Τι γίνεται, όμως, όταν το Βυζί Μεγαλώνει;

"Μην ξεχνάς όμως,

δεν είναι το βυζί που σε τρέφει.

Είναι το γάλα!", 

έχει πει ο φίλος μας ο Μπουκάι.

 

Κι εγώ πες, δεν το ξεχνάω. 

Θυμάμαι ότι είναι το γάλα που με τρέφει. Κι ότι το βυζί είναι ο "μεσάζοντας".

Μοιάζει, όμως, συχνά να ξεχνάμε, ότι όσο το Βυζί κατεβάζει Γάλα, 

τόσο Μεγαλώνει.

Κι όσο περισσότερο μεγαλώνει το Βυζί και κατεβάζει Γάλα, 

τόσο περισσότερο ζητάει το μωρό το Βυζί.

Τρώω, Ναι. Αλλά Θρέφομαι?

Μέσα σε μία μέρα μπορεί έχω φάει 3000 θερμίδες και να μην έχω τραφεί.
Οι θερμίδες που παίρνω δεν έχουν καμία σχέση με την θρέψη μου.
Ξέρουμε ότι χρειάζεται να τραφούμε, δηλαδή να πάρουμε θρεπτικά συστατικά. Το ξέρουμε.
Εστιάζουμε, όμως, στις θερμίδες. Παχαίνει; Αδυνατίζει;
Δε λέμε: "Θρέφει; Υποσιτίζει;"

Έχουμε την αίσθηση ότι αν παίρνω θερμίδες, δε γίνεται να είμαι υποσιτισμένος.
Γίνεται να τρώω 3000kcal και να είμαι υποσιτισμένος, θα μου πεις;
Θρεπτικά συστατικά, υγεία, θρέψη, ισορροπία, ζωντάνια... Ναι, ναι τα ξέρουμε όλα αυτά.
Αλλά, τί γίνεται με τα πράγματα που ξέρουμε;
Βασικά, όταν Ξέρω κάτι, με το που το ακούω να λέγεται, Κατεβάζω τα Ρολλά!
Θρεπτικά συστατικά... Μα φυσικά, υγεία, εννοείται!
Τι κάνουμε, ωστόσο?

Και να το πάρουμε αλλιώς.
Ο Άνθρωπος, βασικά, είναι Ένα Κύτταρο.
Όπως 1 εκ. ευρώ είναι 1 cent.
Μα, θα μου πεις, τρελάθηκες; Πάρε εσύ το 1 cent, και δώσε σε μένα το εκατομμύριο.
Πάρε εσύ μια αμοιβάδα, και δώσε σε μένα έναν άνθρωπο.

Κι όμως, το 1 cent κάνει το εκατομμύριο, και το 1 κύττατο κάνει τον άνθρωπο.

Και τι σημαίνει αυτό, θα μου πεις.

Σημαίνει, απλά, ότι Χρειάζεται να Απευθυνθούμε στο Κύτταρο.
Εγώ γουστάρω να φάω 1 πίτσα. Το Κύτταρο γουστάρει να φάει 1 πίτσα;
Εγώ γουστάρω να φάω 1 κιλό παγωτό. Το Κύτταρο γουστάρει να το φάει;

Και βασικά, επειδή όλα αυτά μου ακούγονται κάπως διδακτικά, κι αρχίζω να ανησυχώ, δε θα σου απαντήσω.

Απάντησε εσύ. Ή μάλλον, ούτε εσύ μην απαντήσεις.
Να Απευθυνθούμε στο Κύτταρο.

Καλά, θα μου πεις, απευθύνσου εσύ στο κύτταρο, μπορεί εσείς να συνεννοηθείτε, με την τρέλα που κουβαλάς!

Κι όμως, μπορούμε να ρωτήσουμε το κύτταρο. Και θα μας απαντήσει.
Θα μας απαντήσει με τη δική του γλώσσα. Κι επειδή είμαστε αυτό το Κύτταρο, θα την καταλάβουμε.

Απλά, έχουμε ξεφύγει, έχουμε αποξενωθεί από αυτό.
Βλέπεις, εμείς είμαστε Πολιτισμένοι άνθρωποι. Δε ρωτάμε τα κύτταρα. Ξέρουμε καλύτερα.

Ξέρουμε τι να τρώμε.
Αλλά αυτό που Ξέρουμε, δεν το Αισθανόμαστε και στο Σώμα μας.
Ούτε το Αγαπάμε.

Το Ξέρουμε και - στην εποχή της Δυναστείας της Σκέψης που ζούμε - νομίζουμε ότι επειδή το Ξέρουμε, αυτό είναι αρκετό.

Κι όμως, χρειάζεται να αγαπήσουμε και να βιώσουμε, αυτό που ξέρουμε.

"Είναι Έτσι"

Ακούω, από αυτά που λέει ο Άλλος, μόνο αυτά που Ήδη υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου.
Βλέπω, από όσα εκδηλώνονται μπροστά μου, μόνο αυτά που Ήδη υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου.
Αντιλαμβάνομαι, από όσα γίνονται γύρω μου, αυτά που Ήδη έχω αντιληφθεί, αυτά που Ήδη έχω ζήσει κι έχουν καταχωρηθεί στο σκληρό μου δίσκο.

Χρειάζεται να βρίσκομαι σε μία Ιδιαίτερη Κατάσταση, έτσι ώστε να μπορώ Πραγματικά να Βλέπω, να Ακούω, να Αντιλαμβάνομαι αυτό που συμβαίνει στο Εδώ & Τώρα, πέρα από τις εγγραφές μου.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί, γιατί δεν ακούς όταν κάποιος σου μιλάει;
Σκεφτόμουν τις προάλλες, πόσο δύσκολο μου είναι να ακούσω αυτό που μου λέει κάποιος.
Και όσο πιο στενή η σχέση, τόσο πιο δύσκολο μου είναι το να ακούσω. Να ακούσω πραγματικά.