Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Μεγαλώνω & Παχαίνω!

Είναι γεγονός ότι μεγαλώνουμε. Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Ο χρόνος κυλάει και αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να επέμβουμε. Γιατί όμως βλέπουμε τον δείκτη της ζυγαριάς να ανεβαίνει μαζί με τα χρόνια; Είναι και αυτό κάτι το αναπόφευκτο ή είναι κάτι στο οποίο έχουμε δυνατότητα επέμβασης;
Ας εξετάσουμε το θέμα αυτό παίρνοντας ένα πραγματικό περιστατικό. Είσαι μια γυναίκα 40 χρονών. Ζυγίζεις περίπου 90 κιλά και ανήκεις στην κατηγορία των υπέρβαρων. Αυτό συμβαίνει τώρα. Είκοσι χρόνια πίσω ζύγιζες 60 κιλά και ένιωθες πολύ καλά! Άντε, ίσως να ήθελες να χάσεις πέντε κιλά ακόμα, αλλά και στα 60 ένιωθες υπέροχα!
Τι έγινε λοιπόν; Τι άλλαξε με τα χρόνια; Γιατί αυτή η μεταμόρφωση; Αυτό το πραγματικό περιστατικό επαναλαμβάνεται συνεχώς. Οι έρευνες μας λένε ότι από την ηλικία των 25 χρόνων και μέχρι τα 55, το βάρος σου αυξάνει σχεδόν μισό κιλό το χρόνο. Ωραία, υπάρχει μια δόση αλήθειας στο ότι ο μεταβολισμός σου με τα χρόνια δεν σε βοηθάει και πολύ. Αλλά είναι αυτή όλη η αλήθεια ή μήπως είναι ένα μέρος αυτής ή ίσως και μια καλή δικαιολογία; Με την πάροδο των χρόνων σίγουρα το σώμα πέφτει σε μυϊκή μάζα, άρα πέφτουν και οι καύσεις που μας βοηθούν να κρατάμε ένα χαμηλό σωματικό βάρος.
Τι άλλο όμως συμβαίνει με τα χρόνια; Εκτός από αυτή την καθαρά βιοχημική αντίδραση του σώματος, τι άλλο αλλάζει; Αναζητάμε την ασφάλεια, τη βεβαιότητα και τη σιγουριά σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Από τη δουλειά σου μέχρι τα προσωπικά σου, θέλεις τη μονιμότητα. Και μόλις πετύχεις την πολυπόθητη ασφάλεια (ή έτσι νομίσεις) τότε γίνεται μια μεταμόρφωση. Τότε παύεις να αναζητάς, να διερωτάσαι, να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση εσωτερικής εγρήγορσης. Και αυτός ο εσωτερικός λήθαργος που αναπόφευκτα βλέπουμε ότι έρχεται με τα χρόνια, μας κάνει νωθρούς, δυσκίνητους, βέβαιους για τις παγιωμένες αντιλήψεις και τα πιστεύω μας. Μας κάνει να χάνουμε την πραγματική επαφή με το σώμα μας και μαζί με αυτήν χάνουμε το ενδιαφέρον και την όρεξη για τη ζωή.
Βλέπεις ότι τελικά έχεις εγκλωβιστεί στο δίχτυ μιας ζωής που ύφανες εσύ, αλλά τελικά δεν ήταν όπως την περίμενες. Και αυτή η απογοήτευση πρέπει να βρει μια διέξοδο, ένα μέσο εκτόνωσης.
Υπάρχει άραγε διέξοδος; Έχεις δει ότι η λύση δε βρίσκεται στις επανειλημμένες δίαιτες. Αυτές απλώς συντηρούν την κατάσταση. Σε κρατάνε σε ομηρεία, δεν σε απελευθερώνουν. Που βρίσκεται λοιπόν η απάντηση; Τι πρέπει να γίνει; Τα παραπανίσια κιλά δεν είναι κάποιου άλλου, είναι δικά σου. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να αποκτήσεις επίγνωση αυτού. Φαίνεται σα να μην συνειδητοποιούμε ότι είμαστε εμείς σε αυτό το σώμα. Σα να μη νιώθουμε το σώμα μας. Ξεκινάμε λοιπόν με την κατανόηση αυτού που συμβαίνει. Με την κατανόηση και την αποδοχή.
Και μόλις το καταφέρουμε αυτό πραγματικά, τότε θα γίνει η μεταμόρφωση. Θα έρθει σα μια δροσερή αύρα που έρχεται όταν αφήνουμε το παράθυρο ανοιχτό.. Δε μπορούμε να προκαλέσουμε αυτή την αύρα, αλλά πρέπει να αφήσουμε το παράθυρο ανοιχτό..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου