Έχεις σκεφτεί ποτέ τι είσαι; Έχεις αναρωτηθεί γιατί βρίσκεσαι εδώ; Μπροστά στον υπολογιστή, σε αυτή την ιστοσελίδα, να διαβάζεις αυτό το άρθρο.. αυτή τη στιγμή;
Έχεις αναρωτηθεί πραγματικά ποιος είσαι; Έχεις επίγνωση της ταυτότητάς σου;
Σίγουρα έχεις μια εικόνα για τον εαυτό σου. Είσαι για παράδειγμα λευκός, χριστιανός ορθόδοξος, λίγο μελαχρινός, έξυπνος, κάποιες φορές είσαι λίγο διστακτικός, έχεις κάποιες ανασφάλειες.. και πάει λέγοντας. Έχεις μια λίστα από χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό σου. Από τη στιγμή που γεννήθηκες εσύ, ξεκίνησε και αυτή η λίστα..
Δεν είσαι ο μόνος. Σε όλους μας το ίδιο συμβαίνει… Είναι ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος αναγνώρισης των ατόμων.. Σαν το ΑΦΜ σου ή τον αριθμό του δελτίου της ταυτότητάς σου.. «Βοηθάει» την κοινωνία, την οικογένεια, τους δασκάλους.. Εσύ είσαι ο έξυπνος και ο άλλος ο χαζός, εσύ ο χοντρός και ο άλλος ο αδύνατος, εσύ ο λευκός και ο άλλος ο μαύρος.. Είναι μια τυποποίηση για τις γρήγορες συναλλαγές μας… Γιατί όλα είναι μια συναλλαγή, έτσι δεν είναι;
Έχεις λοιπόν φτιάξει μια εικόνα του εαυτού σου.. Για την ακρίβεια, την φτιάχνεις συνεχώς, χτίζεις και γκρεμίζεις, από τη στιγμή που γεννιέσαι μέχρι και σήμερα, μέχρι και αυτή τη στιγμή.. Λειτουργείς με βάση αυτή την εικόνα..
Αλλά περίμενε.. Έχει κι άλλο.. Ακριβώς όπως φτιάχνεις μια εικόνα για σένα, με τον ίδιο τρόπο φτιάχνεις και για τους άλλους. Έτσι έχουμε μάθει… Άρα, συναναστρέφεσαι με αυτό «που είναι», ή μήπως με τις εικόνες που έχεις γι’ αυτούς; Λες, π.χ. «Α, η Μαρία, αυτή είναι τόσο ξεροκέφαλη που ό, τι και να της πω, δε χαμπαριάζει…», ή «Α, ο Κώστας, είναι τόσο ανοιχτόμυαλος που σίγουρα θα με καταλάβει…». Έτσι, “επικοινωνείς”, αλλά όχι με τον άλλο.. επικοινωνούν οι εικόνες μεταξύ τους. Επικοινωνούν δυο νεκρά πράγματα, γιατί οι εικόνες είναι κάτι το νεκρό… Κάτι το στατικό, το δεδομένο.. Άρα όπως «σκοτώνουμε» την δική μας ταυτότητα, έτσι σκοτώνουμε και τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Έχεις μια εικόνα για σένα.. Ότι από τη στιγμή που γεννήθηκες είσαι «χοντρός». Από το δημοτικό ακόμα θυμάσαι να σε λένε έτσι.. Τα παιδάκια άλλωστε είναι οι πιο σκληροί κριτές.. Είναι δύσκολο να είσαι «χοντρό» παιδάκι στο δημοτικό… Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.. Δεν έβρισκες την αναγνώριση και την εκτίμηση που ήθελες και χρειαζόσουν ούτε από την ίδια σου την οικογένεια.. Δεν σε «αγαπούσαν» γι’ αυτό που ήσουν… Αλλά θα σε «αγαπούσαν» για αυτό που θα γινόσουν.. Ή τουλάχιστον έτσι ένιωθες…
Οπότε ζεις μια ζωή… με την εικόνα σου.. Η πικρή αλήθεια είναι ότι για όσο καιρό θα την κουβαλάς μαζί σου, δεν θα καταφέρεις να πετύχεις αυτό που θες, ό, τι και αν είναι αυτό… Ή θα το πετυχαίνεις και θα το χάνεις.. Δε θα έχει διάρκεια..
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις μια μεγάλη αλήθεια. Δεν αρκεί να την ακούσεις, ή να την διαβάσεις… Δε γίνεται να πειστείς γι’ αυτήν. Θα πρέπει να τη νιώσεις!
Η αλήθεια αυτή είναι ότι είσαι ένα θαύμα. Είναι λίγο δύσκολο να τη νιώσεις, γιατί από τη στιγμή που γεννήθηκες, όλοι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο.. Όλοι… οι δάσκαλοι, οι γονείς, ολόκληρη η δομή της κοινωνίας είναι τέτοια.. Είναι σε όλους πιο «εύκολο» αυτό από το να επικοινωνήσουν ουσιαστικά μαζί σου.
Αν το νιώσεις όμως, θα δεις τη μεταμόρφωση. Γιατί είσαι πραγματικά ένα θαύμα. Είσαι ένας μαγικός συνδυασμός που δεν υπάρχει πουθενά αλλού και ούτε θα υπάρξει..
Δεν είσαι μόνο σώμα, ούτε είσαι μόνο ψυχή, ούτε μόνο πνεύμα.. Είσαι όλα αυτά μαζί, και ακόμα παραπάνω.. Όταν κάτι από αυτά νοσεί, νοσούν και τα υπόλοιπα…
Αν αισθανθείς αυτή την αλήθεια…
έχεις πετύχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου