Βιογραφικό

Γεννήθηκα στην Καλαμάτα όπου και διέμεινα μέχρι να ολοκληρώσω την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κάνοντας μία αναδρομή σε αυτά τα χρόνια, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήμουν μία Καλοκουρδισμένη Μηχανή. Ήμουν υπόδειγμα μαθήτριας, με βαθμούς, γλώσσες και τα σχετικά, αλλά δεν ήμουν Εγώ αυτό. Ήταν η κουρδισμένη Δώρα. Μία απονεκρωμένη οντότητα, πραγματικά.

Συνέχισα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Σαν ένα σακί που το παραγεμίζουν με γνώσεις, μπορώ να πω ότι ζύγιζα αρκετά κιλά. Σπούδασα στην πρώτη μου επιλογή, με ενδιέφερε πολύ το κομμάτι της διατροφής και ήθελα πάντα να ασχοληθώ με κάτι που να αφορά στον Άνθρωπο. Οπότε να ‘μαστε στο Χαροκόπειο. Ολοκλήρωσα τις σπουδές στην ώρα τους και βρέθηκα στην Αγορά Εργασίας. Το κλίμα ήταν φιλικό για μένα κι έτσι απέκτησα σχετικά γρήγορα επαφή με ανθρώπους σε εργασιακό πλέον επίπεδο.. τη λεγόμενη Εμπειρία.

Τι μου έχει δώσει αυτή η μέχρι τώρα πορεία; 

Η εκπαίδευση (2οβάθμια και 3οβάθμια) με έχει κάνει ένα Καλό Σακί, Παραγεμισμένο και Δυνητικά Εκμεταλλεύσιμο για τις Ανάγκες του τόπου μου. Μου έχει δείξει Βιωματικά πώς είναι να μαθαίνω ρόλους και να τους υποδύομαι.. Το ρόλο της καλής μαθήτριας, φοιτήτριας, εργαζόμενης.. Με έχει διδάξει πως για να ενσωματώνομαι ομαλά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι σημαντικό να απονεκρώνονται όσο περισσότερα τμήματα της Πραγματικής Δώρας.. Όσο καλύτερα υποδύομαι έναν ρόλο, τόσο το καλύτερο για τους γύρω μου.

Εκπαιδεύτηκα σε Όλα αυτά, Αλλά δεν πήρα Παιδεία. Όσο περισσότερο απομακρυνόμουν από την Κλασική Εκπαίδευση, κατά έναν Παράδοξο τρόπο, Τόσο περισσότερο Πλούτιζα μέσα μου.. 

Παιδεία ούσα η Ουσιαστική Ζύμωση, το να Βρω Αυτό που Είμαι και να Ενσωματωθώ στην Κοινωνία που με περιβάλλει και της οποίας αποτελώ τμήμα, Όπως μία Σταγόνα σ’ έναν Ωκεανό. Αν πάρεις τη Σταγόνα και την μετουσιώσεις για να γίνει όπως θέλεις Εσύ να είναι, Δεν έχεις Ωκεανό… Αυτό που θα έχεις είναι μία ‘Μάζα’ από σταγόνες Άχρηστες.. που όλες μαζί κάνουν ένα Περίεργο Υλικό.. ενδεχομένως και Δηλητηριώδες..

Η εκπαίδευση έτσι όπως την δέχτηκα με βοήθησε βέβαια.. μου έδειξε με τον δικό της μοναδικό τρόπο, πως Αν θέλω πραγματικά να Μάθω, αυτό θα πρέπει να το κάνω Μόνη μου. Δεν υπάρχει Ειδήμον, Αυθεντία, Κάποιος Ένας (είτε Καθηγητής, είτε Δάσκαλος, είτε Επιστήμονας), ο οποίος να μπορεί να μου δώσει την Αλήθεια. Και όποιος το υποστηρίζει αυτό για τον εαυτό του.. θα πρέπει να τον κρατάω σε μία απόσταση. Έμαθα βιωματικά πώς είναι να παίζω έναν ρόλο, κι έτσι μπορώ να διακρίνω αμυδρά πως όταν κάποιος παίζει έναν ρόλο (του επιστήμονα, του καθηγητή, του Κουβαλητή της Αλήθειας στο Αντικείμενό του), υπάρχει κίνδυνος.

Δεν θα σου πω τι να κάνεις. Δεν έχω την αλήθεια για σένα. Ψάχνεις κάποιον για να σώσει Εσένα, αλλά αυτό είναι κάτι που αργά ή γρήγορα, θα το κάνεις Εσύ για Σένα.

Αυτό που μπορώ να κάνω, είναι Μαζί, να βρούμε αυτόν το δρόμο, που Όμως θα τον περπατήσεις μοναχικά. Γιατί αυτός είναι ο Δικός σου Δρόμος. 

Αυτό θα σε απελευθερώσει απ’ ότι σε βαραίνει… κιλά κλπ, γιατί Όλα είναι Αλληλένδετα.

“ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ”

είχε πει κάποτε ο Σωκράτης