... βαδίζουν προς την κατεύθυνση του να επιτρέψουν σε κάθε μέλος της οικογένειας να έχει τα δικά του συναισθήματα και να είναι ξέχωρο πρόσωπο.
Πολλοί από εμάς αγνοούμε ίσως την τρομακτική πίεση που τείνουμε να ασκούμε στο/ στη σύντροφο, στα παιδιά μας για να έχουν τα Ίδια Συναισθήματα με εμάς.
Συχνά, είναι σα να λέμε: "Αν θέλεις να σε αγαπάω, τότε πρέπει να έχεις τα ίδια συναισθήματα με μένα. Αν νιώθω πως η συμπεριφορά σου είναι κακή, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ. Αν νιώθω πως ένας συγκεκριμένος στόχος είναι επιθυμητός, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ".
Ποιες όμως είναι οι συνέπειες του να ζεις;
... Υπάρχει μια προθυμία, ώστε το Άλλο άτομο να έχει διαφορετικά συναισθήματα, διαφορετικές αξίες, διαφορετικούς στόχους. Εν ολίγοις, υπάρχει μια προθυμία να είναι ένα ξεχωριστό άτομο.
Καθώς μαθαίνει κανείς να είναι περισσότερο ικανός να εμπιστεύεται τον εαυτό του, τη μοναδικότητά του, γίνεται περισσότερο ικανός να εμπιστευτεί τη γυναίκα του ή το παιδί του, και να αποδεχθεί τα Μοναδικά συναισθήματα και τις αξίες που έχει το Άλλο άτομο.
...
Η ιδέα να εμπιστευτείς το άτομο να είναι ο εαυτός του έχει πλέον μεγάλη σημασία για μένα. Μερικές φορές φαντασιώνω τι θα γινόταν, αν μεταχειριζόμασταν ένα παιδί με αυτό τον τρόπο εξαρχής. Ας υποθέσουμε ότι θα επιτρέπανε σ' ένα παιδί να έχει τα δικά του μοναδικά συναισθήματα - ας υποθέσουμε πως δεν θα χρειαζόταν ποτέ να αποποιηθεί τα συναισθήματά του για να το αγαπάνε. Ας υποθέσουμε πως οι γονείς του θα ήταν ελεύθεροι να έχουν και να εκφράζουν τα δικά τους μοναδικά συναισθήματα, που συχνά θα ήταν διαφορετικά από τα δικά του, και συχνά διαφορετικά και μεταξύ τους. Μου αρέσει να σκέφτομαι όλα τα νοήματα που θα είχε μια τέτοια εμπειρία. Θα σήμαινε πως το παιδί θα μπορούσε να μεγαλώσει σεβόμενο τον εαυτό του ως μοναδικό πρόσωπο. Θα σήμαινε πως ακόμα και όταν θα έπρεπε να μπει φρένο στη συμπεριφορά του, θα μπορούσε να διατηρήσει ανοιχτή την "κυριότητα" των συναισθημάτων του. Θα σήμαινε πως η συμπεριφορά του θα μπορούσε να είναι μια ρεαλιστική ισορροπία, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματά του, καθώς και τα γνωστά και ανοιχτά συναισθήματα των άλλων. Θα μπορούσε, πιστεύω, να είναι ένα υπεύθυνο και αυτοκατευθυνόμενο άτομο, που δεν θα είχε ποτέ την ανάγκη να κρύβει τα συναισθήματά του από τον εαυτό του, που δεν θα είχε ποτέ την ανάγκη να ζει πίσω από ένα προσωπείο.
Θα ήταν σε μεγάλο βαθμό απελευθερωμένο από τη δυσπροσαρμοστικότητα που σακατεύει τόσο πολλούς από εμάς.
...
Υπάρχει μια αυξανόμενη προθυμία να είναι το άλλο άτομο ο εαυτός του. Καθώς είμαι πιο πρόθυμος να είμαι ο εαυτός μου, διαπιστώνω πως είμαι πιο έτοιμος να σου επιτρέψω να είσαι ο εαυτός σου, με όλα όσα αυτό υποδηλώνει.
Πολλοί από εμάς αγνοούμε ίσως την τρομακτική πίεση που τείνουμε να ασκούμε στο/ στη σύντροφο, στα παιδιά μας για να έχουν τα Ίδια Συναισθήματα με εμάς.
Συχνά, είναι σα να λέμε: "Αν θέλεις να σε αγαπάω, τότε πρέπει να έχεις τα ίδια συναισθήματα με μένα. Αν νιώθω πως η συμπεριφορά σου είναι κακή, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ. Αν νιώθω πως ένας συγκεκριμένος στόχος είναι επιθυμητός, τότε πρέπει να το νιώθεις κι εσύ".
Ποιες όμως είναι οι συνέπειες του να ζεις;
... Υπάρχει μια προθυμία, ώστε το Άλλο άτομο να έχει διαφορετικά συναισθήματα, διαφορετικές αξίες, διαφορετικούς στόχους. Εν ολίγοις, υπάρχει μια προθυμία να είναι ένα ξεχωριστό άτομο.
Καθώς μαθαίνει κανείς να είναι περισσότερο ικανός να εμπιστεύεται τον εαυτό του, τη μοναδικότητά του, γίνεται περισσότερο ικανός να εμπιστευτεί τη γυναίκα του ή το παιδί του, και να αποδεχθεί τα Μοναδικά συναισθήματα και τις αξίες που έχει το Άλλο άτομο.
...
Η ιδέα να εμπιστευτείς το άτομο να είναι ο εαυτός του έχει πλέον μεγάλη σημασία για μένα. Μερικές φορές φαντασιώνω τι θα γινόταν, αν μεταχειριζόμασταν ένα παιδί με αυτό τον τρόπο εξαρχής. Ας υποθέσουμε ότι θα επιτρέπανε σ' ένα παιδί να έχει τα δικά του μοναδικά συναισθήματα - ας υποθέσουμε πως δεν θα χρειαζόταν ποτέ να αποποιηθεί τα συναισθήματά του για να το αγαπάνε. Ας υποθέσουμε πως οι γονείς του θα ήταν ελεύθεροι να έχουν και να εκφράζουν τα δικά τους μοναδικά συναισθήματα, που συχνά θα ήταν διαφορετικά από τα δικά του, και συχνά διαφορετικά και μεταξύ τους. Μου αρέσει να σκέφτομαι όλα τα νοήματα που θα είχε μια τέτοια εμπειρία. Θα σήμαινε πως το παιδί θα μπορούσε να μεγαλώσει σεβόμενο τον εαυτό του ως μοναδικό πρόσωπο. Θα σήμαινε πως ακόμα και όταν θα έπρεπε να μπει φρένο στη συμπεριφορά του, θα μπορούσε να διατηρήσει ανοιχτή την "κυριότητα" των συναισθημάτων του. Θα σήμαινε πως η συμπεριφορά του θα μπορούσε να είναι μια ρεαλιστική ισορροπία, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματά του, καθώς και τα γνωστά και ανοιχτά συναισθήματα των άλλων. Θα μπορούσε, πιστεύω, να είναι ένα υπεύθυνο και αυτοκατευθυνόμενο άτομο, που δεν θα είχε ποτέ την ανάγκη να κρύβει τα συναισθήματά του από τον εαυτό του, που δεν θα είχε ποτέ την ανάγκη να ζει πίσω από ένα προσωπείο.
Θα ήταν σε μεγάλο βαθμό απελευθερωμένο από τη δυσπροσαρμοστικότητα που σακατεύει τόσο πολλούς από εμάς.
...
Υπάρχει μια αυξανόμενη προθυμία να είναι το άλλο άτομο ο εαυτός του. Καθώς είμαι πιο πρόθυμος να είμαι ο εαυτός μου, διαπιστώνω πως είμαι πιο έτοιμος να σου επιτρέψω να είσαι ο εαυτός σου, με όλα όσα αυτό υποδηλώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου