Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Στο Όνομα της Αγάπης




Φυσικά και είμαι ελεύθερος. Βλέπεις στα χέρια μου τίποτα χειροπέδες που εγώ δε βλέπω; Ο λαιμός μου όπως βλέπεις είναι ελεύθερος και το ίδιο είναι η περιοχή γύρω από τους αστραγάλους μου.. Κυριολεκτικά λοιπόν.. είμαι ελεύθερος να κινηθώ, να μεταναστεύσω, να φύγω κι όπου με βγάλει…

Είσαι λοιπόν ελεύθερος…

Υπάρχουν τότε διαβαθμίσεις ελευθερίας?

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

... αυτό το ποτάμι Mέσα σου!




Μέσα σου
Κυλάει ένα ποτάμι.
Οι όχθες αυτού του ποταμού
Συνορεύουν με δέντρα.. μικρά φυτά και άλλα μεγαλύτερα..
Έτσι όπως τα βλέπεις σου φαίνονται άσχετα μεταξύ τους.
Κι όμως, αυτά επικοινωνούν..

Αχχ αυτό το Σώμα!



Έχεις ένα σώμα. Ένα σώμα που σε μεταφέρει, σε φέρνει σε επαφή με τους ανθρώπους, υποστηρίζει κάθε σου εγχείρημα..
Που ζεις?
Θα μου πεις, ζω στην Καλαμάτα.. ή ζω στην Αθήνα.. ή ζω στην Τάδε/ Δείνα πόλη, στην τάδε οδό και σε αυτόν τον αριθμό, στο συγκεκριμένο διαμέρισμα.
Λάθος. Δε ζεις ΕΚΕΙ που νομίζεις ότι ζεις.
Ζεις στο σώμα σου. Το σπίτι που κατοικείς είναι αυτό το σώμα. Μπορεί να είναι κοντό ή ψηλό, παχουλούτσικο ή κοκκαλιάρικο, λευκό ή μαύρο..
Είναι Αυτό που Είναι. Είναι το σπίτι σου.
Μπορεί να σκέφτεσαι να μετακομίσεις από την Ομόνοια στην Εκάλη, από μια γκαρσονιερίτσα σε μια βίλα με πισίνα.. 

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Λοιπόν Κούλα...

(απευθύνεται σε άτομα που παλεύουν χρόνια με τα κιλά τους)


- Πώς σε λένε;
...Έστω ότι σε λένε Κούλα (βάλε εδώ το δικό σου όνομα)... γιατί δε με βλέπω να παίρνω απάντηση...
- Λοιπόν Κούλα, θα κάνεις το εξής, ενδεχομένως κουλό... αλλά σίγουρα πολύ ισχυρό!
Φαντάσου, ότι είμαστε δίπλα δίπλα. Ωραία. Πόσα άτομα βλέπεις?
....
Υποθέτω πως μου απαντάς δύο... εσύ η Κούλα κι εγώ η Δώρα.
Ωραία. Μπορείς να αρχίσεις να βλέπεις τρία άτομα;
...

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Πέταξε αυτό το παλτό!




Σου λέει κάποιος:
‘Είσαι χοντρός. Είσαι απίστευτα χοντρός!’
Πώς νιώθεις? Πώς αντιδράς μέσα σου? Θυμώνεις? Τον βρίζεις? Προσπαθείς να αμυνθείς?
Αλήθεια, ποιόν υπερασπίζεσαι μέσα σου?
Τι προσπαθείς να συντηρήσεις?
Προσπαθείς να υπερασπιστείς αυτόν τον χοντρό μέσα σου.
Θίγεσαι γιατί νιώθεις πως είσαι ΕΣΥ αυτός ο χοντρός. Έχεις φτιάξει μια εικόνα μέσα σου, μια εικόνα που λέει πως είσαι χοντρός, μέσα σου έχεις την εικόνα για σένα ότι είσαι ένας τόφαλος.. ότι έτσι είσαι κι ότι έτσι θα μείνεις μια ζωή.
Πρόσεξε τώρα. ΛΑΘΟΣ!

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Απλά ΦΑΤΟ!



- Πώς τρως?
- Καλά λέω γω πως είσαι τρελή. Μα με ρωτάς πως τρώω? Φυσικά, με το στόμα, χέρια.. με τα σχετικά σύνεργα.. Εσύ έχεις κανέναν καλύτερο τρόπο να μου προτείνεις?
- Με το στόμα, σωστά… Αλλά απάντησέ μου και σε κάτι ακόμα… Είσαι εκεί την ώρα που τρως?
- Και τώρα εσύ περνιέσαι για λογικός άνθρωπος? Φυσικά και είμαι εκεί… Θέλεις μήπως να φας εσύ για μένα?
- Πολύ ωραία… Άρα βλέπουμε ότι τρως με το στόμα, και είσαι εκεί την ώρα που τρως. Για να το δούμε λίγο παραπάνω το θέμα…

Μέσα σου!





 


Θα πρέπει ΜΕΣΑ ΜΟΥ να δημιουργήσω μία άγκυρα,
Να έχω ένα σημείο στο οποίο θα αράζω το καράβι μου.
Πρέπει να δημιουργήσω αυτό το σημείο,
Διαφορετικά θα είμαι ένα καράβι που πλέει
Ανάλογα με τον άνεμο,

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Όταν μπαίνεις στο χορό, ΧΟΡΕΥΕΙΣ!



‘Τι κάνει ο Κίτσος?’
‘Ποιος Κίτσος, ο εφοριακός?’
‘Ναι παιδί μου, αυτός ο χοντρός…’
‘Α.. τον Κίτσο το χοντρό λες? Καλά είναι… σε χαιρετάει!’ 

Πόσες τέτοιες συνομιλίες έχουμε στο ιστορικό μας? Πόσο συχνά ακούμε φράσεις τέτοιου τύπου? Ή/ και από την ανάποδη, δηλαδή:

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Σκόρπια κομμάτια...



Χτίζουμε το πάζλ της ζωής μας κομμάτι – κομμάτι…
Δε μπορούμε να ξέρουμε απ’ την αρχή τι φτιάχνουμε..
Κολλάμε ό, τι βλέπουμε πως ταιριάζει, ό, τι κουμπώνει..
κάποια κομμάτια είναι φως φανάρι πού πάνε..
για άλλα δεν είμαστε σίγουροι.. το παλεύουμε.. δοκιμάζουμε μέχρι να βρούμε το σωστό σημείο..
Πηγαίνουμε βήμα – βήμα.. ένα βήμα τη φορά..

Πιάνει!



Πριν φας ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ,
Κάνε στον εαυτό σου την εξής ερώτηση:

Πόσο βαθιά έχει χώσει ο άνθρωπος το χέρι του
σε αυτό που πάω τώρα εγώ να βάλω στο στόμα μου?

Αν η απάντηση είναι ‘πολύ βαθιά’
Άστο κάτω, θα λερώσεις το στόμα σου
Και μαζί και το σώμα σου.