"Είναι Έτσι"

Ακούω, από αυτά που λέει ο Άλλος, μόνο αυτά που Ήδη υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου.
Βλέπω, από όσα εκδηλώνονται μπροστά μου, μόνο αυτά που Ήδη υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου.
Αντιλαμβάνομαι, από όσα γίνονται γύρω μου, αυτά που Ήδη έχω αντιληφθεί, αυτά που Ήδη έχω ζήσει κι έχουν καταχωρηθεί στο σκληρό μου δίσκο.

Χρειάζεται να βρίσκομαι σε μία Ιδιαίτερη Κατάσταση, έτσι ώστε να μπορώ Πραγματικά να Βλέπω, να Ακούω, να Αντιλαμβάνομαι αυτό που συμβαίνει στο Εδώ & Τώρα, πέρα από τις εγγραφές μου.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί, γιατί δεν ακούς όταν κάποιος σου μιλάει;
Σκεφτόμουν τις προάλλες, πόσο δύσκολο μου είναι να ακούσω αυτό που μου λέει κάποιος.
Και όσο πιο στενή η σχέση, τόσο πιο δύσκολο μου είναι το να ακούσω. Να ακούσω πραγματικά.
 


Μα, θα μου πεις, φυσικά και ακούω. Ακούω τον άλλο να μιλάει. Ανοίγει το στόμα του και βγαίνουν λέξεις, κι εγώ αυτές τις λέξεις, τις ακούω.

Μου φαίνεται λυπηρό, κοιτάζοντας τη ζωή μου, πόσες φορές έχω πει, ενόσω κάποιος μου μιλάει "Ξέρω, ξέρω τι θα μου πεις, εντάξει... τό ΄πιασα!", πριν ο άλλος ολοκληρώσει αυτό που έχει να πει.
Μου έχει υπάρξει απίστευτα δύσκολο να μείνω στην Αβεβαιότητα του τι θα πει ο Άλλος.
Και φυσικά, για να αποφύγω αυτή την αβεβαιότητα, χρειαζόμουν έναν κατάλογο από χαρακτηριστικά του άλλου, το ιστορικό του, που θα με βοηθούσε να Ξέρω με τι Άνθρωπο έχω να κάνω...

Το πιο λυπηρό απ' όλα, είναι ότι αυτού του είδους τη σχέση έχω διαμορφώσει με τα πιο κοντινά μου πρόσωπα. Γονείς, φίλους, κλπ...
Τα πρόσωπα που Ξέρω τόσο καλά, είναι κι αυτά τα οποία έχω Σταματήσει να Ακούω εδώ και πολλά πολλά χρόνια...

Βλέπεις, η βεβαιότητα του να ξέρεις, του να ξέρεις έναν Άνθρωπο, σου δίνει την Ασφάλεια ότι Ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Το τίμημα όμως γι' αυτό, είναι ότι σταματάς να έχεις Σχέση, σταματάς να Σχετίζεσαι με αυτό το πρόσωπο.
Σχετίζομαι τόσα χρόνια, όχι με αυτά τα πρόσωπα, αλλά με αυτό που Ξέρω γι' αυτά τα πρόσωπα.
Με αναμνηστικές φωτογραφίες και βίντεο που παίζουν στο μυαλό μου.
Μα θα μου πεις "φυσικά, ξέρω τι θα μου πουν..." και θά 'χεις δίκιο...

Είναι λυπηρό, γιατί όταν λέω ότι ο Άλλος είναι "Έτσι", τότε τί είναι αυτό που κάνω?
Αυτό που κάνω είναι να τον βάζω σε ένα Κλουβί.
Ξέρω πως "Είναι Έτσι". Κι αφού "Είναι Έτσι" τον περιορίζω στο Κλουβί.
Αλήθεια, "Είναι Έτσι" στο Εδώ & Τώρα?
Μπορεί να "Είναι Έτσι" αύριο και να "Είναι Έτσι" Χθες, αλλά στο Εδώ & Τώρα "Είναι Έτσι"?
Η αλήθεια είναι ότι Δεν Ξέρω πού βρίσκεται στο Εδώ & Τώρα.
"Είναι Έτσι" χθες, προχθές, πριν από 10 ή και 20 χρόνια,
κι ενδεχομένως να "Είναι Έτσι" αύριο, μεθαύριο και μετά από 10 ή 20 χρόνια,
αλλά στο Εδώ & Τώρα "Είναι Έτσι"?

Λυπάμαι που το λέω αλλά, στο Εδώ & Τώρα, "Είναι Έτσι" - για μένα -
εφόσον Εγώ τον Τοποθετώ μέσα σε αυτό το ωραίο, χρυσό κλουβί που έχω φτιάξει ειδικά γι' αυτόν.
Ο Ίδιος στο Εδώ & Τώρα ενδεχομένως να είναι χιλιόμετρα μακριά από αυτό το "Είναι Έτσι" μου.
Χιλιόμετρα μακριά...
Εγώ όμως έχω μια Ανάγκη... Χρειάζεται να Ξέρω.
Φυσικά και "Είναι Έτσι"!

Και, Ιδού, Νάτος μέσα στο Κλουβί!

Είδες, θα μου πεις, Στά 'λεγα!!!