Σκόρπια κομμάτια...

Χτίζουμε το πάζλ της ζωής μας κομμάτι – κομμάτι…

Δε μπορούμε να ξέρουμε απ’ την αρχή τι φτιάχνουμε..

Κολλάμε ό, τι βλέπουμε πως ταιριάζει, ό, τι κουμπώνει..

κάποια κομμάτια είναι φως φανάρι πού πάνε..

για άλλα δεν είμαστε σίγουροι.. το παλεύουμε.. δοκιμάζουμε μέχρι να βρούμε το σωστό σημείο..

Πηγαίνουμε βήμα – βήμα.. ένα βήμα τη φορά..

 

 Άραγε, μπορεί να υπάρχει ‘κάτι’ που να γνωρίζει τους πίνακες?

Υπάρχουν κάπου αυτοί οι πίνακες καταχωρημένοι?

Εμείς προφανώς και δεν τους ξέρουμε.. εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι τα βήματα που κάνουμε.. ένα τη φορά..

… και τελικά μένουμε

σκόρπια κομμάτια

ενός πάζλ

που ποτέ δεν ολοκληρώνεται…