
...

Έχεις μια ενσωματωμένη ταυτότητα. Ξέρεις ποιος είσαι. Σωστά;
Ναι, ξέρεις ποιος είσαι. Ή μάλλον, ξέρεις ποιος σου είπαν ότι είσαι.
Κι επειδή νομίζεις πως δεν έχεις επιλογή, κουβαλάς Αυτόν που σου είπαν ότι είσαι, χρόνια τώρα.

Κι επειδή νομίζεις ότι ξέρεις ποιος είσαι, δε βλέπεις τι είσαι.
Όταν κάτι το ξέρεις, δεν αναρωτιέσαι γι' αυτό, δεν το ερευνάς.

Λοιπόν, δεν ξέρεις ποιος είσαι. Ξέρεις αυτό που σου είπαν ότι είσαι.
Μπορείς να ζεις με αυτό, και μάλλον αυτό θα συνεχίσεις να κάνεις...

Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας_ Alice Miller

... Μόνο έτσι μπορούμε να μετατρέψουμε τον εαυτό μας από το ανίδεο θύμα που ήταν στο παρελθόν σε υπεύθυνο άτομο, που γνωρίζει τη δική του ιστορία και μπορεί να ζήσει μαζί της.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Δεν θέλουν να γνωρίζουν τίποτα από την προσωπική τους ιστορία κι έτσι δεν συνειδητοποιούν ότι, στην ουσία, η ιστορία τους τους καθορίζει συνεχώς στο παρόν.
Συνεχίζουν να ζουν μέσα στην απωθημένη και ανεπίλυτη κατάσταση που παγιώθηκε στην παιδική τους ηλικία.
Δε συνειδητοποιούν ότι φοβούνται και αποφεύγουν κινδύνους οι οποίοι, παρ' όλο που κάποτε ήταν πραγματικοί, εδώ και πολύ καιρό έχουν πάψει να είναι.
Καθοδηγούνται από ασυνείδητες αναμνήσεις και απωθημένα συναισθήματα και ανάγκες, τα οποία, όσο παραμένουν ασυνείδητα και αξεδιάλυτα, συχνά καθορίζουν, με σχεδόν διαστροφικό τρόπο, καθετί που κάνουν ή δεν κάνουν.
...
Θα συνεχίζουμε τη φυγή μας, εκτός κι αν καταλάβουμε ότι η αναβίωση και η συνειδητοποίηση των παιδικών συναισθημάτων δε σκοτώνουν, αλλά απελευθερώνουν.
Άλλωστε, αυτό που πολύ συχνά σκοτώνει είναι η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα.
Αντίθετα, η συνειδητή αναβίωσή τους μπορεί να μας αποκαλύψει την αλήθεια.

Έκχαρτ Τόλε_ A new Earth

Οι ζωές των περισσότερων ανθρώπων είναι γεμάτες πράγματα: υλικά πράγματα, πράγματα που πρέπει να κάνουν, πράγματα που πρέπει να σκεφτούν.
Οι ζωές μας είναι σαν την ιστορία της ανθρωπότητας, την οποία ο Ουίνστον Τσόρτσιλ όρισε ως "το ένα αναθεματισμένο πράγμα μετά το άλλο".
Ο νους μας είναι γεμάτος με τη "σαβούρα" των σκέψεων, τη μια σκέψη μετά την άλλη.
Αυτή είναι η διάσταση της συνειδητότητας αντικειμένου που αποτελεί την κυρίαρχη πραγματικότητα πολλών ανθρώπων, κι αυτός είναι ο λόγος που οι ζωές μας έχουν τέτοια έλλειψη ισορροπίας.
...Η ανάδυση της συνειδητότητας χώρου είναι το επόμενο στάδιο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Συνειδητότητα χώρου σημαίνει ότι, επιπλέον του να έχει κανείς συνείδηση των πραγμάτων - πράγμα που πάντα είναι αποτέλεσμα αισθητητιακής αντίληψης, σκέψεων και συναισθημάτων - υπάρχει ένα Υπόγειο Ρεύμα Επίγνωσης.
Η Επίγνωση συνεπάγεται ότι δεν έχεις συνείδηση μόνο των πραγμάτων (αντικειμένων), αλλά ότι έχεις επίσης συνείδηση του ότι έχεις συνείδηση. Αν μπορείς να νιώθεις μια άγρυπνη εσωτερική ησυχία στο παρασκήνιο ενώ συμβαίνουν πράγματα στο προσκήνιο, αυτό είναι!
Όποτε είσαι ταραγμένος για ένα γεγονός, έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση, η αληθινή αιτία δεν είναι το γεγονός, ο άνθρωπος ή η κατάσταση, αλλά η απώλεια της αληθινής προοπτικής που μόνο ο χώρος μπορεί να παράσχει. Είσαι παγιδευμένος στη συνειδητότητα αντικειμένου, χωρίς επίγνωση του άχρονου εσωτερικού χώρου της ίδιας της συνειδητότητας.
Τα λόγια "κι αυτό θα περάσει", όταν χρησιμοποιούνται ως δείκτης, μπορούν να σου αποκαταστήσουν την επίγνωση αυτής της διάστασης.
Ένας άλλος δείκτης προς την αλήθεια μέσα σου περιέχεται στην παρακάτω πρόταση: "Ποτέ δεν είμαι ταραγμένος για το λόγο που νομίζω".

Eckhart Tolle_ Η Δύναμη του Τώρα

Η αγάπη δεν είναι επιλεκτική,
όπως δεν είναι και το φως του ήλιου.
Δεν κάνει Κάποιον άνθρωπο Ξεχωριστό. 
Δεν είναι Αποκλειστική.

 Η Αποκλειστικότητα είναι η "αγάπη" του εγώ.

Γιατί να εθιζόμαστε σε έναν άλλον άνθρωπο. - Eckhart Tolle, Η Δύναμη του Τώρα

... Και Τότε εμφανίζεται αυτή η Ιδιαίτερη Σχέση. Φαίνεται να είναι η Απάντηση σε όλα τα προβλήματα του εγώ και να ικανοποιεί όλες του τις ανάγκες.

Τουλάχιστον έτσι μοιάζει στην Αρχή.

Όλα τα άλλα από τα οποία αντλούσες την αίσθηση του εαυτού σου πριν, γίνονται τώρα σχετικά ασήμαντα. Τώρα έχεις Ένα και Μοναδικό εστιακό σημείο που τα αντικαθιστά όλα, που δίνει Νόημα στη ζωή σου και μέσα από το οποίο προσδιορίζεις την ταυτότητά σου: 

τον Άνθρωπο με τον οποίο είσαι Ερωτευμένος.

Δεν είσαι πια ένα Απομονωμένο Ψήγμα σε ένα Αδιάφορο Σύμπαν,

ή τουλάχιστον Έτσι σου φαίνεται.

Σχέσεις Αγάπης/ Μίσους - από το βιβλίο του Eckhart Tolle "Η Δύναμη του Τώρα"

Φαίνεται πως, πριν περάσει πολύς καιρός, οι περισσότερες "σχέσεις αγάπης" γίνονται σχέσεις αγάπης/ μίσους. Η τρυφερότητα φεύγει. Η αγάπη μπορεί τότε να μετατραπεί σε εχθρότητα ή σε άγρια επίθεση, με το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτό θεωρείται φυσιολογικό.
Η σχέση ταλαντεύεται στη συνέχεια για κάποιο διάστημα, που μπορεί να είναι μήνες ή χρόνια, ανάμεσα στους πόλους "αγάπης" και μίσους, και σου δίνει τόσο χαρά όσο και πόνο.

Δεν είναι ασυνήθιστο για τα ζευγάρια να εθίζονται σ' αυτούς τους κύκλους.
Το δράμα τους τους κάνει να νιώθουν ζωντανοί.

Είναι Αγάπη Ή Είναι Εξάρτηση; Σκοτ Πεκ - "Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος"

Η δεύτερη συνηθέστατη λαθεμένη αντίληψη σχετικά με την αγάπη είναι η ιδέα ότι η εξάρτηση είναι αγάπη. Πρόκειται για μία λαθεμένη αντίληψη που οι ψυχοθεραπευτές αντιμετωπίζουν σχεδόν καθημερινά. Οι συνέπειές της φαίνονται δραματικά σε άτομα που κάνουν μια απόπειρα, ή κίνηση ή απειλή αυτοκτονίας ή που έχουν γίνει ράκος από κατάθλιψη ύστερα από μια απόρριψη ή από ένα χωρισμό από σύζυγο ή ερωμένο.
Ένα τέτοιο άτομο λέει: "Δε θέλω να ζήσω, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον σύζυγο (τη γυναίκα, τον φίλο, τη φιλενάδα) μου, τον (ή την) αγαπώ τόσο πολύ". Και όταν του απαντώ, όπως κάνω συχνά: "Πέφτεις έξω... δεν αγαπάς τον άντρα (τη γυναίκα, τον φίλο, τη φιλενάδα) σου".
"Τι εννοείς;" έρχεται η θυμωμένη ερώτηση. "Σου είπα πως δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν (ή αυτήν)". Προσπαθώ να εξηγήσω: "Αυτό που λες είναι παρασιτισμός, όχι αγάπη. Όταν έχεις ανάγκη ένα άλλο άτομο για να επιβιώσεις, είσαι ένα παράσιτο αυτού του ατόμου. Δεν υπάρχει εκλογή, δεν υπάρχει ελευθερία στις σχέσεις σου. Είναι ζήτημα ανάγκης, όχι αγάπης.

Η αγάπη είναι ελεύθερη εκλογή. Δύο άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο μόνο όταν είναι ικανοί να ζουν ο ένας χωρίς τον άλλο αλλά ΔΙΑΛΕΓΟΥΝ να ζήσουν ο ένας με τον άλλο".

Είσαι Ή Αυτό Ή Εκείνο!

Η ζωή είναι σχέση. Όσο κι αν το προσπαθείς, όσο κι αν απομονωθείς, η ζωή σου θα εξακολουθεί να αποτελείται από σχέσεις. 
Σχέσεις με ανθρώπους, με γεγονότα. 
Η Ζωή σου, Μια Σχέση.
Κι αναρωτιέμαι, σε αυτή τη σχέση είσαι Εσύ με τον Άλλον;.. Ή ανάμεσά σας υπάρχει ένας σωρός από αναμνήσεις, από προσδοκίες, από 'θέλω' και 'δεν θέλω', από εικόνες.
Σε αυτή τη σχέση, είσαι Εσύ με τον Άλλον; 

Ή ανάμεσά σας υπάρχει ένας Τοίχος; 
Εσύ - Τοίχος - ο Άλλος...

Και το ερώτημα είναι, τον βλέπεις αυτό τον Τοίχο; Είναι πολύ Ύπουλος... 

Μέσα σε Αυλάκια φτιαγμένα από Συνήθειες

Ερώτηση (Μαθητής): Έχετε πει πως αν κάποιος δει ότι κάτι που κάνει δεν είναι σωστό, τότε εκείνο που δεν είναι σωστό παύει να υπάρχει. Εγώ βλέπω ότι το κάπνισμα δεν είναι σωστό, αλλά αυτό δεν σταματάει.

Κρισναμούρτι: Έχετε παρακολουθήσει ποτέ μεγάλους να καπνίζουν; Τους γονείς σας, τους δασκάλους σας, τους γείτονές σας ή κάποιους άλλους; Τους έχει γίνει συνήθεια, έτσι δεν είναι; Καπνίζουν μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, κι έχουν γίνει σκλάβοι της συνήθειας αυτής.
Πολλοί συνειδητοποιούν καμιά φορά πόσο κουτό είναι να είσαι σκλάβος μιας συνήθειας και την πολεμάνε, προσπαθούν να πειθαρχήσουν στον εαυτό τους για να την κόψουν, αντιστέκονται και δοκιμάζουν όλων των ειδών τους τρόπους για να απαλλαγούν από αυτή.
Αλλά, βλέπετε, η συνήθεια είναι κάτι νεκρό, γίνεται μηχανικά, κι όσο την πολεμά κανείς τόσο πιο πολύ δύναμη της δίνει.

Μη με λες Αδύνατη!!!

Είχα πάντα 20 με 30 παραπανίσια κιλά. Τουλάχιστον για όσο διάστημα μπορώ να με θυμηθώ.
Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Αμφιβάλλω αν μπορείς να με καταλάβεις. Κουβαλάω αυτό το Βάρος όλη μου τη ζωή. Έχω διαμορφώσει την Αίσθηση που έχω για Μένα, με βάση αυτό το Βάρος.
Το Βάρος είναι Αναπόσπαστο κομμάτι μου.
Και - φέρνοντας αυτά στη μνήμη μου - ειλικρινά αναρωτιέμαι...
Θέλω Πραγματικά να Αποχωριστώ αυτό το Βάρος; Δεν ξέρω αν μπορείς να με καταλάβεις...
Ξέρω πως Πρέπει να το αποχωριστώ. Αλλά το Θέλω;
Είναι περίεργο... Αλλά είναι πλέον το φιλαράκι μου. Το Βάρος...

Η Ασφάλεια δε μπορεί να συμβαδίσει με την Αγάπη...

Πόσο λίγο ξέρουμε από αγάπη, από την εκπληκτική τρυφερότητα και δύναμή της, πόσο εύκολα χρησιμοποιούμε τη λέξη αγάπη... Τη χρησιμοποιεί ο στρατηγός... τη χρησιμοποιεί ο χασάπης... τη χρησιμοποιεί ο πλούσιος, όπως τη χρησιμοποιούν και τα νεαρά αγόρια και κορίτσια. Αλλά πόσο λίγα ξέρουν γι' αυτήν! Δεν ξέρουν την απεραντοσύνη της... Ότι είναι αθάνατη... πόσο ανεξιχνίαστη είναι...
Ν' αγαπάς σημαίνει να έχεις επίγνωση της αιωνιότητας.

Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης...

Τί χρειάζεται να Τρώει το Παιδί μου για να έχει Υγιές Βάρος;

Ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς γονείς, Υποθέτω πως είναι αυτό.
Πώς διατηρώ το βάρος του παιδιού μου σε Υγιή Επίπεδα.
Τι πρέπει να τρώει και Τι πρέπει να αποφεύγει.
Πρώτα απ' όλα πρέπει να Ξεκαθαρίσουμε Κάτι Ζωτικής Σημασίας.

Σώμα μου φτιαγμένο από Πηλό...

Νομίζουμε ότι το Σώμα μας είναι Κάτι Στατικό.
Έχουμε την εντύπωση ότι, επειδή βλέπουμε ένα σώμα συγκεκριμένων διαστάσεων στον καθρέφτη, το σώμα μας είναι Αντικείμενο.
Πώς είναι Αντικείμενο μια καρέκλα; Κάπως έτσι.
Το σώμα μας, παρ' ότι μοιάζει με Αντικείμενο εξωτερικά, δεν είναι.

Εσύ Έχεις το Κλειδί.

Για να βγεις από την Πραγματικότητα που έχεις Δημιουργήσει, θα Πρέπει να Στρέψεις το κεφάλι σου σε Άλλη Κατεύθυνση.

