Γιατί να είμαι εγώ... ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου?

‘Το ξέρω ότι δεν θα τα καταφέρω ούτε αυτή τη φορά. Θα κάνω τουλάχιστον άλλη μια προσπάθεια. Αυτή θα είναι και η τελευταία μου. Αν δεν τα καταφέρω ούτε και τώρα, τότε θα τα παρατήσω μια και καλή!’

Άραγε, πόσες φορές μειώνουμε τον εαυτό μας? Πόσες αυτο-μειωτικές ιδέες γυρνάνε στο κεφάλι μας? Γιατί εμείς να είμαστε οι χειρότεροι σαμποτέρ της ίδιας μας της ύπαρξης?

Γιατί κανένας δε μπορεί να σου κάνει μεγαλύτερη ζημιά, από αυτή που ήδη κάνεις εσύ στον εαυτό σου. Ο χειρότερος εχθρός μας άλλωστε, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, κανένας άλλος!

Είναι πραγματικότητα ότι τα κιλά σε απασχολούν από πάντα. Είσαι σε διαρκή μάχη με αυτά. Είναι φορές που κερδίζεις, είναι φορές που χάνεις. Σταθερά όμως, σπαταλάς ενέργεια σε συνεχόμενες δίαιτες, ενέργεια την οποία θα μπορούσες να διοχετεύσεις σε κάτι πολύ πιο παραγωγικό… Προσπαθείς να θυμηθείς πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τα κιλά σου.. και θα μου έλεγες ‘από πάντα!’… Από πάντα λοιπόν είσαι σε μια διαρκή μάχη με τα κιλά σου.. που σημαίνει σε μια διαρκή μάχη με το σώμα σου.. με το βασικό μεταφορικό σου μέσο.. με το βασικό σου όχημα!

Μέσες άκρες θα έλεγες ότι έχεις γίνει εξπέρ στις δίαιτες. Μπορείς να πεις ότι πλέον μπορείς να βγάλεις και μόνη σου δίαιτα! Αυτό που λείπει είναι η πιστοποίηση του διαιτολόγου. Και πραγματικά το αντιλαμβάνομαι αυτό. Γιατί όταν έχεις βιώσει σωματικά τόσες δίαιτες, πλέον μπορούμε να πούμε ότι σε επίπεδο εμπειρικό είσαι σαφώς πιο πάνω από τον διαιτολόγο που μόλις έχει αποφοιτήσει και στο πορτ μπαγκάζ του εγκεφάλου του έχει μόνο τις γνώσεις του. Άρα φυσικά έχεις ένα αβαντάζ στο βιωματικό κομμάτι. Μου λες λοιπόν… μπορώ να βγάλω και μόνη μου δίαιτα.. αλλά θέλω να έχω κάποιον να με ελέγχει. Θέλω κάποιον στον οποίο να δίνω λόγο, κάποιον να με φοβίζει και να με βάζει στον ίσιο δρόμο, να μην παρεκκλίνω…

Αν δεχτούμε αυτό το σενάριο, ότι δηλαδή μπορεί κάποιος να βγάλει μια δίαιτα μόνος του, ότι δηλαδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει την απαιτούμενη γνώση (αν και τα δεδομένα στον τομέα της διατροφής συνεχώς αλλάζουν.. αλλά αν το δεχτούμε αυτό)… τι με εμποδίζει εμένα, σαν άτομο που παλεύει χρόνια με το βάρος του, τι με εμποδίζει από το να πετύχω το ποθητό, δηλαδή ένα σταθερό επίπεδο βάρους, άνετα και ωραία, χωρίς να παλεύω?

Τι με εμποδίζει λοιπόν? Ποιος είναι ο εχθρός μου σε αυτή την προσπάθεια? Λέω χαρακτηριστικά πως θέλω κάποιον να με ελέγχει. Θέλω κάποιον να με βάζει στον ίσιο δρόμο. Τι σημαίνει αυτό? Γιατί να θέλω κάποιον να με βάλει στον ίσιο δρόμο? Γιατί ζω μια ζωή γεμάτη εξαρτήσεις? Γιατί δε μπορώ να γίνω κυρίαρχος της ζωής μου? Γιατί ενώ ζητάω τόσο απεγνωσμένα την ελευθερία, τη φοβάμαι τόσο πολύ? Γιατί ενώ θέλω να σπάσω τα δεσμά μου, είτε τα δεσμά στην προσωπική μου ζωή είτε τα δεσμά μου με το φαγητό… τα σφίγγω όλο και πιο πολύ??? 

Γιατί ζητάω τις αυθεντίες… και στην τελική, γιατί δεν πιστεύω στον εαυτό μου? Στις δικές μου δυνάμεις? Τελικά, γιατί να είμαι εγώ ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μου?

Ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει όσα δεν φαντάζεται… Όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο ψυχολόγος και φιλόσοφος William James, ‘στη ζωή μπορεί να υπάρχουν όρια: τα δέντρα δε φτάνουν ως τον ουρανό. Γεγονός όμως παραμένει ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουμε αποθέματα δύναμης τα οποία μόνο εξαιρετικά άτομα μπορούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο’.

Λοιπόν… τι σε κάνει να πιστεύεις πως εσύ δεν είσαι ένα εξαιρετικό άτομο??

Όλοι έχουμε γεννηθεί με αυτό το απίστευτο δυναμικό ενέργειας, το οποίο υπνώττει μέσα μας..

Μήπως έχει έρθει η ώρα να το ξυπνήσουμε???

φιλικά, 

δώρα