Μπορεί η δίαιτα να μας παχαίνει;

Η δίαιτα μας αδυνατίζει ή μας παχαίνει;

Μοιάζει να παίρνουμε σαν δεδομένο ότι για να χάσουμε κιλά πρέπει να κάνουμε δίαιτα. Ή έστω διατροφή. Ή - σε κάθε περίπτωση - να περιορίσουμε το φαγητό μας. Όπως λέμε, να προσέξουμε τι τρώμε.

Μου φαίνεται πως ο λόγος για τον οποίο παίρνουμε τα κιλά σε πρώτη φάση είναι γιατί δεν είμαστε σε επαφή με το σώμα μας. Δεν έχουμε αίσθηση των "σημάτων" που μας δίνει. Μοιάζει να το φοβόμαστε. Φοβόμαστε τις επιθυμίες μας. Πιστεύουμε ότι αν αφεθούμε σε αυτές, θα μας κατασπαράξουν, θα μας κατακλύσουν... 

"Επιθυμώ να φάω 2 πίτσες!!! Θα πρέπει να είσαι τρελή αν μου λες ότι χρειάζεται να ακούσω το σώμα μου. Αν το ακούσω θα γίνω 200 κιλά!"
Φοβάμαι, λοιπόν. Και χτίζω ένα φράχτη για να συγκρατήσω τις επιθυμίες. Είναι "επικίνδυνες". Οπότε χρειάζεται να "με" προστατεύσω. 

Ακούω το σώμα μου δεν σημαίνει κάνω ό, τι μου λέει όποτε το λέει. Αυτό δεν είναι ακούω, είναι υπακούω. 

Αφουγκράζομαι το σώμα μου. Του έχω απαγορεύσει τόσα που μοιάζει ο φράχτης να έχει γίνει το Σινικό Τείχος. Και η επιθυμία έχει γιγαντωθεί σε αναλογία με την απαγόρευση. Οπότε φοβάμαι. 

Και νομίζω πως χρειάζομαι τη δίαιτα. Και όντως τη χρειάζομαι για να διατηρήσω την ισχύουσα τάξη. Για να κρατήσω τη δομή που έχω φτιάξει, για να μην έρθω σε επαφή με τις επιθυμίες, με το Τείχος, χρειάζομαι το Πρόγραμμα. Φυσικά, Αυτοί ξέρουν. Είναι Ειδικοί. Ξέρουν ότι πρέπει να παίρνω τόσες πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπος, καλή ενυδάτωση, οπότε χρειάζεται να τους ακούσω.

Και αυτό κάνω. Τους ακούω. Άλλωστε, αυτό έχω μάθει να κάνω, να ακούω τους άλλους. Να υπακούω. Και φυσικά αυτό που συμβαίνει μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι να απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από εμένα.

Το να γυρίσω σε εμένα μοιάζει να δημιουργεί άγχος, ανησυχία, ταραχή. Σε εμένα, Τι εννοείς, να γυρίσω σε εμένα;