Πώς
ζούμε τη ζωή που μας δόθηκε? Πόσο υπεύθυνα την αντιμετωπίζουμε? Πόσο σοβαροί
είμαστε μαζί της? Και τελικά… πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας?
Νομίζουμε
πως είμαστε σοβαροί, και υπεύθυνοι.. και τα σχετικά..
Για
παράδειγμα λέμε ‘Θα πειθαρχήσω τον εαυτό μου να μην τρώει αν δεν πεινάει’ ή
λέμε ‘Αυτή είναι η τελευταία φορά που σαβουριάζω έτσι’ ή πάλι ‘Στο εξής, θα
είμαι προσεκτική με τις επιλογές μου.. (διατροφικές ή όποιες άλλες)’…
Η
πλάκα δεν είναι ότι λέμε αυτά που λέμε.. Η πλάκα είναι ότι τα πιστεύουμε! Και
νομίζουμε ότι είμαστε και σοβαροί!
Όταν
λέω ‘Θα μπω σε πρόγραμμα, τέλος οι γουρουνιές’ ή ‘Έχω αλλάξει, κομμένα τα
γλυκά’, δεν καταλαβαίνω τι λέω… Δε βλέπω ποιος μιλάει…
Δεν
ξέρω τι μου γίνεται!
Έστω
ότι είναι βράδυ, έχω γυρίσει από τη δουλειά και είμαι ‘κομμάτια’… Το μόνο που
θέλω να κάνω είναι να ανοίξω το ψυγείο και να φάω το καταπέτασμα..
ΑΛΛΑ..
μόλις ξεκίνησα δίαιτα (συγγνώμη, εσύ μπορεί να ξεκίνησες διατροφή… ή και
τούμπες, η ουσία είναι μία! Μπήκαμε σ’ ένα πρόγραμμα!) οπότε λέω.. ‘όχι δώρα
(αλλάζεις το όνομα ανάλογα), δεν πρέπει, είσαι σε πρόγραμμα, έχεις στόχο,
ΣΥΝΕΛΘΕ!’ και φεύγω απ’ την κουζίνα, απασχολούμαι με κάτι άλλο, μου περνάει! Κι
έτσι κερδίζω μια βραδιά επιτυχίας!
Η
κατάσταση εδώ ποια είναι? Η κατάσταση είναι ότι θέλω να σαβουριάσω, να φάω το
καταπέτασμα. Το ένα ‘εγώ’ μέσα μου θέλει να ξεσκιστεί. Αλλά δεν είναι μόνο του,
έχει και παρέα! Το άλλο ‘εγώ’ είναι συγκροτημένο, πειθαρχημένο, είναι
μελετημένο, έχει σπουδάσει την δίαιτα, ΞΕΡΕΙ τι πρέπει να κάνει. Και είναι και
πολύ σοβαρό και δε σηκώνει αστεία! Έτσι, απόψε, καταφέρνει να επιβληθεί στο
άλλο ‘εγώ’, αυτό που θέλει να κρεπαλιάσει. Και νιώθω πολύ περήφανη, νιώθω
σπουδαία για τον εαυτό μου. Και πήγα και στο διαιτολόγο μου και μου έδωσε
συγχαρητήρια, οπότε νιώθω ακόμα καλύτερα, που γλύτωσα το ‘βούρδουλα’.
Απόψε
νίκησε το σοβαρό ‘εγώ’… αύριο? Μεθαύριο? Τη μεθεπομένη?
Δε
βλέπω την ουσία… ζω στην περιφέρεια… δε βλέπω τη λεγεώνα των ‘εγώ’ μέσα μου που
παλεύει συνέχεια για την εξουσία.. για το ποιο θα πάρει τα ηνία..
Ταυτίζομαι
κάθε φορά με ένα από αυτά… και χάνω τον εαυτό μου.. Χάνω το σώμα μου…
Χάνω
τη ζωή μου…
Γιατί?
με αγάπη
δώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου