Υπάρχει άλλο μοντέλο;

Έχουμε εκπαιδευτεί σ' ένα συγκεκριμένο μοντέλο σκέψης και συμπεριφοράς. Είναι σα να λέμε ότι βλέπουμε σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος. "Τα μήκη κύματος του φωτός που διεγείρουν τον ανθρώπινο οφθαλμό κυμαίνονται από περίπου 4.000 Å (400 nm) μέχρι 7.000 Å (700 nm)" μας λένε οι ειδικοί. Έχοντας μεγαλώσει με συγκεκριμένες αρχές, κατευθύνσεις, είναι σα να έχουμε αόρατα τοποθετήσει ένα εύρος αποδεκτής σκέψης και συμπεριφοράς μέσα μας. Είμαστε αυτό. "Δεν είμαι της άσκησης" ή "δεν είμαι των καλλιτεχνικών" ή "δεν είμαι αυτό, αλλά είμαι το άλλο". Όλα αυτά μπαίνουν στα πλαίσια του αποδεκτού "μήκους κύματος" που μας ενσταλάχθηκε, με την αποδοχή μας, σε πολύ μικρή ηλικία. Και πλέον, είμαστε αυτό γιατί, τί άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε;

Έχοντας πει αυτά τα λίγα εισαγωγικά, θέλω τώρα να πάω στο θέμα της απώλειας βάρους, που είναι ας πούμε η "ειδικότητά" μου. Θα μου πεις, πού την κολλάς την απώλεια βάρους με αυτή την εισαγωγή, θέλεις τη Ryanair - ή εν πάση περιπτώσει κάποια άλλη αερογραμμή - για να κάνεις αυτή τη σύνδεση.
Το μοντέλο της σκέψης, της συμπεριφοράς, του συναισθήματος με το οποίο έχουμε διαμορφωθεί απλώνει σαν ιστός αράχνης επάνω στην ύπαρξή μας. Και όταν το μοντέλο το δικό μου ταιριάζει με το μοντέλο το δικό σου, λέμε σε γενικές γραμμές ότι επικοινωνούμε. Και ότι, "έτσι είναι τα πράγματα" γιατί κυκλοφορούν πολλά τέτοια μοντέλα έξω. Και τα μοντέλα που δεν επικοινωνούν με το δικό μας, τα λέμε "εχθρούς μας". 
Πώς προσεγγίζω την απώλεια βάρους; Για χρόνια στην αγορά κυκλοφορεί το μοντέλο της "Στέρησης". "Πρέπει να το ράψω", "Θα το ελέγξω", "θα φάω σήμερα και αύριο νηστεία", "από Δευτέρα θα την ξεκινήσω, ευτυχώς έχω δύο μέρες ακόμα να φάω σαν άνθρωπος"... 
Θα το ελέγξω, θα συγκρατηθώ, πρέπει να χαλιναγωγήσω τον εαυτό μου, αποτελούν το μήκος κύματος του μοντέλου που τιτλοφορείται "Στέρηση". 
Και πού με έχει πάει αυτό όλα αυτά τα χρόνια; Είναι σα να υπάρχει μέσα μου ένα δυνατό ρεύμα πείνας, μιας πείνας που δεν έχει σταματημό, κι αυτό που το μοντέλο μου λέει να κάνω είναι να χτίσω έναν φράχτη. Κι έτσι χτίζω το φράχτη και παροδικά το ρεύμα συγκρατείται. Κάνω τη δίαιτα και για ένα διάστημα τα κιλά είναι "υπό έλεγχο". Όμως όσο χτίζω το φράχτη, κάτι άλλο μέσα μου δυναμώνει το ρεύμα. Όσο χτίζω το φράχτη, η πείνα μου μεγαλώνει. Όσο υφίσταμαι το μοντέλο της Στέρησης, η πείνα μου γίνεται ακόμα πιο έντονη. Και μαζί με αυτό κι η ανάγκη μου να "ελέγξω την κατάσταση".
Και φυσικά, ένα μοντέλο εξακολουθεί να κυκλοφορεί ακόμα κι όταν είναι δυσλειτουργικό, γιατί άλλωστε, αυτό ξέρω - αυτό εμπιστεύομαι. Δε  μου περνάει από το μυαλό ότι υπάρχει μία άλλη κατεύθυνση. Το μοντέλο μου λέει "Ενδίδω ή Αντιστέκομαι". "Εκτονώνω ή Συγκρατώ". 
Δεν έχω άλλο μοντέλο. Ή μήπως έχω;