Αν μιλάμε για την ελληνική πραγματικότητα, θα πρέπει να σταματήσουμε να την εγκρίνουμε. Κι αυτό Ξεκινάει Μέσα μας. Να σταματήσουμε να Μιλάμε γι' αυτήν. Να σταματήσουμε να Ακούμε γι' αυτήν.
Να σταματήσουμε να Αναφερόμαστε σε αυτήν.
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν Απίστευτη Δύναμη. Η λέξη Κρίση θα πρέπει να Διαγραφεί από το ελληνικό λεξιλόγιο, αν θέλουμε να βγούμε από αυτήν.
Πρακτικά, Να Κλείσουμε την Τηλεόραση, Να Κλείσουμε το Ραδιόφωνο.
Δεν υπάρχει άλλου είδους Επανάσταση!
Νομίζουμε ότι είμαστε Αβοήθητοι.
Δεν είμαστε!
"Αυτοί" έχουν βάλει μπροστά μας μία πόρτα. Εσύ κι Εγώ έχουμε το Κλειδί!
"Αυτοί" Ξέρουν πως έχεις το Κλειδί, και έχουν κάθε λόγο να σε φοβούνται. Ακριβώς, να φοβούνται.
Ακριβώς γι' αυτό χρησιμοποιούν Κάθε Μέσο για να σε κρατούν Υπνωτισμένο!
Είμαστε Υπνωτισμένοι.
Έχεις ακούσει διαλόγους του τύπου:
-Πώς πάνε οι δουλειές;
-Πώς να πάνε ρε Μήτσο, δεν τα Ξέρεις; Αφού τα Ξέρεις; Χάλια Μαύρα! Κρίση!!!! Άτιμη Κρίση!!!

Κάθε Λέξη φέρει μαζί της ένα Φορτίο. Δεν είναι τα γράμματά της που έχουν αυτή την Επίδραση. Δηλαδή, αν δεις γραμμένο 'σίρκη' ή 'ρίκση' ή 'κίρης' ή 'κησίρ' νομίζω πως θα αδιαφορήσεις.

Αλλά,

Το να ζ ε ι ς είναι η μεγαλύτερη επανάσταση.

Είναι δυνατόν ο νους να βρίσκεται χωρίς υπόδειγμα, να είναι ελεύθερος απ' αυτήν την προς τα εμπρός και προς τα πίσω ταλάντευση της επιθυμίας; Είναι απολύτως δυνατόν.

Μια τέτοια δράση είναι το να ζει κανείς στο τώρα.
Το να ζεις είναι το να είσαι χωρίς ελπίδα, χωρίς την έγνοια του αύριο... δεν είναι απελπισία ή αδιαφορία.
Αλλά εμείς δ ε ν ζούμε, διαρκώς αναζητούμε το θάνατο, το παρελθόν ή το μέλλον.
Το να ζεις είναι η μεγαλύτερη επανάσταση.
Η ζωή δεν έχει κανένα υπόδειγμα, αλλά ο θάνατος έχει: το παρελθόν ή το μέλλον, εκείνο που υπήρξε ή την ουτοπία. Ζούμε για την ουτοπία, κι έτσι προσκαλούμε το θάνατο κι όχι τη ζωή.

Κρισναμούρτι

Δεν είσαι η Πολυθρόνα στη Γωνίτσα του Σαλονιού σου...

Έχεις ένα σώμα.

Γεννήθηκες με ένα σώμα. 

Για την ακρίβεια, είναι το μοναδικό που σου έχει δοθεί. 

Σου δόθηκε ένα σώμα. 

Ερχόμαστε Μόνο με αυτό το σώμα.

Δεν έχουμε τίποτε άλλο εκτός από αυτό, τη στιγμή της γέννησής μας. 

Και αυτό είναι Κοινό σε όλους μας. 

Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος ο οποίος γεννήθηκε Χωρίς Σώμα.

Αυτό είναι μία βασική προϋπόθεση για να έρθεις στα Μέρη μας. 

Να έχεις Σώμα. 

Κι επίσης, είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος ο οποίος έχει γεννηθεί με Δύο Σώματα, την ίδια στιγμή... Οπότε αυτό που μας ενώνει, το κοινό μας πεπρωμένο, είναι ότι γεννιόμαστε όλοι με Ένα Σώμα.

Από το βιβλίο του Kahlil Gibran “Ο Προφήτης”

Για την Αγάπη

Τότε η Αλμίτρα είπε, Μίλησέ μας για την Αγάπη.

Κι αυτός σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τους ανθρώπους και μια σιγή απλώθηκε παντού.

Και είπε με δυνατή φωνή:

Όταν η αγάπη σε καλέσει, ακολούθησέ την,

Αν και τα μονοπάτια της είναι δύσβατα κι απότομα.

Κι όταν οι φτερούγες της σε τυλίξουν, παραδόσου σ’ αυτήν,

Αν και το ξίφος που κρύβουν μέσα τους μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την,

Αν και η φωνή της μπορεί να σαρώσει τα όνειρά σου, όπως ο βοριάς σαρώνει το περιβόλι.

Γιατί ακόμα κι όταν η αγάπη σε στεφανώνει, σε καρφώνει στο σταυρό. Ακόμα κι όταν σε βοηθάει να φουντώσεις, σε κλαδεύει.

Μην είσαι Αυτοκόλλητος με το Βάρος σου

Στη διαδικασία απώλειας βάρους κάνουμε ένα Θεμελιώδες αλλά Αδιόρατο Λάθος.

Λαμβάνουμε ως δεδομένο ότι ο άνθρωπος που θέλει να χάσει τα κιλά (έστω 20 κιλά) είναι Χοντρός.
Θεωρούμε ότι υπάρχουν οι Κατατάξεις για το Ελλιποβαρές, το Υπέρβαρο και το Παχύσαρκο, κι έτσι βάζουμε τον Άνθρωπο σε μία από αυτές τις Κατηγορίες.
Είναι θεμελιώδες λάθος διότι, 
βάζοντας μία Ταμπέλα σε αυτό, κάνοντας μία Διάγνωση γι' αυτό, 
δεν επιτρέπουμε στην Αλλαγή να συμβεί. 
Και να σημειωθεί εδώ ότι Αλλαγή δεν είναι να Χάσω τα 20 κιλά. 
Αλλαγή είναι να Ισορροπήσω σε αυτά τα μείον 20 κιλά για την 5ετία και πέρα.

Βάζοντας αυτή την Ταμπέλα, είναι σα να γινόμαστε Αυτοκόλλητοι με το Πάχος 
και μετά μας είναι Δύσκολο έως Αδύνατο να Διατηρήσουμε το Νέο Βάρος.
Είναι σημαντικό να προσπαθούμε να διαχωριζόμαστε από τα κιλά.
Να δούμε τα κιλά, το βάρος, 
                  σαν ένα Ξεχωριστό Τμήμα μέσα μας, 
                                    σαν κάτι Διακριτό από εμάς.

Όσο βλέπουμε τα κιλά ως ένα και το αυτό με εμάς, τους δίνουμε Δύναμη να μας εξουσιάζουν και τα τροφοδοτούμε να εξακολουθούν να υπάρχουν.

Έχουμε τη Δύναμη 
να αλλάξουμε αυτό το Σκηνικό.

Για την ακρίβεια,
Μόνο εμείς έχουμε, για εμάς, αυτή τη Δύναμη.


 

The Real You, Is not your Weight

You are Not your Weight

And Yes, This is Essential

Ανορθόδοξος Πόλεμος

Ξέρω τι Πρέπει να κάνω για να χάσω τα κιλά που με βαραίνουν.Έχω τα χαρτιά. Έχω κάνει τόσες και τόσες δίαιτες.

Δεν είναι ότι Δεν ξέρω. Ξέρω. Και μπορώ να πω ότι έχω πάρει Master στη διαιτολογία…  Με τόσες δίαιτες, τόσες διατροφές, μόνο αυτό μου λείπει.

Κι όμως.

Έχω Όλα τα χαρτιά, ολόκληρες στοίβες, και παρ όλα αυτά Δε μπορώ.

Τουλάχιστον Όχι μόνος μου.

Υπάρχουν αυτά που Ξέρω ότι Ξέρω.

Ξέρω ότι πρέπει να τρώω 5 γεύματα, να πίνω νερό, να ασκούμαι κλπ

Υπάρχουν αυτά που Ξέρω ότι Δεν Ξέρω.

Ξέρω ότι Δεν Ξέρω εάν υπάρχει κάποια μέθοδος απώλειας βάρους που δεν έχω δοκιμάσει. Ξέρω ότι Δεν Ξέρω εάν υπάρχει κάποια αναθεώρηση σε αυτά που ήδη γνωρίζω.

Υπάρχουν αυτά που Δεν Ξέρω ότι Δεν Ξέρω.

Κι εδώ βρίσκεται η Μεγαλύτερη Δυσκολία…

Υπάρχει ένας Παράγοντας Χ στην Εξίσωση της Διατήρησης του Απολεσθέντος Βάρους, 

τον οποίο δε λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν μας.

Ενδίδω - Αντιστέκομαι. Υπάρχει Άλλος Δρόμος;

 Δήλωση:

«Στη δίαιτά μου έχω να φάω 1 φρούτο με ένα τοστ, αλλά Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να φάω ένα κομμάτι τούρτα».

Έτσι όπως έχω μπροστά μου το τοστ και το φρούτο που υποτίθεται πως πρέπει να φάω,

μου Αναδύεται η Σκέψη ότι θα ήθελα Αυτή τη στιγμή να έχω στη θέση τους ένα γλυκό.

Αυτό Είναι ένα Γεγονός. Μου ήρθε αυτή η Σκέψη. Πολύ Ωραία…

Τι κάνω Τώρα; Βλέπω ότι αυτή τη Στιγμή θέλω ένα γλυκάκι.

Και τι κάνω;

Θεάτρου Συνέχεια...

- Λοιπόν Δώρα, μου πρότεινες τις προάλλες να Δω στο Θέατρο του μυαλού μου το Σώμα μου Όπως το Θέλω και στη συνέχεια να Τραβήξω αυτή την εικόνα στο Τώρα και να τη Βιώσω στο Θέατρο του Μυαλού μου στο Τώρα.
- Ναι, Μέσες Άκρες αυτό συζητήσαμε.
- Μα, Αυτό που λες δεν είναι Αντιφατικό; Δεν είναι Διχασμός; Δεν είναι Ψέμα; 
Κι Αν Αποτύχω; Κι Αν δεν τα Καταφέρω; Κι Αν είναι Αυτό, Όνειρο Θερινής Νυχτός;

Μμμ Πολύ Ωραία.. Αντιλαμβάνομαι ότι Υπάρχει φόβος, ανησυχία, αγωνία για το τι θα Γίνει Αν..
Σε Πρώτη Φάση ας Ξεκαθαρίσουμε ότι Ό, τι Συνεχίζεται πίσω από το 'Αν', Δεν Υπάρχει.
Όταν λέω 'Αν Αποτύχω', 'Αν δεν έχω το Αποτέλεσμα που Θέλω', 'Αν όλα πάνε στραβά' κλπ Τέτοιου Τύπου, Πιάνω με τη Μία ότι Δε Ζω στο Τώρα.
Το Τώρα δεν έχει 'Αν'. Στο Τώρα Υπάρχει Μόνο το κΑΝω. Το ΑΝ εμπεριέχεται στο κΑΝω.Το Αν στο Τώρα δεν στέκεται από μόνο του Παρά μόνο στο κΑΝω.

Λοιπόν, όταν πιάνω τον εαυτό μου να Ξεκινάει μία φράση του με το ΑΝ, τον Κόβω κατευθείαν, γιατί ξεκινάω με ένα ψέμα. Το ψέμα βρίσκεται στο ΑΝ που δεν Υπάρχει.

- Εντάξει με το ΑΝ, Αλλά και αυτά που λες για το Θέατρο του Μυαλού μου, θα μου πεις τώρα πως Υπάρχουν; Θέλεις να με Τρελάνεις;

Αρχικά, 

Έχεις τη Δύναμη!

Αρχικά, Ξεκαθαρίζω Μέσα μου Τι Θέλω.

1ο Βήμα
Τι Θέλω;
Νιώθω Ελεύθερος/ η να πω Το Οτιδήποτε Θέλω.
Πώς Βλέπω το Σώμα μου στο Θέατρο του Μυαλού μου;
Με Κάθε Λεπτομέρεια.

Ας Ανοίξει η Σκηνή του Θεάτρου Μέσα μου
Κι Ας Ζητήσω το Οτιδήποτε Θέλω.
Προσέχω.

Χρησιμοποιώ Μόνο Θετικές Δηλώσεις.
Δεν λέω τι Δεν θέλω.
Λέω Μόνο αυτά που Θέλω.
Όπου Βάζω την Προσοχή μου, Εκεί πηγαίνει η Ενέργειά μου, και αυτό το Αποτέλεσμα θα πάρω.
Επομένως Προσέχω Τι Δηλώνω.

2ο Βήμα

ReStart!

Προσέχω τις Λέξεις που Χρησιμοποιώ για να με Περιγράψω.
Αν πω:
Είμαι Μία Αποτυχία
Είμαι Ανίκανος
Είμαι Χοντρός
Είμαι Μόνος
Να Περιμένω Όλα αυτά τα Χαρακτηριστικά Να Εκδηλωθούν στη Ζωή μου.

Μπορεί να λέω:
Είμαι Χοντρός, γούστο μου και καπέλο μου.
Μπορεί να Σκέφτομαι:
Έτσι με Θέλω, σε όποιον αρέσουμε.

Και όλα αυτά είναι πολύ λογικά να μου έρχονται στο μυαλό
Αλλά Έχω τη Δύναμη να Επιλέξω τις Σκέψεις μου και τις Λέξεις μου.

Επομένως, όταν Μου Συμπεριφέρομαι με Αυτό τον Τρόπο,
Να Περιμένω Όλα Αυτά να Εξακολουθούν να Υπάρχουν στη Ζωή μου.

Μην έχω Προσδοκίες.
Μπορεί να λέω πως θέλω να χάσω κιλά.
Αλλά αν μέσα μου, μου συμπεριφέρομαι με αυτό τον Τρόπο,
θα Ζω σε Ομηρεία. 

Οι Λέξεις και οι Σκέψεις σου, η Φυλακή σου.

Όταν έχω Υπάρξει 100 κιλά για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου

Κι όταν ύστερα από Κάθε μου Προσπάθεια τα κιλά μου γυρίζουν πίσω 

– σα να τα μαγνητίζω ένα πράμα –

Είναι πολύ Πιθανό, και μάλιστα θα έλεγα ο Κανόνας,

Να δημιουργώ Μία Εικόνα Μέσα μου η οποία έχει σαν Τίτλο: ο/η Χοντρός/ή.

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι, με Κάθε μου Προσπάθεια, 

απλά και μόνο να Επιβεβαιώνω αυτό που Εκ των Προτέρων έχω αποφασίσει Μέσα μου.

Αυτό που γίνεται είναι Απλά μία Επικύρωση.

Παράδειγμα για να Καθαρίσω το Ομιχλώδες Τοπίο…

Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...

Όταν πας το πρωί να νιφτείς στο μπάνιο, βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη.

Κοιτάς στον Καθρέφτη

Και Βλέπεις το Σώμα σου.

Ο Καθρέφτης Ανακλά την Εικόνα σου. 

Μέσα από τον καθρέφτη βλέπεις επίσης και μία Καρέκλα που Υπάρχει πίσω σου.

Άραγε, να μπορεί να Δει κι Αυτή το Δικό της Σώμα;

Μπορεί και η Καρέκλα να Αναγνωρίσει την Ύπαρξή της;

Που σημαίνει, Υπάρχει Κάτι Πέρα από την Καρέκλα, Μέσα στην Καρέκλα;

Αμφιβάλλω…

Αλλά…

Εσύ;

Είσαι Μόνο το Σώμα σου;

Αυτό το Μηχανικό Πράγμα που Κινείται, Μιλάει, Τρώει, Κοιμάται…

Ή Υπάρχει και Κάτι Πέρα από αυτό το Μηχάνημα;

Αυτό το Κάτι που Βλέπει την Ανάκλαση της Εικόνας του..

Μέσα από τον Καθρέφτη…

Μέσα από Όλες σου τις Σχέσεις…

Γιατί Κάθε Σχέση σου είναι κι Ένας Καθρέφτης!

ΟΥΣΙΑστικός Γάμος. Μέσα σου!

Άλλο Γνώση Άλλο Κατανόηση.

Το να Γνωρίζω κάτι δε σημαίνει ότι Αυτό που γνωρίζω έχει κάποια Επίδραση επάνω μου.

Το να Κατανοώ κάτι, έχει τη Δύναμη να με Αλλάξει.

Υπάρχουν Πολλά που ακούμε κι Όμως δε μας αγγίζουν.

Όταν κάτι με Αγγίζει, όταν αρχίζω να το Νιώθω και να Αντιλαμβάνομαι τη Σημασία του, 

Τότε Αρχίζω να το Κατανοώ. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα, μπορεί Κάτι να γίνει. 

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν πάω να κάνω τούμπες, δεν αλλάζει τίποτα!

Η Αλήθεια Δεν έχει Χορηγό.

Αντιμετωπίζουμε το Σώμα σα μηχάνημα.

Ολόκληρη η Κλασική Ιατρική με τους Κλασικούς Επιστήμονες έχουν αυτή την Αρχή. Όλες οι Έρευνες γίνονται με αυτή την Αρχή.

Όταν λέμε: η Τάδε έρευνα έδειξε Αυτό κι αυτό, θα πρέπει να διερευνάμε το Πώς έγινε αυτή η έρευνα. Κάθε έρευνα πραγματοποιείται από Έναν Άνθρωπο (ή μία Ομάδα Ανθρώπων). Αυτός ο Άνθρωπος βλέπει τον Κόσμο με τα δικά του μάτια. Που σημαίνει ότι το αποτέλεσμα που βγαίνει φιλτράρεται από αυτά τα μάτια.

Παράδειγμα. Ένας άνθρωπος που εργάζεται για την Coca Cola Company θα βλέπει τον κόσμο με μάτια που πετάνε καρδούλες σε αυτήν. Θα είναι σίγουρα Φιλικά Διακείμενος προς αυτήν. Έτσι, όταν θα κάνει μία έρευνα για το εάν τα υποκατάστατα ζάχαρης είναι επιβλαβή για τον οργανισμό, το αποτέλεσμα που θα βγει Αναπόφευκτα θα περάσει μέσα από αυτές τις καρδούλες.

Οι έρευνες, τα συνέδρια, έχουν χορηγούς. Αυτοί οι χορηγοί, 'φτιάχνουν' το αποτέλεσμα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όταν ξεκινάμε μία έρευνα, Αρχικά Πάντα θέτουμε ένα ερώτημα. Την έρευνα δεν την ξεκινάμε στα κουτουρού. Υπάρχει Κάτι να μας απασχολεί και Κάτι που θέλουμε να διερευνήσουμε. Όταν ξεκινάμε αυτή την έρευνα, ως επί το πλείστον, έχουμε μία ιδέα για το πού θα πάει το αποτέλεσμα… Όταν υπάρχει ένας σπόνσορας από πίσω, το αποτέλεσμα είναι, θέλοντας και μη, κατευθυνόμενο.

Αν τα υποκατάστατα ζάχαρης Μακροπρόθεσμα Σκοτώνουν, δε θα το ακούσεις ποτέ Έτσι. Θα ακούσεις ότι 

Η Λύση Δε Βρίσκεται στη Γνώση.

Η Γνώση έχει τη θέση της
Αλλά
Δεν Κατέχει την Πρωτοκαθεδρία.

Ξέρεις ότι το Κάπνισμα Σκοτώνει
αλλά καπνίζεις.
Ξέρεις ότι η καθιστική δραστηριότητα σε φθείρει
αλλά κάθεσαι.
Ξέρεις ότι το αλκοόλ επιβαρύνει το συκώτι σου
αλλά πίνεις.
Ξέρεις ότι το στρες είναι υπεύθυνο για Όλες τις ασθένεις
αλλά στρεσάρεσαι.
Ξέρεις ότι τα Απλά Σάκχαρα σου διαταράσσουν το Σάκχαρο
κι Έτσι σε βάζουν σε Φαύλο Κύκλο... Γλυκοφαγίας
αλλά δεν τα αποφεύγεις.

Ναι... Υπάρχουν Πολλά που Ξέρουμε.
Αλλά δε μας λύνουν τα προβλήματα.
Γιατί;
Γιατί η Λύση Δε Βρίσκεται στη Γνώση.
Καλή η Γνώση, αλλά μας έχει Κατακλύσει με Πληροφορίες,
και τα Προβλήματα Εμμένουν.

   Ξέρουμε...
                          Αλλά...
                                            Δε φτάνει!
                                                                  Χρειάζεται να πάμε Πέρα Από τη Γνώση.

Ποιό το Ουσιαστικό Νόημα της Λιπομέτρησης;

Μέρος της Παρακολούθησης αποτελεί και η Λιπομέτρηση.
Είναι κάτι που ανέκαθεν ανέβαζε το κασέ των διαιτολόγων.
Αυτό που λέμε Πουλάει! Αλλά έχουμε σκεφτεί ποτέ το πραγματικό της Νόημα;

Ένα Κοινό Πρόβλημα σε πολλούς ανθρώπους, είτε έχουν θέμα με τα κιλά τους είτε όχι, είναι η Διαταραγμένη Αντίληψη του Σώματος.
Τι σημαίνει αυτό. Μπορεί να είμαι 50 κιλά και να νιώθω 80. Μπορεί να χάσω 2 κιλά και να νιώθω πάλι 80.
Μπορεί να είμαι 100 κιλά και να μην έχω αίσθηση του σώματός μου. Μπορεί να χάσω 5 κιλά και πάλι να μην αντιλαμβάνομαι τίποτα. Μπορεί να χάσω άλλα 5 και πάλι να είμαι στα ίδια.
Προσωπικά, ως άτομο που έχω θέμα με το βάρος μου, σε τί μου χρησιμεύει η λιπομέτρηση; Σε τί με βοηθάει; Πού με ωφελεί;

Γίνε λίγο πιο σκληρή μαζί μου!

Σε θέλω λίγο πιο σκληρή! Για να κάνω το πρόγραμμα ‘Θέλω το Βούρδουλά μου’!

Μάλωνέ με όταν δεν τα κάνω σωστά! Φώναξέ μου λίγο.

Πρέπει να έχω κάποιον πάνω απ’ το κεφάλι μου για να τα χάσω τα ρημάδια!
Ναι. Θέλω το βούρδουλα, τον εξουσιαστή, Αυτόν που θα με βάλει στον Ίσιο Δρόμο.. με το Ζόρι.. Γιατί Αλλιώς Δε Μπορώ.

Πρέπει να έχω Κάποιον να με φοβερίζει για να το κάνω.

‘Αύριο έχω ραντεβού με το διαιτολόγο μου και γι’ αυτό πρέπει να προσέξω τι θα φάω.. Αλλιώς μπορεί να τα ακούσω, θα βγάλει το βούρδουλα και θα με αρχίσει, οπότε πρέπει να προσέξω’.

Πραγματικός βούρδουλας μπορεί να μην υπάρχει, αλλά ευελπιστείς ότι θα βγει ο Νοερός Βούρδουλας, Το να σε κάνει να νιώσεις Άσχημα γι’ αυτό που έκανες.. που χάλασες τη διατροφή κι έτσι να μην το ξανακάνεις!

Βιογραφικό

Γεννήθηκα στην Καλαμάτα όπου και διέμεινα μέχρι να ολοκληρώσω την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κάνοντας μία αναδρομή σε αυτά τα χρόνια, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήμουν μία Καλοκουρδισμένη Μηχανή. Ήμουν υπόδειγμα μαθήτριας, με βαθμούς, γλώσσες και τα σχετικά, αλλά δεν ήμουν Εγώ αυτό. Ήταν η κουρδισμένη Δώρα. Μία απονεκρωμένη οντότητα, πραγματικά.

Συνέχισα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Σαν ένα σακί που το παραγεμίζουν με γνώσεις, μπορώ να πω ότι ζύγιζα αρκετά κιλά. Σπούδασα στην πρώτη μου επιλογή, με ενδιέφερε πολύ το κομμάτι της διατροφής και ήθελα πάντα να ασχοληθώ με κάτι που να αφορά στον Άνθρωπο. Οπότε να ‘μαστε στο Χαροκόπειο. Ολοκλήρωσα τις σπουδές στην ώρα τους και βρέθηκα στην Αγορά Εργασίας. Το κλίμα ήταν φιλικό για μένα κι έτσι απέκτησα σχετικά γρήγορα επαφή με ανθρώπους σε εργασιακό πλέον επίπεδο.. τη λεγόμενη Εμπειρία.

Τι μου έχει δώσει αυτή η μέχρι τώρα πορεία;