Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Κάντο όπως οι stars!!!!



Τίτλοι περιοδικού. Πρωτοσέλιδο.

‘Κάντο όπως οι stars.
Κάντο σαν την Π…, τη Μ…. και τη Β….!
Χάσε τα κιλά του καλοκαιριού όπως κάνουν οι stars.
To fitness μυστικό της Μ…..’

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

το μυστικό δε βρίσκεται στη γνώση



Πόσες δίαιτες έχεις κάνει? Σε ποια ηλικία ξεκίνησες την πρώτη σου δίαιτα? Πόσο διαρκούσε η κάθε σου προσπάθεια? Τι γεύση σου μένει μόλις σταματάς μια δίαιτα? Ή μάλλον, στο άκουσμα της λέξης ‘δίαιτα’ τι γεύση σου έρχεται στο στόμα? Τι νιώθεις όταν ακούς ‘δίαιτα’?
Μην απαντάς. Σκέψου το.
Μόλις ακούς τη λέξη δίαιτα, βλέπω το πρόσωπό σου σε πρώτη φάση να παίρνει μια περίεργη έκφραση, να κάνει μια ιδιαίτερη γκριμάτσα.. στο στόμα σου το πιθανότερο είναι να υπάρχει μια στυφή γεύση, σα να σου έρχεται κάτι το άνοστο.. και στο νου σου μπορεί να έρθει μια εικόνα στην οποία είσαι εσύ, γύρω από το λαιμό σου ένα λουρί, μια τριχιά, η οποία σε δένει με τον εκάστοτε διαιτολόγο.. όχι και τόσο ευχάριστο θέαμα, θα μου πεις..

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Από τον έναν πόλο στον άλλο...



Ας πάρουμε την κυρία Παπα^%&%οπούλου ή τη Μαρία της γειτονιάς, το ίδιο μας κάνει.. Μπαίνει η φίλη μας σ’ ένα πρόγραμμα, διατροφής. Ξεκινάει μ ενθουσιασμό, λαχτάρα, επιθυμία να τα χάσει, να μπει στο φόρεμα που έχει καταχωνιασμένο, ν αλλάξει! Αυτό ξεκινάει, έστω, στο χρόνο μηδέν (δηλαδή στο +θ της εικόνας). Αυτή η κατάσταση της κρατάει ένα διάστημα, ίσως όχι με την ίδια ένταση, παρ όλ αυτά η ποιότητα αυτού που νιώθει κυμαίνεται κάπου εκεί, στη λαχτάρα κ στην επιθυμία για το φόρεμα και την αλλαγή (κοντά στο +θ).

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Δες ΤΩΡΑ τι τρώει η κυρία Παπα&*^$οπούλου!



Ναι, μας τσιμπάει το ενδιαφέρον. Το όνομα ενός διάσημου μας χτυπάει στο αφτί. Το ότι κάποιος αναγνωρίζεται από τον πολύ κόσμο, μας κάνει αυτομάτως να τον βλέπουμε με άλλο μάτι.. Το ότι είναι ‘διάσημος’ μας τραβάει την προσοχή.. Γιατί?
Τι είναι αυτό που μας κάνει να βάζουμε τον κύριο Παπα&*^%όπουλο και την κυρία Παπα^&*%οπούλου σε βάθρο? Και να τους προσκυνάμε, ο καθένας με τον τρόπο του? Πολλές φορές, τελείως ασυναίσθητα?
Το ότι η κάθε δι - άσημη έχει επίπεδη κοιλιά τρώγοντας ραπανάκια βουτηγμένα σε ντιπ ακρίδας, εμένα προσωπικά, γιατί να με ενδιαφέρει? Γιατί να θέλω να μιμηθώ αυτόν που προβάλλεται ως ‘σημαίνον’ πρόσωπο? Και γιατί να αφιερώσω έστω και ελάχιστο από το χρόνο μου στο τι τρώει και τι αφοδεύει ο καθένας?

