Σχέσεις Αγάπης/ Μίσους - από το βιβλίο του Eckhart Tolle "Η Δύναμη του Τώρα"

Φαίνεται πως, πριν περάσει πολύς καιρός, οι περισσότερες "σχέσεις αγάπης" γίνονται σχέσεις αγάπης/ μίσους. Η τρυφερότητα φεύγει. Η αγάπη μπορεί τότε να μετατραπεί σε εχθρότητα ή σε άγρια επίθεση, με το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτό θεωρείται φυσιολογικό.
Η σχέση ταλαντεύεται στη συνέχεια για κάποιο διάστημα, που μπορεί να είναι μήνες ή χρόνια, ανάμεσα στους πόλους "αγάπης" και μίσους, και σου δίνει τόσο χαρά όσο και πόνο.

Δεν είναι ασυνήθιστο για τα ζευγάρια να εθίζονται σ' αυτούς τους κύκλους.
Το δράμα τους τους κάνει να νιώθουν ζωντανοί.
Όταν η ισορροπία μεταξύ του θετικού και του αρνητικού πόλου χάνεται και οι αρνητικοί, καταστροφικοί κύκλοι αρχίζουν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα, πράγμα που συνήθως συμβαίνει αργά ή γρήγορα, τότε δε θα περάσει πολύς καιρός πριν η σχέση τελικά καταρρεύσει.
Μπορεί να φαίνεται πως αν μπορούσες μόνο να εξαλείψεις αυτούς τους καταστροφικούς κύκλους, τότε όλα θα πήγαιναν καλά και η σχέση θα άνθιζε σαν πανέμορφο λουλούδι - αλλά, αλίμονο, αυτό δεν είναι δυνατόν.
Οι δυο πόλοι είναι Αλληλοεξαρτώμενοι.
Δε μπορείς να έχεις τον ένα χωρίς τον άλλον.
Ο θετικός περιέχει ήδη μέσα του τον ανεκδήλωτο ακόμη αρνητικό.
Και οι δύο, στην πραγματικότητα, είναι διαφορετικές όψεις της ίδιας δυσλειτουργίας.
Μιλάω εδώ γι' αυτό που ονομάζουμε συνήθως "ερωτικές σχέσεις" - όχι για την αληθινή αγάπη, που δεν έχει αντίθετο, επειδή πηγάζει Πέρα από το νου.
Η αγάπη, ως συνεχής κατάσταση, είναι ακόμα πολύ σπάνια - τόσο σπάνια όσο και οι συνειδητοί άνθρωποι. Μπορείς να ρίξεις κάποιες σύντομες και φευγαλέες ματιές σ' αυτό που είναι η αγάπη όποτε υπάρχει ένα κενό στη ροή του νου.

Φυσικά, είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσεις ως δυσλειτουργική την αρνητική πλευρά μιας σχέσης, παρά τη θετική. Και είναι επίσης πιο εύκολο να αναγνωρίσεις την πηγή της αρνητικότητας στο σύντροφό σου, παρά να τη δεις στον εαυτό σου. 

Αυτή η αρνητικότητα μπορεί να εκδηλωθεί με πολλές μορφές: με κτητικότητα, με ζήλια, με έλεγχο, με συναισθηματική απομάκρυνση και κρυφή μνησικακία, με την ανάγκη να έχεις δίκιο, με αναισθησία και κλείσιμο στον εαυτό σου, με συναισθηματικές απαιτήσεις και δόλιους χειρισμούς, με παρόρμηση για καυγά, με κριτική, κατηγορίες ή επίθεση, με θυμό, με ασυνείδητη εκδικητικότητα για τον πόνο που σου έχει προκαλέσει ένας από τους γονείς σου στο παρελθόν, με οργή και σωματική βία.

Στη θετική πλευρά,
Είσαι "ερωτευμένος" με το σύντροφό σου.
Αυτό, στην αρχή, είναι μια κατάσταση που σου προσφέρει βαθιά ικανοποίηση.
Νιώθεις έντονα ζωντανός. Η ύπαρξή σου έχει ξαφνικά αποκτήσει νόημα, επειδή κάποιος σε χρειάζεται, σε θέλει και σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός, και κάνεις κι εσύ το ίδιο για τον άλλον.
Όταν είστε μαζί, νιώθεις ολόκληρος. Αυτή η αίσθηση μπορεί να γίνει τόσο έντονη, ώστε ο υπόλοιπος κόσμος να ξεθωριάζει και να γίνεται ασήμαντος.
Ωστόσο, μπορεί επίσης να έχεις παρατηρήσει ότι υπάρχει σ' αυτή την ένταση μια ισχυρή αίσθηση ανάγκης και μια τάση να γαντζώνεσαι πάνω στον άλλον. Εθίζεσαι σ' αυτόν. Ενεργεί πάνω σου σαν ναρκωτικό. Είσαι "ανεβασμένος" όταν το ναρκωτικό είναι διαθέσιμο, αλλά ακόμα και η πιθανότητα ή η σκέψη ότι ο άλλος μπορεί να μην είναι πια δίπλα σου μπορεί να οδηγήσει σε ζήλια, κτητικότητα, σε προσπάθειες χειραγώγησης μέσα από συναισθηματικούς εκβιασμούς, σε κατηγόριες και μομφές - στο Φόβο της Απώλειας.
Αν ο άλλος άνθρωπος πράγματι σε εγκαταλείψει, αυτό μπορεί να σου προκαλέσει την πιο βαθιά εχθρότητα ή την πιο βαθιά θλίψη και απελπισία. Μέσα σε μια στιγμή, η τρυφερή αγάπη μπορεί να μετατραπεί σε άγρια επίθεση ή σε αβάσταχτο πόνο.
Πού είναι η αγάπη τώρα;
Μπορεί η αγάπη να μετατραπεί στο αντίθετό της μέσα σε μια στιγμή;
Ήταν λοιπόν αγάπη
Ή
Μήπως ήταν απλώς ένα γάντζωμα και μια προσκόλληση, που στην ουσία είναι αποτέλεσμα Εθισμού;