Τι γίνεται, όμως, όταν το Βυζί Μεγαλώνει;

"Μην ξεχνάς όμως,

δεν είναι το βυζί που σε τρέφει.

Είναι το γάλα!", 

έχει πει ο φίλος μας ο Μπουκάι.

 

Κι εγώ πες, δεν το ξεχνάω. 

Θυμάμαι ότι είναι το γάλα που με τρέφει. Κι ότι το βυζί είναι ο "μεσάζοντας".

Μοιάζει, όμως, συχνά να ξεχνάμε, ότι όσο το Βυζί κατεβάζει Γάλα, 

τόσο Μεγαλώνει.

Κι όσο περισσότερο μεγαλώνει το Βυζί και κατεβάζει Γάλα, 

τόσο περισσότερο ζητάει το μωρό το Βυζί.

Τα λόγια τα έχουμε ωραία, μας βγαίνουν εύκολα και όμορφα.

Τι γίνεται όμως στην πράξη;

 

Μπορούμε Πραγματικά, να Αφήσουμε το Βυζί;

Μπορούμε Όντως να δεχθούμε το Γάλα και να Ωριμάσουμε, να Φύγουμε από τον μεσάζοντα;

Από τον εκάστοτε μεσάζοντα;

 

Αυτή μου μοιάζει σαν μία Παγίδα για Δύο.

Το Βυζί από τη μία και το Μωρό που πίνει το γάλα από την άλλη, χρειάζεται και οι δύο να έχουν επίγνωση του κινδύνου μιας εξαρτητικής σχέσης.

Είναι συχνά απαραίτητο το ίδιο το Βυζί, ακόμα κι αν συνεχίζει να μεγαλώνει, 

να σταματήσει να δίνει γάλα στο μωρό.

Αλήθεια, πόσο εύκολο μπορεί να είναι αυτό για ένα Βυζί;

Κι αν για το Βυζί είναι, ας πούμε, εύκολο, Πόσο εύκολο μπορεί να είναι για έναν επαγγελματία; 

Ή για έναν Επιστήμονα;