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Γιατί... η δίαιτα σαν 'concept' έχει αποτύχει?



Πόσες δίαιτες έχει κάνει η μέση γυναίκα τη σημερινή εποχή? Και πόσες από αυτές έχουν πετύχει, ορίζοντας ως επιτυχία το ‘χάνω τα κιλά κ δεν τα ξαναπαίρνω’? Κι επιτέλους, Γιατί?
‘Μα αγαπητή’, θα μου πεις, ‘η απάντηση είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας.. Έχω θέμα αυτοσυγκράτησης, δεν πειθαρχώ, μου αρέσουν τα γλυκά, θέλω να απολαμβάνω το φαγητό, δε μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου’ και τα σχετικά… 
Απαντήσεις – κλισέ, απαντήσεις – αυτόματες…

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Be The Best You Can Be!

Αρνητικά Συναισθήματα...
ο βρυκόλακας που μας πίνει το αίμα
... και μας παχαίνει?


Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος να ανακαλύψουμε...

δεν αφήνουμε στο αρνητικό να μπει στη ζωή μας...
γιατί τότε... εμείς γινόμαστε Το Αρνητικό!

Be the Best You Can Be!

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Εσύ... πόσα 'Εγώ' έχεις?



Πώς ζούμε τη ζωή που μας δόθηκε? Πόσο υπεύθυνα την αντιμετωπίζουμε? Πόσο σοβαροί είμαστε μαζί της? Και τελικά… πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας?
Νομίζουμε πως είμαστε σοβαροί, και υπεύθυνοι.. και τα σχετικά..
Για παράδειγμα λέμε ‘Θα πειθαρχήσω τον εαυτό μου να μην τρώει αν δεν πεινάει’ ή λέμε ‘Αυτή είναι η τελευταία φορά που σαβουριάζω έτσι’ ή πάλι ‘Στο εξής, θα είμαι προσεκτική με τις επιλογές μου.. (διατροφικές ή όποιες άλλες)’…
Η πλάκα δεν είναι ότι λέμε αυτά που λέμε.. Η πλάκα είναι ότι τα πιστεύουμε! Και νομίζουμε ότι είμαστε και σοβαροί!
Δε βλέπουμε πραγματικά…

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

... μας αρέσουν τα δεσμά μας!!!




 Σε συναντώ...

     Σε ακούω...

       Σου μιλάω

          Σε αγκαλιάζω...

            Σε φιλάω...

                 Σε έχω...

                      Σε σφίγγω...

                         Σε αιχμαλωτίζω...

                                      Σε απορροφώ...

                                              Σε πνίγω..

                                              Σε αγαπώ?


του Μπουκάι

Μόνο Από Έρωτα... του Horhe Bukai!

ΒΑΔΙΖΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ.
Το δρόμο μου, που έχει μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας: τη δική μου.
 

Στ' αριστερά μου, ένας αιώνιος τοίχος χωρίζει το δρόμο μου απ' το δρόμο κάποιου που βαδίζει δίπλα μου, απ' την άλλη πλευρά του τοίχου.
Πού και πού, σ' αυτόν τον τοίχο βρίσκω μια τρύπα, ένα παράθυρο, μια σχισμή... Και μπορώ να κοιτάξω το δρόμο του γείτονα ή της γειτόνισσάς μου.
Μια μέρα, καθώς περπατώ, μου φαίνεται ότι βλέπω στην άλλη άκρη του τοίχου μια μορφή που κινείται στο δικό μου ρυθμό, προς την ίδια κατεύθυνση.
Κοιτάζω αυτή τη μορφή: είναι μια γυναίκα. Είναι όμορφη.
Με βλέπει και αυτή. Με κοιτάζει.

Ο βασικός παίκτης στη ζωή σου είσαι ΕΣΥ!



Γιατί ζούμε τη ζωή μας σαν αναπληρωματικοί στον πάγκο? 
Περιμένουμε από κάποιον άλλο να πάρει την απόφαση για εμάς, να πάρει την πρωτοβουλία, για να ξέρουμε ποιόν θα βρίζουμε στο τέλος.. 
Δε θέλουμε να είμαστε εμείς αυτοί που θα φέρουν την ευθύνη! 
Γιατί?
Θέλουμε να βολευτούμε. Βλέπουμε τη ζωή μας σαν βόλεμα. ‘Να έχω μια δουλίτσα, ένα σπιτάκι, μια γυναικούλα (ή έναν αντρούλη).. τη βολή μου βρε αδερφέ! Πολλά ζητάω?’ 
Όχι, δε ζητάμε πολλά. Για την ακρίβεια ζητάμε λίγα.. απελπιστικά λίγα… 

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Η Μεταφυσική της Αγάπης...



Η Αγάπη προκαλεί δονήσεις…



 
Η Αγάπη είναι κάτι το μεταφυσικό. Δε μπορείς να την προσεγγίσεις με τη στείρα λογική σου. Είναι μια ‘ψυχική εμπειρία’, και όταν είναι άνευ όρων, έχει απίστευτες δυνάμεις… 
Η Αγάπη ρέει, κι έτσι θεραπεύει, αποκαθιστά, δίνει ζωή. 

Η Αγάπη είναι ένας Καθολικός και Πνευματικός Νόμος… πέρα από κάθε θρησκεία κι από κάθε έθνος… πέρα από κάθε διαχωριστικό φαινόμενο.. Η Αγάπη ενώνει… δεν υπάρχει στα κομμάτια… Είναι η ενέργεια που ρέει σε όλα στη ζωή. Αυτό το όλον’ είναι η πηγή της Αγάπης. Το όλον’ είναι υπέρτατη Αγάπη. 

Πολλοί δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας αυτές τις δονήσεις της Αγάπης… από φόβο ότι θα θέσουν σε κίνδυνο τις προθέσεις μας, τις επιθυμίες μας, τους σκοπούς μας, τις φιλοδοξίες μας.. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η Αγάπη είναι αυτό που κάνει τον σκοπό μας να έχει νόημα.. Ότι αυτή έχει τη δύναμη να θεραπεύσει, να κινητοποιήσει, να μας εμπνεύσει. 

Πολλοί μπορεί να πούμε… 
‘καλά, παπαρο - φιλοσοφίες, η Αγάπη δεν υπάρχει… εγώ πιστεύω μόνο σε ότι βλέπω, ακούω, μυρίζω, πιάνω και γεύομαι. Μπορώ να κάνω κάτι από αυτά με την Αγάπη?... παπαρο – φιλοσοφείς λοιπόν, αγαπητή!’ 
Πολύ πιθανό λοιπόν, αυτά να είναι άρες μάρες κουκουνάρες.. Άλλωστε, για πολλούς, αυτό είναι και η μεταφυσική…
Τι κάνεις λοιπόν? 
Κοιτάς τη ζωή σου. 
Βλέπεις τον εαυτό σου και τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. 
Είσαι ικανοποιημένος? Είναι και οι άλλοι ικανοποιημένοι μαζί σου? 
Τότε είσαι καλά. Άλλωστε, δε χρειάζεται να φτιάξεις κάτι, αν δεν έχει χαλάσει… 

Αν όμως πιστεύεις ότι η Αγάπη δεν υπάρχει, ή ότι αν υπάρχει τότε είναι κάτι σπάνιο ή περιορισμένο, ίσως η ζωή να σου φαίνεται σκληρή και δύσκολη.. Ίσως πρέπει να την δεις αλλιώς…

Υπάρχει Αγάπη εκεί που δε μπορούμε να φανταστούμεσε ποσότητα που δε μπορούμε να μετρήσουμε… Το ότι δεν την ‘πιάνουμε’, το ότι δεν της επιτρέπουμε να κυλήσει μέσα στις ζωές μας, φαίνεται από τη ζωή έτσι όπως την έχουμε κάνει… από τις δυσλειτουργικές μας οικογένειες, τους πολέμους, τα εγκλήματα κάθε είδους, τις αυτοκτονίες…    

Πώς θα άλλαζε ο κόσμος? Ααα.. βαριά κουβέντα λες κοπελιά… έστω… βαριά.. αλλά ποιος δεν θέλει να αλλάξει.. τουλάχιστον ο κόσμος έτσι όπως τον έχουμε κάνει γύρω μας, με το να είμαστε έρμαια των κάθε λογής ‘μεγάλων κεφαλιών’… 

Μπορεί η Αγάπη να αλλάξει τον κόσμο?
Μόνο η Αγάπη μπορεί… 

Θέλει να επιτρέπεις στην Αγάπη να ρέει στη ζωή… ακόμα κι όταν νιώθεις πόνο, απογοήτευση, ματαίωση… γιατί όλα αυτά είναι εμβρυικές μορφές φόβου… Όταν αυτά μεγαλώσουν γίνονται έχθρα, πικρία, ζήλεια και απελπισία… 

Πολλοί ζούμε ζωές άδειες από Αγάπη. Κατ’ ουσίαν άδειες! Νιώθουμε αποκομμένοι από τις οικογένειές μας, από τους φίλους, από τους εραστές μας… Είμαστε μαζί κι όμως τόσο χώρια… Ουσιαστικά είμαστε ξένοι μεταξύ μας… 

Ή μπορεί να νιώθουμε ότι θα πρέπει ‘να κερδίσουμε την Αγάπη’ από κάποιον.. άλλο κουλό! Να κερδίσεις την Αγάπη! Πώς μπορείς να κερδίσεις κάτι με το οποίο έρχεσαι στη ζωή? Κι όμως, πιστεύουμε ότι θα κερδίσουμε την Αγάπη αν γίνουμε πιο ελκυστικοί, πιο έξυπνοι, πιο επιτυχημένοι από κάποιον άλλο.. νιώθουμε ότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός κι ότι θα πρέπει να ξεχωρίσουμε για να βρούμε την Αγάπη… κι όμως εξακολουθούμε να νιώθουμε ανεπαρκείς..
Ζούμε με το φόβο.. κι αυτό κάνει την Αγάπη να κρύβεται.

Γιατί ο φόβος κι η Αγάπη δε μπορούν να συνυπάρξουν…
Είναι ενέργειες σε άλλο επίπεδο.. 

Όταν ζεις με το φόβο.. οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, χάνεται η δημιουργικότητα, η χαρά, γιατί αυτά πάνε χέρι χέρι με την Αγάπη.
Θα πρέπει να επαναφορτιστούμε με Αγάπη. 

Να δούμε ότι αυτή είναι η πιο δυνατή ενέργεια που υπάρχει γύρω μας.
Είναι τόσο απλή και παράλληλα τόσο δυνατή.. 

δώρα

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Άλλος κανείς!!



Μόνο εσύ, για σένα, μπορείς
Άλλος κανείς!
Μόνο εσύ τη ζωή σου ν' αλλάξεις
Άλλος κανείς!

Κάθε στιγμή, τη ζωή σου επιλέγεις
Εσύ, άλλος κανείς!
Τη ζωή σου όπως θέλεις ορίζεις
Εσύ κι άλλος κανείς!

Γιατί κρέμεσαι απ' τον κάθε τυχόντα?
Τι ζητάς τη συμβουλή?
Το σώμα σου έχει τέτοια σοφία
Που από μόνος σου μπορείς

Τι ζητάς από κάπου να πιαστείς
Τι φοβάσαι μη χαθείς?
Το σώμα σου έχει τον τρόπο
Τη λύση που θέλεις να σου βρει

Το μόνο που θέλει από σένα
Είναι αγάπη και στοργή
Δε θέλει να το βρίζεις
Δε θέλει να το σιχτιρίζεις

Πώς μπορεί να σε βοηθήσει
Τη λύση για σένα να βρει
Όταν βλέπει πως αγάπη δεν παίρνει
Όταν βλέπει πως εσύ το μισείς

Άκουσέ το, αγάπησέ το!
Μόνο αυτό από σένα ζητάει!
Μην αυτό - πυροβολείσαι
Μην αυτό - τιμωρείσαι


Μόνο εσύ, για σένα, μπορείς
Μόνο άμα το νιώσεις, μπορείς
Την ανατροπή για σένα να φέρεις
Μόνο εσύ, κι άλλος κανείς!


... Μάθε τον καπετάνιο να κάνει καλά τη δουλειά του!



‘Θέλω πολύ να χάσω τα κιλά που μ’ επιβαρύνουν! Μακάρι να μπορέσω να τα καταφέρω.. Θα το προσπαθήσω…’
Με πόσους τρόπους άραγε σαμποτάρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό? Πόσες είναι οι αυτό – μειωτικές ιδέες που μας κατακλύζουν?
Λέμε, για παράδειγμα… ‘Θέλω πολύ να το πετύχω αυτό. Μακάρι να γίνει. Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω ότι είμαι ικανός για κάτι τέτοιο, με έχουν πάρει και τα χρόνια.. αλλά θα προσπαθήσω!’
Το ‘μακάρι’ μας δείχνει πόσο λίγο πιστεύουμε στον εαυτό μας. Πόσο πολύ περιμένουμε από κάποιον άλλον να έρθει για να μας σώσει.. Η ηλικία μας είναι μια καλή δικαιολογία για να μην μπούμε στη δράση.. Η ‘προσπάθειά’ μας είναι ένας τρόπος εφησυχασμού, έτσι ώστε να νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι… Τουλάχιστον, προσπαθούμε!

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Σπάσε τα δεσμά!!



Πόσο πολύ ζητάς την ελευθερία σου? Πόσο πολύ θέλεις να είσαι εσύ ο κύριος του εαυτού σου? Να ζεις τη ζωή που έχεις επιλέξει εσύ να ζεις? 



 
‘Μα καλά’ θα μου πεις… ‘είσαι μειωμένης ευθύνης? Εντάξει, όλοι έχουμε μια δόση …χαζομάρας μέσα μας, αλλά εσύ το παρακάνεις! Είναι δυνατόν να με ρωτάς αν ζητάω την ελευθερία μου? Αν θέλω να είμαι κύριος του εαυτού μου? Αν ζω τη ζωή που εγώ έχω επιλέξει να ζω? Μα φυσικά και έχω ελευθερία. Φυσικά και είμαι κύριος του εαυτού μου και ζω τη ζωή που εγώ έχω επιλέξει. Ώρες ώρες θα έλεγα πως έρχεσαι από άλλο πλανήτη!’

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Μα... οι συνήθειές μου είναι τόσο γλυκές!!



‘Δηλαδή μου λες με λίγα λόγια, ότι δεν θα ξαναφάω σαν άνθρωπος? Τέρμα τα φαγητά της μαμάς?’ (Αχ… αθάνατη ελληνίδα μάνα!)…
Μια τυπική ερώτηση που βγαίνει ασυναίσθητα από όποιον μπαίνει σε ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα διατροφής. Υπάρχει ο φόβος του ‘μετά’, του πως θα καταφέρω να κρατήσω ό, τι με κόπο σκοπεύω να πετύχω (ή έχω πετύχει)… ο φόβος ότι δεν θα μπορέσω να επιστρέψω στις συνήθειές μου.
‘Μα σου λέω, τέρμα… Το ξέρω πως αυτή η φορά θα είναι διαφορετική. Αυτή είναι η τελευταία προσπάθεια που κάνω, και αυτή τη φορά θα πετύχει.’

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Wilhelm Reich... απόσπασμα από το 'Listen Little Man!'

Είσαι ένας 'κοινός Ανθρωπάκος'. Κατάλαβε το διπλό νόημα αυτών των λέξεων: 'κοινός' και 'Ανθρωπάκος'.



Μη φεύγεις. Βρες το θάρρος να κοιτάξεις τον εαυτό σου.
'Με ποιό δικαίωμα μου λες τί να κάνω?' Βλέπω την ερώτηση αυτή στο φοβισμένο βλέμμα σου. Ακούω την ερώτηση αυτή απ' το αυθάδες στόμα σου. Φοβάσαι να κοιτάξεις τον εαυτό σου, φοβάσαι την κριτική, Ανθρωπάκο, όπως φοβάσαι και τη δύναμη που σου υπόσχεται κάποιος. Δε θά ξερες πώς να τη χρησιμοποιήσεις μια τέτοια δύναμη. Δεν τολμάς να σκεφτείς ότι κάποτε μπορεί να αισθανθείς διαφορετικά: ελεύθερος και όχι καταπτοημένος... ευθύς και όχι πονηρός... να ερωτεύεσαι ανοιχτά και όχι 'ως κλέπτης εν νυκτί'.

Από το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ 'Άκου, Ανθρωπάκο'

Ναι, ανθρωπάκο, έχεις βάθος μέσα σου μόνο που δεν το ξέρεις. Φοβάσαι θανάσιμα το βάθος της ψυχής σου, γι' αυτό δεν το αισθάνεσαι και δεν το βλέπεις. Γι' αυτό σε πιάνει ίλιγγος όταν κοιτάζεις κάτω και τρικλίζεις σα νά σαι στο χείλος της αβύσσου. Φοβάσαι πως θα πέσεις και πως θα χάσεις την 'ατομικότητά' σου αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Με την καλύτερη διάθεση να γνωρίσεις τον εαυτό σου φτάνεις πάντα στα ίδια συμπεράσματα: μικρός, απάνθρωπος, ζηλιάρης, λαίμαργος, ύπουλος. Αν δεν ήσουν βαθύς στα τρίσβαθά σου, Ανθρωπάκο, δε θα έγραφα αυτά τα λόγια σε σένα. Το βάθος τούτο μέσα σου αποτελεί το μεγάλο μέλλον σου.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Πώς θα διατηρήσω το βάρος μου?



Γιατί συνέχεια παλεύω με τα κιλά μου? Γιατί είμαι συνεχώς μπλεγμένος σε μια μάχη από την οποία νιώθω χαμένος? Έχω δοκιμάσει όλες τις δίαιτες που κυκλοφορούν (μέχρι σήμερα τουλάχιστον, γιατί κάθε μέρα βγαίνουν κι άλλες…) Μπορούμε να πούμε πως έχω πλέον γίνει ειδικός, και σου βγάζω άνετα πρόγραμμα διατροφής μόνος μου. Τι φταίει λοιπόν?
Αφού έχω τη γνώση, γιατί δεν έχω και το αποτέλεσμα? Μπορούμε να δώσουμε πολλές λογικές εξηγήσεις γι’ αυτό… Δεν ξέρω αν θα έχει κάποιο νόημα… Το θέμα είναι να βρεις εσύ την απάντηση… Προφανώς, η γνώση δεν είναι αυτή που θα λύσει το πρόβλημα.
Το γεγονός ότι ξέρω κάτι, ότι λογικά μπορώ να το τεκμηριώσω, να το υποστηρίξω με έρευνες και να το αποδείξω λεκτικά, έχει φανεί ότι δε βοηθάει στη λύση του προβλήματος. Μπορεί να βοηθήσει στο να το υποστηρίξεις, στο να υπερισχύσει η γνώμη σου έναντι άλλων, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τη λύση του προβλήματος…