Αχ και να 'μουν πέντε κιλά πιο αδύνατη!

Πέντε κιλά... όχι παραπάνω. Πέντε κιλά να χάσω και θα είμαι τέλεια!
"Τέλεια"...
Το "τέλειο" σώμα, ο "τέλειος" άντρας, η "τέλεια" σχέση, ο "τέλειος" γάμος, το "τέλειο" παιδί, το "τέλειο" σπίτι, η "τέλεια" οικογένεια, η "τέλεια" δουλειά, η "τέλεια" ζωή!
Όλα "τέλεια"... κι εσύ Τελειωμένη!
Μα ναι... Πέντε κιλά θέλω μόνο! Θα έχω τα τέλεια κιλά!
Μεγάλη ιστορία τα κιλά! Πόσα κιλά να είμαι; Πού να τα έχω; Στην κοιλιά είναι καλά; Στα μπούτια καλύτερα; Επιστήμη ολόκληρη!
Παίρνουμε τον άνθρωπο με το κιλό! Εγώ θα πάρω ένα 70κιλο. Εσύ, προτιμάς 50κιλο;

Ευτυχώς που υπάρχει ο ΔΜΣ για να ξέρουμε πού βαδίζουμε.
Και φυσικά η ζυγαριά. Απαραίτητο αξεσουάρ σε κάθε σπίτι.

Αχ αυτή η ζυγαριά. Όπου και να ταξιδέψω, η ζυγαριά με πληγώνει...

Γιατί να μη δείχνει το "τέλειο" νούμερο;

Αχ αυτό το "τέλειο"!


Σύγκριση... και σύγκριση... και σύγκριση...
Το σώμα της και το σώμα μου... Η ομορφιά της και η ομορφιά μου...
Δε μπορεί να υπάρξει το "τέλειο" αν δεν υπάρχει σύγκριση.

Το "τέλειο" είναι Παιδί της Σύγκρισης!
Είναι αυτό που θέλω (που βλέπω να έχει κάποιος και το θέλω) αλλά που δεν το έχω!
Και προσπαθώ και προσπαθώ...

Μα ρε κοπελιά, θα μου πεις, μου λένε πως πρέπει να είμαι αδύνατη. Το σώμα είναι υγιές όταν είναι αδύνατο. Τα πρότυπα της ομορφιάς, της υγείας και τα λοιπά, αυτό μου λένε!
Ναι, όλοι αυτό λέμε... Και γενικότερα... Όλοι Κάτι Λέμε...
Κι έχουμε Μπουκώσει με αυτά που λέμε, κι έχουμε ξεχάσει...
Γιατί το Σώμα έχει τη δική του Σοφία. Κι αν το αφήσουμε στην ησυχία του, χωρίς τα πρέπει και τα δεν πρέπει, και τα επιτρέπεται κι απαγορεύεται, θα βρει τον Δικό του Δρόμο.

Το σώμα ξέρει καλύτερα. Αλλά έχει μπουκώσει.

Και πώς το ξεμπουκώνει κανείς;

Δε συγκρίνω πια. Δεν υπάρχει το τέλειο, όταν δεν υπάρχει σύγκριση.

Δεν επικρίνω... Είναι αυτό που είναι...
Όσο το επικρίνω, όσο το καταδικάζω, του δίνω ζωή, του δίνω συνέχεια.
Όσο το παρατηρώ, το προσέχω, απλά, ήρεμα, σαν ένα γεγονός, εξασθενεί!
Χάνει την ισχύ του! Δε με εξουσιάζει πια...

Κι έτσι, θαυμάζει κανείς το Όμορφο, ένα καλλίγραμμο σώμα, ένα ωραίο χαμόγελο, ένα γυμνασμένο σώμα, μία όμορφη παρουσία, χωρίς τη σύγκριση. Είναι αυτό που είναι. Το κάθε τί είναι Μοναδικό.
Το κάθε τι είναι Όμορφο στη Μοναδικότητά του.

Η ασχήμια υπάρχει στην Ομοιομορφία! Στην τεχνητή, φτιαχτή ομοιομορφία...

Ας είμαστε ειλικρινείς!

Ο καθένας μας μιλάει τη Δική του γλώσσα. Νομίζει κανείς ότι αν κάποιος μιλάει για παράδειγμα ελληνικά, και τυχαίνει να μιλάει κι ο ίδιος ελληνικά, καταλαβαίνονται.
Έστω για παράδειγμα ότι λέω το εξής: "Σ' αγαπώ και θα έκανα τα πάντα για σένα".
Δέκα Διαφορετικοί άνθρωποι θα καταλάβουν 10 Διαφορετικά πράγματα.
Το "αγαπάω" έχει τόσα νοήματα όσα και οι άνθρωποι που θα το ακούσουν. Κι επίσης για κάθε έναν από αυτούς έχει και διαφορετικό νόημα, ανάλογα με τη στιγμή που θα το ακούσει.
Για το "πάντα", ισχύει το ίδιο...
Όλες μας οι παρανοήσεις, όλες μας οι διαφωνίες, προκύπτουν από αυτόν τον απλό λόγο.
Μιλάμε Άλλες Γλώσσες. Ο καθένας τη Δική του.

"Η Τυραννία των Λέξεων"...

Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο όταν μιλάμε για τη σχέση ανάμεσα σ' έναν Άντρα και σε μια Γυναίκα.

Είναι γνωστό ότι ο Άντρας έχει κατέβει από τον "Άρη" κι η Γυναίκα από την "Αφροδίτη".
Το πρόβλημά μας είναι πως προσπαθούμε να Καταλάβουμε ο Ένας τον Άλλον, μέσα από το φύλο μας. Δύσκολο... Λέει η κοπελιά: "Είναι δυνατόν να είναι τόσο αναίσθητος;"
Λέει το παλικάρι: "Με τρελή έχω μπλέξει..."