Και ένας ποιητής είπε, μίλησέ μας για την Ομορφιά.
Και αυτός απάντησε:
Πού θα αναζητήσετε την Ομορφιά και Πώς θα τη βρείτε, αν δεν είναι η ίδια δρόμος σας και οδηγός σας;
Και πώς θα μιλήσετε γι' αυτή αν η ίδια δεν υφάνει το λόγο σας;
Οι θλιμμένοι και οι πληγωμένοι λέγουν: "Η ομορφιά είναι καλή και ευγενική. Περπατά ανάμεσά μας σα μια νέα μάνα, ντροπαλή για την ίδια της τη δόξα".
Και οι παθιασμένοι λέγουν: "Όχι, η ομορφιά είναι κάτι δυνατό και τρομερό. Σαν άγρια θύελλα, κάνει τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια μας και τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας".
Οι αποκαμωμένοι και οι κουρασμένοι λέγουν: "Η ομορφιά είναι γλυκός ψίθυρος. Μιλά στο πνεύμα μας. Η φωνή της υποχωρεί μπροστά στη σιωπή μας σαν αμυδρό φωτάκι που τρεμοσβήνει από το φόβο της σκιάς".
Οι ανήσυχοι όμως λέγουν: "Την ακούσαμε να ολολύζει στα βουνά, Κι οι κραυγές της ήσαν γεμάτες ποδοβολητά αλόγων και χτύπους φτερών και μουγκρητά λιονταριών".
Τη νύχτα οι φύλακες της πολιτείας λέγουν: "Η ομορφιά θα προβάλει με τη χαραυγή από την ανατολή".
Και λέγουν το καταμεσήμερο οι δουλευτές και οι οδοιπόροι: "Την είδαμε να γέρνει πάνω στη γη απ' τα παραθύρια της δύσης".
Λέγουν οι χιονισμένοι στο καταχείμωνο: "Θα έρθει με την άνοιξη χοροπηδώντας στους λόφους".
Και το καλοκαίρι οι θεριστές λέγουν: "Την είδαμε να χορεύει με τα φύλλα του φθινόπωρου και είδαμε μια χιονονιφάδα στα μαλλιά της".
Όλα αυτά τα έχετε πει για την Ομορφιά,
Αλλά στην ουσία δε μιλούσατε γι' αυτήν αλλά για τους ανεκπλήρωτους πόθους σας,
Όμως η Ομορφιά δεν είναι πόθος, είναι Έκσταση.
Δεν είναι στόμα που διψά, ούτε χέρι που τεντώνεται άδειο μπροστά,
Αλλά μάλλον καρδιά φλογερή και ψυχή μαγεμένη.
Δεν είναι η εικόνα που θα δείτε ούτε το τραγούδι που θα ακούσετε,
Αλλά μάλλον μια εικόνα που βλέπετε παρότι κλείνετε τα μάτια σας και ένα τραγούδι που ακούτε παρότι φράζετε τα αυτιά σας.
Δεν είναι ο χυμός του δέντρου που κυλά στην αυλακωμένη φλούδα του, ούτε φτερούγα πουλιού πιασμένη σε γαμψά νύχια,
Αλλά μάλλον ένας κήπος σε αιώνια άνθιση κι ένα σμάρι αγγέλων σε αιώνια πτήση.
Άνθρωποι της Ορφαλήζ, Ομορφιά είναι η ζωή όταν τραβά το πέπλο κι αποκαλύπτει το Άγιό της πρόσωπο.
Όμως εσείς είστε η ζωή κι εσείς το πέπλο.
Η Ομορφιά είναι η Αιωνιότητα που κοιτιέται στον καθρέφτη.
Όμως εσείς είστε η Αιωνιότητα κι εσείς ο καθρέφτης.
Και αυτός απάντησε:
Πού θα αναζητήσετε την Ομορφιά και Πώς θα τη βρείτε, αν δεν είναι η ίδια δρόμος σας και οδηγός σας;
Και πώς θα μιλήσετε γι' αυτή αν η ίδια δεν υφάνει το λόγο σας;
Οι θλιμμένοι και οι πληγωμένοι λέγουν: "Η ομορφιά είναι καλή και ευγενική. Περπατά ανάμεσά μας σα μια νέα μάνα, ντροπαλή για την ίδια της τη δόξα".
Και οι παθιασμένοι λέγουν: "Όχι, η ομορφιά είναι κάτι δυνατό και τρομερό. Σαν άγρια θύελλα, κάνει τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια μας και τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας".
Οι αποκαμωμένοι και οι κουρασμένοι λέγουν: "Η ομορφιά είναι γλυκός ψίθυρος. Μιλά στο πνεύμα μας. Η φωνή της υποχωρεί μπροστά στη σιωπή μας σαν αμυδρό φωτάκι που τρεμοσβήνει από το φόβο της σκιάς".
Οι ανήσυχοι όμως λέγουν: "Την ακούσαμε να ολολύζει στα βουνά, Κι οι κραυγές της ήσαν γεμάτες ποδοβολητά αλόγων και χτύπους φτερών και μουγκρητά λιονταριών".
Τη νύχτα οι φύλακες της πολιτείας λέγουν: "Η ομορφιά θα προβάλει με τη χαραυγή από την ανατολή".
Και λέγουν το καταμεσήμερο οι δουλευτές και οι οδοιπόροι: "Την είδαμε να γέρνει πάνω στη γη απ' τα παραθύρια της δύσης".
Λέγουν οι χιονισμένοι στο καταχείμωνο: "Θα έρθει με την άνοιξη χοροπηδώντας στους λόφους".
Και το καλοκαίρι οι θεριστές λέγουν: "Την είδαμε να χορεύει με τα φύλλα του φθινόπωρου και είδαμε μια χιονονιφάδα στα μαλλιά της".
Όλα αυτά τα έχετε πει για την Ομορφιά,
Αλλά στην ουσία δε μιλούσατε γι' αυτήν αλλά για τους ανεκπλήρωτους πόθους σας,
Όμως η Ομορφιά δεν είναι πόθος, είναι Έκσταση.
Δεν είναι στόμα που διψά, ούτε χέρι που τεντώνεται άδειο μπροστά,
Αλλά μάλλον καρδιά φλογερή και ψυχή μαγεμένη.
Δεν είναι η εικόνα που θα δείτε ούτε το τραγούδι που θα ακούσετε,
Αλλά μάλλον μια εικόνα που βλέπετε παρότι κλείνετε τα μάτια σας και ένα τραγούδι που ακούτε παρότι φράζετε τα αυτιά σας.
Δεν είναι ο χυμός του δέντρου που κυλά στην αυλακωμένη φλούδα του, ούτε φτερούγα πουλιού πιασμένη σε γαμψά νύχια,
Αλλά μάλλον ένας κήπος σε αιώνια άνθιση κι ένα σμάρι αγγέλων σε αιώνια πτήση.
Άνθρωποι της Ορφαλήζ, Ομορφιά είναι η ζωή όταν τραβά το πέπλο κι αποκαλύπτει το Άγιό της πρόσωπο.
Όμως εσείς είστε η ζωή κι εσείς το πέπλο.
Η Ομορφιά είναι η Αιωνιότητα που κοιτιέται στον καθρέφτη.
Όμως εσείς είστε η Αιωνιότητα κι εσείς ο καθρέφτης.
