Ενδίδω - Αντιστέκομαι. Υπάρχει Άλλος Δρόμος;

 Δήλωση:

«Στη δίαιτά μου έχω να φάω 1 φρούτο με ένα τοστ, αλλά Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να φάω ένα κομμάτι τούρτα».

Έτσι όπως έχω μπροστά μου το τοστ και το φρούτο που υποτίθεται πως πρέπει να φάω,

μου Αναδύεται η Σκέψη ότι θα ήθελα Αυτή τη στιγμή να έχω στη θέση τους ένα γλυκό.

Αυτό Είναι ένα Γεγονός. Μου ήρθε αυτή η Σκέψη. Πολύ Ωραία…

Τι κάνω Τώρα; Βλέπω ότι αυτή τη Στιγμή θέλω ένα γλυκάκι.

Και τι κάνω;

Έχω συνηθίσει να Ακολουθώ δύο Οδούς. Έχω συνηθίσει σε δύο Επιλογές.

Είτε να Ενδίδω, Είτε να Αντιστέκομαι. Δίπολο – Ενδίδω/ Αντιστέκομαι.

Δηλαδή, έχω συνηθίσει Από τη Μία να λέω: Ναι Πήγαινε στο Γλυκό -> ΕΝΔΙΔΩ

Κι από την Άλλη να λέω: Όχι Μην Πας στο Γλυκό -> ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ

“ΔΙΠΟΛΟ: ΕΝΔΙΔΩ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ”

Έχω Διδαχθεί λοιπόν, είτε να Λέω, αυτήν τη στιγμή: ΝΑΙ, Πρέπει να το φάω -> Ενδίδω – Παραιτούμαι

Είτε να Λέω, αυτήν τη στιγμή: ΟΧΙ, Δεν Πρέπει να το φάω -> Αντιστέκομαι (Παρ ότι - αυτή τη στιγμή - το Επιθυμώ)

 

Σχήμα 1

Βρίσκομαι σε έναν από τους δύο Πόλους του Εκκρεμούς.

Κι όσο κι αν αυτή τη στιγμή Παίρνω την Ψευδαίσθηση της Απόλαυσης, σε μία επόμενη στιγμή θα βρεθώ στην Αντίπερα Όχθη.

Ωραία αυτά Δώρα, θα μου πεις, Αλλά Τι Κάνω Τώρα;

Όταν είμαι Μπροστά στο Μπισκότο, και δε με βοηθάει Ούτε το να το Φάω Ούτε το να μην το Φάω,

Τι Μπορώ να Κάνω;

Δεν Ενδίδω. Δεν Αντιστέκομαι. Και οι δύο αυτές επιλογές είναι διαφορετικές Μορφές Βίας.

Απλά Παρατηρώ. Στόχος μου είναι να βρεθώ στο σημείο 0 (βλέπε Σχήμα 1).

Όσο Βρίσκομαι στους Πόλους, Τόσο Εντείνεται – και θα Εξακολουθεί να Εντείνεται - το Πρόβλημα.

Όταν κάνω με πολύ Ζέση ένα Πρόγραμμα Διατροφής, όταν τα κάνω όλα στην Εντέλεια και δεν τρώω τίποτα διαφορετικό, δεν τσιμπάω κανένα γλυκό και είμαι Συνεπέστατη στο πρόγραμμα, Αναπόφευκτα θα έρθει η ώρα που θα Πάω στον Άλλο Πόλο.

Δυστυχώς για την ώρα η Επιστήμη της Διαιτολογίας δεν έχει λάβει σοβαρά υπόψιν της όλα αυτά τα πολύ σημαντικά στοιχεία, Υποθέτω για το λόγο ότι η Βιομηχανία της Δίαιτας είναι Ιδιαίτερα Επικερδής.

“Δεν Ενδίδω.

Δεν Αντιστέκομαι.

Απλά Παρατηρώ”

Παρατηρώ τη Σκέψη που Γεννήθηκε Μέσα μου. Την Παρατηρώ.

Η Σκέψη έχει τη Δύναμη να μου Πυροδοτήσει Συναισθήματα.

Και η Συγκεκριμένη Σκέψη μου πυροδοτεί ενδεχομένως ποιο συναίσθημα;

Ίσως στεναχώρια γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω αυτό το γλυκό ή πιστεύω πως δεν πρέπει να το φάω.

Ίσως φόβο ότι αν το φάω θα παχύνω.

Ίσως ανησυχία ότι δεν θα καταφέρω να χάσω τα κιλά που θέλω.

Ίσως αγωνία για το πότε θα χάσω τα κιλά μου.

Το σίγουρο είναι ότι Η Συγκεκριμένη Σκέψη μου Πυροδοτεί Αρνητικά Συναισθήματα.

Γιατί λέω «Αχ τι ωραίο το γαλακτομπούρεκο… Κρίμα που δεν το τρώω… Ή Κρίμα που παχαίνει… κλπ»

Δεν έχω την Δύναμη να Σταματήσω μία Σκέψη Όταν αυτή έχει Ξεκινήσει. Θα Χαθώ Μέσα της..

Έχω όμως τη Δύναμη να Επιλέξω να Μην την Ακολουθήσω!!

Οι Σκέψεις έχουν Απίστευτη Δύναμη!

Τι κάνω λοιπόν;

Δεν Ακολουθώ Μία Σκέψη μου, όταν βλέπω ότι θα με πάει σε Άσχημα Μονοπάτια, Μέσα μου.

Αντίθετα, Έχω τη Δύναμη να Επιλέξω να Ακολουθήσω μία Ευχάριστη Σκέψη.

Και πιο συγκεκριμένα:

«Είμαι Πολύ Χαρούμενη Αυτήν εδώ τη Στιγμή που Τρώω αυτό το Εξαιρετικό Τοστ! Νιώθω τη Γεύση του Ολοκληρωτικά. Και Αυτό το Φρούτο! Τι Γεμάτη Γεύση που έχει! Είμαι Πραγματικά Ευγνώμων Τώρα!»

Έχω τη Δύναμη να Παρατηρήσω μία Σκέψη μου στη Γένεσή της,

Και να Επιλέξω να μην χαθώ Μέσα της. Να μην της επιτρέψω να με δηλητηριάσει!

Σκέψη -> Συναίσθημα -> Υλοποίηση

 Η Σκέψη μου Πυροδοτεί ένα Συναίσθημα, κι Αυτό με τη Σειρά του οδηγεί στην Υλοποίηση αυτού που αρχικά η Σκέψη Δημιούργησε.

Αργά ή Γρήγορα, Αυτό που Σκέφτηκα θα Υλοποιηθεί.

Κι έτσι αν δίνω την Προσοχή μου σε Σκέψεις του Τύπου «Τι ωραίο το Μπισκοτάκι.. Κρίμα που δε μπορώ να το φάω..» Τότε Αργά (σε 1 χρόνο) ή Γρήγορα (την ίδια Στιγμή)… θα το φάω.

Δεν έχει Νόημα να Αντιστέκομαι. Δεν έχει νόημα να Ενδίδω. Είμαι στους Πόλους. Και όσο βρίσκομαι στους Πόλους θα Παλεύω.

Σκέψη -> Συναίσθημα -> Υλοποίηση

Αλήθεια είναι Αυτό που Θέλω.

Η Υγεία, Η Χαρά, Η Αφθονία είναι Η Αλήθεια.

Τα Φαινόμενα Δεν είναι Αλήθεια. Τα Φαινόμενα είναι Δημιουργήματα των Σκέψεων και των Αντιστοίχων Συναισθημάτων.

Αλήθεια είναι Αυτό που Θέλω. Ανεξάρτητα Από την Παρουσίαση, που είναι τα επιμέρους Φαινόμενα.

Η Αλήθεια είναι Μία. Μοναδική. Δεν υπάρχουν επιμέρους Αλήθειες.

Υπάρχουν Επιμέρους Φαινόμενα.

Αυτό ίσως δε μας είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουμε..

Ίσως επειδή έχουμε εκπαιδευτεί για χρόνια να βλέπουμε τα Φαινόμενα και να Παραβλέπουμε την Αλήθεια.

Η Αλήθεια Είμαι Μία. Μοναδική. Συμπαντική. Ενιαία. Ίδια για Όλους.

θεοδώρα