Στο Όνομα της Αγάπης

Φυσικά και είμαι ελεύθερος. Βλέπεις στα χέρια μου τίποτα χειροπέδες που εγώ δε βλέπω; Ο λαιμός μου όπως βλέπεις είναι ελεύθερος και το ίδιο είναι η περιοχή γύρω από τους αστραγάλους μου.. Κυριολεκτικά λοιπόν.. είμαι ελεύθερος να κινηθώ, να μεταναστεύσω, να φύγω κι όπου με βγάλει…

Είσαι λοιπόν ελεύθερος…

Υπάρχουν τότε διαβαθμίσεις ελευθερίας?

Εννοώ… είσαι σίγουρα ΠΙΟ ελεύθερος από έναν κρατούμενο των φυλακών..

Ο κρατούμενος των φυλακών είναι ΠΙΟ ελεύθερος από έναν κρατούμενο που έχει καταδικαστεί σε θανατική ποινή..

Ο κρατούμενος αυτός με τη σειρά του είναι ΠΙΟ ελεύθερος από αυτόν που είναι ακριβώς στην αγχόνη..

Κι αυτός που είναι στην αγχόνη είναι ΠΙΟ ελεύθερος από αυτόν που μόλις θανατώθηκε… Αλήθεια.. είναι?

Υπάρχουν κατά μία έννοια επίπεδα ελευθερίας..

Ένα μωρό που έχει γεννηθεί μέσα στις φυλακές και δεν έχει δει το φως του έξω κόσμου, προφανώς θα θεωρεί ότι είναι ελεύθερο..

Είσαι λοιπόν ελεύθερος; Ή μάλλον, ποιο είναι το επίπεδο της ελευθερίας σου;

Και γιατί μεγαλώνοντας… αντί να βλέπουμε τα δεσμά μας… αυτά τα αόρατα και γι’ αυτό τόσο επικίνδυνα δεσμά, θέλουμε να φτιάχνουμε όλο και περισσότερα…

Γιατί… αντί να φτιάχνουμε σχέσεις που θα μας απελευθερώσουν.. κοιτάμε να σφίξουμε τα λουριά μας όλο και πιο δυνατά;

Γιατί… αντί να προσπαθήσουμε να δραπετεύσουμε από τη φυλακή μας, θέλουμε να προσελκύσουμε όλο και περισσότερους κρατούμενους μέσα σε αυτήν;;

Και το χειρότερο απ’ όλα….

Γιατί λέμε ότι τα κάνουμε όλα αυτά στο Όνομα της Αγάπης;

Η Ελευθερία και η Αγάπη πάνε χέρι χέρι… ή είναι το ίδιο χέρι… δεν ξέρω..

Όταν σφίγγεις τα λουριά όλο και πιο δυνατά… ‘αγαπάς’… φυσικά και ‘αγαπάς’…

‘αγαπάς’ τον εαυτό σου!

Αλλά πρόσεξε… αυτό δεν είναι Αγάπη…

Αυτό είναι εγωισμός... 

... και είναι η Χειρότερη Καταδίκη μας! 

δώρα