"Είναι το Ίδιο τοστ, το Ίδιο τοστ που έφαγα και την περασμένη βδομάδα.
Αλλά, πόσο άνοστο είναι σήμερα; Τίποτα, καμία γεύση!
Μα παίρνω όρκο πως είναι το Ίδιο τοστ - ίδιο τυρί, ίδια γαλοπούλα, ίδιο ψωμί!
Όλα ίδια κι όμως, Τώρα είναι άνοστο!
Και, Ναι! Πόσο θα ήθελα να είχα στη θέση του μια λουκανικόπιτα, έτσι ζεστή - ζεστή και λαχταριστή!
Μα, Όχι! Είμαι Αναγκασμένη, Πρέπει να φάω αυτό το... ξενέρωτο τοστ, το τόσο Διαφορετικό από το τοστ που τρώω συνήθως!
Μα, τί νόμιζα! Χρειάζονται θυσίες για να χάσω τα κιλά μου! Ας το βουλώσω κι ας το μπουκώσω..."
Νομίζει κανείς ότι το αν κάτι είναι Νόστιμο ή Άνοστο, είναι Εγγενές στο τρόφιμο.
Δεν είναι απόλυτα έτσι.
Η γλώσσα δεν κάνει από μόνη της την ανάλυση αυτού που αγγίζει την επιφάνειά της!
Χρειάζεται ένας Κεντρικός Επεξεργαστής, Ειδικευμένος σε αυτή τη δουλειά.
Η γλώσσα είναι το Όργανο Λήψης, απαραίτητο για την Πρώτη επαφή, αλλά η Βασική Δουλειά γίνεται στα Κεντρικά Γραφεία, στα Ανώτερα Κλιμάκια!
Και νομίζει κανείς ότι η λουκανικόπιτα (από μόνη της) - ή ας πούμε η πίτσα ή το παγωτό, είναι Γευστικές Τροφές.
Και νομίζει κανείς ότι τα σταφύλια (εντάξει, έχουν υψηλό γλυκαιμικό, ok!) και ένα ζεστό πιάτο ψαρόσουπας με φρεσκοβρασμένα λαχανικά είναι ξενέρωτα.
Διαιτητικά Ίσον Ξενέρωτα.
Νομίζει κανείς ότι η Πάστα Σοκολατίνα είναι λαχταριστή
κι ότι ένα δροσερό γιαούρτι με φρέσκες φράουλες (εντάξει, στην εποχή τους!) είναι απλά βρώσιμο!
Έχουμε υποστεί και συνεχίζουμε να υφιστάμεθα Πλύση Εγκεφάλου!
Μα, θα μου πεις (και δίκιο έχεις!) δεν είναι γευστική η πίτσα? οι πάστες? τα παγωτά? οι καρμπονάρες?
Είναι Γευστικά...
Βασικά θα μπορούσε κανείς να τα πει καλύτερα, Απονεκρωτικά της Γεύσης!
Με τα Εθιστικά τους, τα Βελτιωτικά - Ενισχυτικά της γεύσης!
Κι αντί κανείς να δει το παιχνίδι που παίζεται από πίσω, Παλεύει να Αντισταθεί!
Πρέπει - Δεν Πρέπει, Θέλω - Δεν Θέλω, Θα τα χάσω - Θα τα πάρω...
Γιατί δεν βλέπει, ότι όλα αυτά που τρώει, είναι Άνοστα!
Βασικά, τρώει κανείς με τη Σκέψη ότι Αυτό που τρώει είναι Νόστιμο, χωρίς πραγματικά να Είναι εκεί την ώρα που το τρώει, να είναι Εκεί με Όλες τις Αισθήσεις!
Άντε να παραγγείλουμε καμιά πίτσα, μεσημέριασε!
Αλλά, πόσο άνοστο είναι σήμερα; Τίποτα, καμία γεύση!
Μα παίρνω όρκο πως είναι το Ίδιο τοστ - ίδιο τυρί, ίδια γαλοπούλα, ίδιο ψωμί!
Όλα ίδια κι όμως, Τώρα είναι άνοστο!
Και, Ναι! Πόσο θα ήθελα να είχα στη θέση του μια λουκανικόπιτα, έτσι ζεστή - ζεστή και λαχταριστή!
Μα, Όχι! Είμαι Αναγκασμένη, Πρέπει να φάω αυτό το... ξενέρωτο τοστ, το τόσο Διαφορετικό από το τοστ που τρώω συνήθως!
Μα, τί νόμιζα! Χρειάζονται θυσίες για να χάσω τα κιλά μου! Ας το βουλώσω κι ας το μπουκώσω..."
Νομίζει κανείς ότι το αν κάτι είναι Νόστιμο ή Άνοστο, είναι Εγγενές στο τρόφιμο.
Δεν είναι απόλυτα έτσι.
Η γλώσσα δεν κάνει από μόνη της την ανάλυση αυτού που αγγίζει την επιφάνειά της!
Χρειάζεται ένας Κεντρικός Επεξεργαστής, Ειδικευμένος σε αυτή τη δουλειά.
Η γλώσσα είναι το Όργανο Λήψης, απαραίτητο για την Πρώτη επαφή, αλλά η Βασική Δουλειά γίνεται στα Κεντρικά Γραφεία, στα Ανώτερα Κλιμάκια!
Και νομίζει κανείς ότι η λουκανικόπιτα (από μόνη της) - ή ας πούμε η πίτσα ή το παγωτό, είναι Γευστικές Τροφές.
Και νομίζει κανείς ότι τα σταφύλια (εντάξει, έχουν υψηλό γλυκαιμικό, ok!) και ένα ζεστό πιάτο ψαρόσουπας με φρεσκοβρασμένα λαχανικά είναι ξενέρωτα.
Διαιτητικά Ίσον Ξενέρωτα.
Νομίζει κανείς ότι η Πάστα Σοκολατίνα είναι λαχταριστή
κι ότι ένα δροσερό γιαούρτι με φρέσκες φράουλες (εντάξει, στην εποχή τους!) είναι απλά βρώσιμο!
Έχουμε υποστεί και συνεχίζουμε να υφιστάμεθα Πλύση Εγκεφάλου!
Μα, θα μου πεις (και δίκιο έχεις!) δεν είναι γευστική η πίτσα? οι πάστες? τα παγωτά? οι καρμπονάρες?
Είναι Γευστικά...
Βασικά θα μπορούσε κανείς να τα πει καλύτερα, Απονεκρωτικά της Γεύσης!
Με τα Εθιστικά τους, τα Βελτιωτικά - Ενισχυτικά της γεύσης!
Κι αντί κανείς να δει το παιχνίδι που παίζεται από πίσω, Παλεύει να Αντισταθεί!
Πρέπει - Δεν Πρέπει, Θέλω - Δεν Θέλω, Θα τα χάσω - Θα τα πάρω...
Γιατί δεν βλέπει, ότι όλα αυτά που τρώει, είναι Άνοστα!
Βασικά, τρώει κανείς με τη Σκέψη ότι Αυτό που τρώει είναι Νόστιμο, χωρίς πραγματικά να Είναι εκεί την ώρα που το τρώει, να είναι Εκεί με Όλες τις Αισθήσεις!
Άντε να παραγγείλουμε καμιά πίτσα, μεσημέριασε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου