Κάθε μέρα γράφουμε την ιστορία μας. Από τη στιγμή που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι - ή μάλλον από τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας - αρχίζει η ιστορία μας να παίζει. Δεν τη γράφουμε εμείς κάθε μέρα. Έχει ήδη γραφτεί και αναπαράγεται.
Με το που αρχίζει η μέρα μου, έχω ήδη "χυθεί" προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο τρόπος με τον οποίο έχω μεγαλώσει και η επανάληψη μέρα με τη μέρα έχει φέρει έτσι τα πράγματα που να μου φαίνεται "φυσιολογικό" ή τουλάχιστον "αποδεκτό" έτσι να είναι τα πράγματα. Και θεωρώ αυτή τη "διάχυση" προς όλες τις κατευθύνσεις κάτι το φυσιολογικό, ότι "Αυτό είμαι Εγώ". Και, κατά κάποιον τρόπο, είμαι εγώ αυτό, αυτό μοιάζει να έχω γίνει.
Τι σημαίνει χύνομαι προς όλες τις κατευθύνσεις; Είναι κάτι σαν οικειοθελής αποχώρηση.
Οικειοθελώς αποχωρώ από εμένα.
Χρειάζεται να δω την ιστορία μου. Θεωρώ ότι εγώ είμαι η ιστορία μου, έχω φτιάξει έναν ιστό από όσα μου έχουν συμβεί και όσα έχω κάνει (copy paste, για την ακρίβεια) και κάθε μέρα κουβαλάω αυτό τον ιστό και ζω τη ζωή μέσα από αυτό το πλέγμα. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό μου είναι "φυσιολογικό", ή σε κάθε περίπτωση, "έτσι είμαστε όλοι" οπότε αυτό το κάνει φυσιολογικό, σωστά;
Αν θεωρώ ότι Αυτό είμαι Εγώ, αν είμαι Ικανοποιημένη με αυτή την απάντηση, μπορώ να συνεχίσω τη μέρα μου με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο μοτίβο όπως και κάθε άλλη μέρα. Με όλα όσα χρησιμοποιώ για να ναρκώνω τον εαυτό μου - φαγητό, ποτό, τσιγάρο, ιντερνετ, δουλειά, σεξ, ψώνια, ή ό, τι άλλο.
Αν το ερώτημα του Τι Είμαι δεν ικανοποιείται από τις απαντήσεις που το μυαλό μοιάζει να δίνει πλέκοντας την ιστορία του,
τότε.......
Με το που αρχίζει η μέρα μου, έχω ήδη "χυθεί" προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο τρόπος με τον οποίο έχω μεγαλώσει και η επανάληψη μέρα με τη μέρα έχει φέρει έτσι τα πράγματα που να μου φαίνεται "φυσιολογικό" ή τουλάχιστον "αποδεκτό" έτσι να είναι τα πράγματα. Και θεωρώ αυτή τη "διάχυση" προς όλες τις κατευθύνσεις κάτι το φυσιολογικό, ότι "Αυτό είμαι Εγώ". Και, κατά κάποιον τρόπο, είμαι εγώ αυτό, αυτό μοιάζει να έχω γίνει.
Τι σημαίνει χύνομαι προς όλες τις κατευθύνσεις; Είναι κάτι σαν οικειοθελής αποχώρηση.
Οικειοθελώς αποχωρώ από εμένα.
Χρειάζεται να δω την ιστορία μου. Θεωρώ ότι εγώ είμαι η ιστορία μου, έχω φτιάξει έναν ιστό από όσα μου έχουν συμβεί και όσα έχω κάνει (copy paste, για την ακρίβεια) και κάθε μέρα κουβαλάω αυτό τον ιστό και ζω τη ζωή μέσα από αυτό το πλέγμα. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό μου είναι "φυσιολογικό", ή σε κάθε περίπτωση, "έτσι είμαστε όλοι" οπότε αυτό το κάνει φυσιολογικό, σωστά;
Αν θεωρώ ότι Αυτό είμαι Εγώ, αν είμαι Ικανοποιημένη με αυτή την απάντηση, μπορώ να συνεχίσω τη μέρα μου με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο μοτίβο όπως και κάθε άλλη μέρα. Με όλα όσα χρησιμοποιώ για να ναρκώνω τον εαυτό μου - φαγητό, ποτό, τσιγάρο, ιντερνετ, δουλειά, σεξ, ψώνια, ή ό, τι άλλο.
Αν το ερώτημα του Τι Είμαι δεν ικανοποιείται από τις απαντήσεις που το μυαλό μοιάζει να δίνει πλέκοντας την ιστορία του,
τότε.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου