Σου λέει κάποιος:
‘Είσαι χοντρός. Είσαι απίστευτα χοντρός!’
Πώς νιώθεις? Πώς αντιδράς μέσα σου? Θυμώνεις? Τον
βρίζεις? Προσπαθείς να αμυνθείς?
Αλήθεια, ποιόν υπερασπίζεσαι μέσα σου?
Τι προσπαθείς να συντηρήσεις?
Προσπαθείς να υπερασπιστείς αυτόν τον χοντρό μέσα σου.
Θίγεσαι γιατί νιώθεις πως είσαι ΕΣΥ αυτός ο χοντρός. Έχεις
φτιάξει μια εικόνα μέσα σου, μια εικόνα που λέει πως είσαι χοντρός, μέσα σου έχεις
την εικόνα για σένα ότι είσαι ένας τόφαλος.. ότι έτσι είσαι κι ότι έτσι θα
μείνεις μια ζωή.
Είσαι χοντρός, γιατί ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να είσαι χοντρός. Στάσου.
Δε λέω πως φταις. Δεν σε κρίνω. Μόνος σου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.
Θίχτηκες, γιατί υπάρχει αυτή η εικόνα μέσα σου, που τώρα
απειλείται.
Και σου λέει, αυτή η εικόνα: ‘Τον άτιμο, τον αγροίκο, μα
να με πει χοντρό? Απειλεί την ύπαρξή μου… Απειλεί τη βιωσιμότητά μου…’
Απειλείται αυτή η εικόνα μέσα σου, γιατί θέλει να
εξακολουθήσει να επιβιώνει. Να ζει μέσα από σένα και να ρουφάει όσο περισσότερη
ενέργεια μπορεί μέσα από σένα.
Λες πως θίγεσαι γιατί αυτός που σε είπε χοντρό, έκανε
κάτι άπρεπο.. Γιατί δεν είναι καθώς πρέπει να λέμε κάποιον χοντρό. Πολύ σωστά.
Έτσι είναι. Αλλά είναι αυτός ο πραγματικός λόγος? Δες πρώτα αυτόν που έχει την
πρωτοκαθεδρία στο να σε αποκαλεί χοντρό. Δες ποιος κάθεται στο βάθρο και σου
κουνάει χέρια και πόδια αποκαλώντας σε τόφαλο. Δες ποιος είναι ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ
ΕΧΘΡΟΣ σου σε αυτή τη μάχη. Τον βλέπεις? Βλέπεις πώς σε χαιρετάει περίλαμπρός? Είσαι
ΕΣΥ! Είναι αυτό το ΚΑΤΙ μέσα σου που σου εναντιώνεται συνεχώς, που πιπιλάει τις
λέξεις που έχει ακούσει από παιδί να του λένε (όσοι καλοπροαίρετα ήθελαν το
καλό του)… ‘είσαι χοντρός, μην τρως, σταμάτα να τσιμπολογάς, δε βλέπεις πώς έχεις
γίνει’ κλπ κλπ… τα ξέρεις όλα αυτά…
Είναι αυτό το ΚΑΤΙ μέσα σου που εξακολουθεί να ΣΥΝΑΙΝΕΙ
σε όλη αυτή την ιστορία… Είναι αυτό το ΚΑΤΙ μέσα σου που θίγεται, αυτή η ΕΙΚΟΝΑ
ΤΟΥ ΧΟΝΤΡΟΥ, μάλιστα, όπως το ακούς.. αυτή η ΕΙΚΟΝΑ του χοντρού…
Μα, θα μου πεις… ύστερα από λίγη ώρα που θα έχεις χαλαρώσει,
και θα έχει πάψει αυτή η ευερεθιστότητα από το ότι σε είπαν χοντρό… Μα θα μου
πεις... και αυτή τη στιγμή θα μιλάει αυτή η εικόνα μέσα σου… ‘Αφού ΕΙΜΑΙ
ΧΟΝΤΡΟΣ.. Είμαι 120 κιλά! ΕΙΜΑΙ χοντρός’.
ΠΡΟΣΕΞΕ!! Δεν είσαι χοντρός. Δεν είσαι χοντρός. Είσαι 120
κιλά. Ξανά. Δεν είσαι χοντρός! Είσαι εκατόν είκοσι κιλά! Έχει μεγάλη διαφορά!
Απίστευτη διαφορά. Είναι άλλο πράγμα να είσαι εκατόν είκοσι κιλά. Και άλλο
πράγμα να είσαι χοντρός.
Θα μου πεις: ‘Μα θα με τρελάνεις? Είναι δυνατόν, δεν
είναι το ίδιο και το αυτό? Οι συστάσεις μου λένε ότι αν το bmi μου είναι από 25-30 είμαι υπέρβαρος, αν
είναι από 30-35 είμαι παχύσαρκός τύπου 1, από 35 με 40 τύπου 2 και πάνω από 40,
τύπου 3! Τι μου λες εδώ πέρα… Είμαι 120κιλά που σημαίνει παχύσαρκος. Τελεία και
παύλα.
Πολύ ωραία.. Αν νιώθεις ότι αυτή η κατάταξη σε έχει
ωφελήσει σε κάτι, ότι σε έχει απελευθερώσει, κάνω πίσω. Η κατάταξη αυτή υπάρχει
στα χαρτιά. Τώρα, δες το χαρτί, δες αυτό που σου γράφω, με τις κατηγορίες του bmi.. και μετά πήγαινε μπροστά στον
καθρέφτη και δες τον εαυτό σου. Έχεις καμία σχέση με αυτό που βλέπεις στο
χαρτί? Βλέπεις καμία λογική συνέχεια? Σε βοηθάει σε κάτι να αντιμετωπίζεις τον
εαυτό σου ως παχύσαρκο?
Αυτές οι κατατάξεις βοηθούν τους … ειδικούς, τη
βιομηχανία, είναι να το πούμε έτσι ένας κώδικας για να συνεννοούμαστε αναμεταξύ
μας… Να τυποποιούμε τις διαδικασίες… Να διευκολύνουμε τη ζωή μας… Όπως έκαναν
και οι γονείς σου όταν σου έλεγαν για παράδειγμα ‘Πάλι τρως, δε βλέπεις πως έχεις
παχύνει… έτσι.. μια ζωή χοντρός θα μείνεις!’
Έτσι… μια ζωή χοντρός θα μείνεις! Αλήθεια, πόσες φορές το
έχεις ακούσει αυτό? Θυμάσαι? Πόσο βαθιά είναι αυτή η πληγή?
Άσε τις κατατάξεις γι’ αυτούς που τις χρειάζονται. ΕΣΥ
δεν τις χρειάζεσαι.
ΠΡΟΣΕΧΕ τις λέξεις που χρησιμοποιείς. Οι λέξεις έχουν
μεγάλη δύναμη.. είναι πολύ χρήσιμες.. αλλά μπορούν να μας καταστρέψουν…
Οι λέξεις μας καταστρέφουν… όταν γίνονται η κατάψυξη της πραγματικότητας.
Όταν παίρνουμε τη λέξη όπως αγοράζουμε ένα καινούργιο παλτό… Και το φοράμε όλο
χαρά… και το επιδεικνύουμε σε όλους…
Πάρε λοιπόν τώρα αυτό το φθαρμένο παλτό, αυτό το
πολυφορεμένο παλτό που γράφει επάνω ‘χοντρός’… αυτό που ξεκίνησες να φοράς από
τόσο μικρή ηλικία… Αλήθεια, δεν το έχεις βαρεθεί ακόμα??
Πάρε αυτό το παλτό, και πέταξέ το στα σκουπίδια! Εκεί
ανήκει!
δώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου