Κάθε μέρα, η Ίδια μέρα...

Κάθε μέρα γράφουμε την ιστορία μας. Από τη στιγμή που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι - ή μάλλον από τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας - αρχίζει η ιστορία μας να παίζει. Δεν τη γράφουμε εμείς κάθε μέρα. Έχει ήδη γραφτεί και αναπαράγεται.
Με το που αρχίζει η μέρα μου, έχω ήδη "χυθεί" προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο τρόπος με τον οποίο έχω μεγαλώσει και η επανάληψη μέρα με τη μέρα έχει φέρει έτσι τα πράγματα που να μου φαίνεται "φυσιολογικό" ή τουλάχιστον "αποδεκτό" έτσι να είναι τα πράγματα. Και θεωρώ αυτή τη "διάχυση" προς όλες τις κατευθύνσεις κάτι το φυσιολογικό, ότι "Αυτό είμαι Εγώ". Και, κατά κάποιον τρόπο, είμαι εγώ αυτό, αυτό μοιάζει να έχω γίνει.
Τι σημαίνει χύνομαι προς όλες τις κατευθύνσεις; Είναι κάτι σαν οικειοθελής αποχώρηση.
Οικειοθελώς αποχωρώ από εμένα.

Χρειάζεται να δω την ιστορία μου. Θεωρώ ότι εγώ είμαι η ιστορία μου, έχω φτιάξει έναν ιστό από όσα μου έχουν συμβεί και όσα έχω κάνει (copy paste, για την ακρίβεια) και κάθε μέρα κουβαλάω αυτό τον ιστό και ζω τη ζωή μέσα από αυτό το πλέγμα. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό μου είναι "φυσιολογικό", ή σε κάθε περίπτωση, "έτσι είμαστε όλοι" οπότε αυτό το κάνει φυσιολογικό, σωστά;

Αν θεωρώ ότι Αυτό είμαι Εγώ, αν είμαι Ικανοποιημένη με αυτή την απάντηση, μπορώ να συνεχίσω τη μέρα μου με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο μοτίβο όπως και κάθε άλλη μέρα. Με όλα όσα χρησιμοποιώ για να ναρκώνω τον εαυτό μου - φαγητό, ποτό, τσιγάρο, ιντερνετ, δουλειά, σεξ, ψώνια, ή ό, τι άλλο.

Αν το ερώτημα του Τι Είμαι δεν ικανοποιείται από τις απαντήσεις που το μυαλό μοιάζει να δίνει πλέκοντας την ιστορία του,
τότε.......
 

Οι καλύτερες συμβουλές και κόλπα για απώλεια βάρους, του Doug Hanvey.

Άρθρο του Doug Hanvey, στην ιστοσελίδα www.MindfulnessDiet.com.

Τα μωρά και τα άγρια ζώα διαισθητικά τρώνε τα φαγητά που είναι κατάλληλα και υγιεινά για το σώμα τους, και ενστικτωδώς γνωρίζουν πότε να σταματήσουν να τρώνε. Τι έχει συμβεί σε εμάς τους μεγάλους;! Τα καλύτερα κόλπα και συμβουλές (εάν η απώλεια βάρους που διαρκεί είναι στην πραγματικότητα ένα κόλπο, κάτι το αμφίβολο!) θα λάβουν υπόψιν αυτό που είναι πραγματικό για τα μωρά και τα άγρια ζώα και θα παράσχουν πραγματικά βοηθητικά στοιχεία και συμβουλές (και γνήσιες λύσεις).

"Σαν μωρό ενστικτωδώς γνώριζα τι και πόσο να φάω. Τώρα είμαι ένας ενήλικας, αλλά η διατροφή μου είναι ανθυγιεινή και συχνά εκτός ελέγχου! Κάτι συνέβη σε μένα όταν άφησα πίσω την παιδική ηλικία... αλλά τι;"

Σοβαρές Δίαιτες για να χάσεις Βάρος - Τι χρειάζεται να Γνωρίζεις, του Doug Hanvey

Άρθρο του Doug Hanvey στην ιστοσελίδα www.MindfulnessDiet.com.

Όλες οι σοβαρές δίαιτες για να χάσεις βάρος έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Πρώτον, προσφέρουν μία μακροπρόθεσμη προσέγγιση, όχι απλά ένα "γρήγορο φτιάξιμο". Δεύτερον, αντιμετωπίζουν τις ριζικές αιτίες της αύξησης του βάρους, όχι απλά τα συμπτώματα. 

Ήξερες ότι η λέξη "δίαιτα" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη, δίαιτα, που σημαίνει "τρόπος ζωής"? Αυτή η αρχική σημασία της δίαιτας ως τρόπος ζωής αποκαλύπτει γιατί οι περισσότερες σύγχρονες δίαιτες δεν δουλεύουν πολύ καλά. Οι περισσότερες δίαιτες δεν προορίζονται ως τρόπος ζωής, αλλά σαν "γρήγορο φτιάξιμο"! Ένα γρήγορο φτιάξιμο εξ ορισμού δε μπορεί ποτέ να αποτελέσει μόνιμη λύση σε ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα, που είναι συχνά η μη ισορροπημένη σχέση μας με το φαγητό.  

Όταν κάποιος σου λέει τι είναι αυτό που χρειάζεσαι... από την Karen Koenig

Το πρωτότυπο είναι εδώ:
http://eatingdisordersblogs.com/when-people-tell-you-what-you-need-to-do/
-------
Συχνά έχω αναφερθεί στους κινδύνους των ατόμων που επιμένουν να λένε ότι "πρέπει, χρειάζεται" να κάνουν κάτι.Αυτές οι λέξεις έχουν την δυναμική να χτυπήσουν μέσα μας ένα νεύρο και να μας βάλουν σε πόλεμο με τον εαυτό μας, κάτι που είναι η ακριβώς αντίθετη τακτική από αυτήν που θέλουμε για να κάνουμε υγιεινές διατροφικές επιλογές. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει όταν κάποιος επιμένει ότι "χρειάζεσαι" να κάνεις κάτι. Το να μάθεις πώς να διαχειρίζεσαι τα αιτήματα των άλλων, θα σε διευκολύνει να κάνεις σοφότερες επιλογές.

Το θέμα αυτό ήρθε με έναν πελάτη του οποίου ο διαιτολόγος - μία βοηθητική, στοργική, γυναίκα - του είπε ότι "χρειαζόταν" να περιορίσει τις μερίδες του, να μείνει μακριά από τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και λίπος, και να δίνει περισσότερη προσοχή την ώρα του φαγητού. Ο πελάτης τα έκανε όλα αυτά ήδη και ήταν αρκετά ικανοποιημένος με την πρόσληψη του φαγητού του, αν και δεχόταν ότι δεν ήταν όλα τέλεια. Προσπάθησε να το πει αυτό στη διαιτολόγο, αλλά η ανταπόκριση που πήρε ήταν περισσότερα "χρειάζεσαι" και "πρέπει". Μετά τη συνεδρία, ο πελάτης μου είπε ότι είχε ένα "αδηφαγικό" επεισόδιο. Τώρα, γιατί πιστεύετε ότι αυτό συνέβη;

Αυτό που συνήθως συμβαίνει όταν κάποιος μας λέει ότι "χρειάζεται" να κάνουμε κάτι, είναι να μουλαρώνουμε περισσότερο. Αλλά, σκέψου, είναι αλήθεια ότι εσύ χρειάζεται να κάνεις αυτό που σου λέει κάποιος, ή είναι η δική του ανάγκη που εκτίθεται; Ούτως ή άλλως, είναι αυτοί που έχουν την εσωτερική πίεση για να σε κάνουν να συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο. Ίσως τα καλά τους συναισθήματα να προέρχονται από την επιτυχία σου, ίσως νιώθουν αβοήθητοι να σε αλλάξουν, ίσως νιώθουν αδύναμοι να αλλάξουν τον εαυτό τους και μεταθέτουν τα συναισθήματά τους επάνω σου, ή ίσως υπάρχουν πράγματα που είναι εκτός ελέγχου στη ζωή τους και προσπαθούν να νιώσουν καλύτερα με το να ελέγξουν κάτι (ή κάποιον - εσένα!).

Όταν οι άνθρωποι λένε ότι "χρειάζεται" να κάνεις κάτι, κατανόησε από την αρχή ότι μόνο ο θάνατος είναι αναγκαστικός και ότι όλα τα άλλα είναι προαιρετικά, ακόμα κι αν σου φαίνεται ότι αυτό δεν ισχύει. Αναγνώρισε πότε οι προθέσεις των άλλων είναι τρυφερές - και συχνά είναι - και με το να εκτιμάς την τρυφερότητά τους, μπορείς να νιώθεις καλά για τις προθέσεις τους. Κυρίως, κατανόησε ότι μεταβιβάζουν την πίεση που νιώθουν, σε εσένα, έτσι ώστε δε χρειάζεται να τη νιώσουν - και ότι έχεις την επιλογή να μην εσωτερικεύεις αυτή την πίεση.

Απέφυγε να μεταφέρεις την ανεπιθύμητη αλληλογραφία στα εισερχόμενά σου...

Μασάμε καλά το φαγητό μας... ή όχι;

Η επιστήμη ως δικτατορία. Μα, είναι δυνατόν; Οι επιστήμονες ερευνούν, πειραματίζονται, επαληθεύουν, βγάζουν συμπεράσματα, και πάλι απ' την αρχή.
"Το λένε οι έρευνες!" λες, κι είναι σα να βάζεις μία τάπα στο στόμα του συνομιλητή σου. Έχουμε τις έρευνες σε μεγάλη υπόληψη.
Είναι σα να είμαστε ακόμα 6 μηνών και τρώμε αλεσμένη τροφή.
Δεν έχουμε μάθει - ακόμα - να μασάμε το φαγητό μας. Έχουμε μάθει να το καταπίνουμε. Γι' αυτό θέλουμε την τροφή έτοιμη. Έτσι, π.χ. θα πάμε κατευθείαν στα συμπεράσματα της έρευνας, ή στη συζήτηση, και θα προσπεράσουμε τις "λεπτομέρειες"...
Ένας επιστήμονας χρειάζεται να μένει χωρίς συμπεράσματα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν θα βγάζει συμπεράσματα. Χρειάζεται να μην προσκολλάται σε αυτά. Να τα αναγνωρίζει και να τα βάζει κάπου στην άκρη, γιατί αν τα φέρνει μαζί του στο επόμενο πείραμα - και ποιός δεν το κάνει - τότε αναπόφευκτα η όρασή του θα είναι θολή ή χρωματισμένη.
Είναι σημαντικό η αγάπη του για το τι συμβαίνει πραγματικά να είναι μεγαλύτερη από την αγάπη του να έχει δίκιο, να αποδείξει τις θέσεις του.
Χρειάζεται να αφουγκράζεται, χωρίς να δέχεται ή να απορρίπτει.
Όταν διαβάζω μία έρευνα αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι να δεχτώ ότι αυτό που διαβάζω είναι απλά τα συμπεράσματα κάποιου. Έχω την τάση να τα δέχομαι (αν μου αρέσουν, γιατί συμφωνώ), ή να τα απορρίπτω (αν δε μου αρέσουν, γιατί διαφωνώ). Όμως έτσι, προσκολλημένη σε αυτά που μου αρέσουν ή δε μου αρέσουν, δεν πρόκειται να ανακαλύψω αυτό που συμβαίνει πραγματικά.
Αυτό που χρειάζεται είναι μία άλλη θέαση. Μία γωνία από την οποία να βλέπω τόσο τα δικά μου συμπεράσματα όσο και τα συμπεράσματα του άλλου. Να μην κλείνω σε κανένα από αυτά. Είναι όλα απλά συμπεράσματα.
Το μοναδικό εργαστήριο το οποίο μπορώ πραγματικά να εμπιστεύομαι είναι το δικό μου "πεπτικό σύστημα". Δε μπορώ να αφομοιώσω την τροφή που δεν έχω μασήσει,
και το μόνο που θα πάθω αν το επιχειρήσω είναι να μπουκώσω.

Μπορεί η δίαιτα να μας παχαίνει;

Η δίαιτα μας αδυνατίζει ή μας παχαίνει;

Μοιάζει να παίρνουμε σαν δεδομένο ότι για να χάσουμε κιλά πρέπει να κάνουμε δίαιτα. Ή έστω διατροφή. Ή - σε κάθε περίπτωση - να περιορίσουμε το φαγητό μας. Όπως λέμε, να προσέξουμε τι τρώμε.

Μου φαίνεται πως ο λόγος για τον οποίο παίρνουμε τα κιλά σε πρώτη φάση είναι γιατί δεν είμαστε σε επαφή με το σώμα μας. Δεν έχουμε αίσθηση των "σημάτων" που μας δίνει. Μοιάζει να το φοβόμαστε. Φοβόμαστε τις επιθυμίες μας. Πιστεύουμε ότι αν αφεθούμε σε αυτές, θα μας κατασπαράξουν, θα μας κατακλύσουν... 

"Επιθυμώ να φάω 2 πίτσες!!! Θα πρέπει να είσαι τρελή αν μου λες ότι χρειάζεται να ακούσω το σώμα μου. Αν το ακούσω θα γίνω 200 κιλά!"

Η ικανότητα της Υποβολής

Έχουμε αυτή την απίστευτη ικανότητα να Υποβαλλόμαστε.
Υποβάλλομαι -> Βάλλομαι Υπό το Βλέμμα του Άλλου.
Έχω αυτή την ικανότητα να Γίνομαι Αυτό που βλέπει ο Άλλος.
Στην αρχή, Είμαι. Απλά, Είμαι. Δεν είμαι Κάτι συγκεκριμένο. Χρειάζεται, όμως, να περάσουμε από τη φάση της διαμόρφωσής μας. Και σε αυτή τη φάση Γινόμαστε Αυτό που οι Άλλοι Βλέπουν σε εμάς.
Θα μου πεις, είναι δυνατόν οι άλλοι να βλέπουν σε μένα κάτι που δεν είμαι; Ναι. Ο καθένας βλέπει σε εμένα, σε εσένα, αυτό που δεν δύναται να δει στον εαυτό του.
Έτσι, για παράδειγμα, κάποιος δε μπορεί να δεχτεί ότι είναι αδύναμος. Θα δει σε εσένα, σε εμένα, αυτή την αδυναμία. Ενδεχομένως να υπάρχουν στοιχεία αδυναμίας, ενδείξεις, στιγμές αδυναμίας.
Γίνομαι αυτό που ο άλλος βλέπει σε μένα όταν κάτι έχει μία κάποια επαναληψιμότητα.
Για παράδειγμα, ένας από τους γονείς σου πάντα ανησυχούσε για το βάρος του. Και όποτε σε έβλεπε να τρως κάτι "παχυντικό" έβλεπε σε εσένα τον "χοντρό" εαυτό του. Εσύ, δεν ήσουν "χοντρή". Σε έβλεπε όμως έτσι, "έριχνε" σε εσένα αυτό που δε μπορούσε να κουβαλήσει ο ίδιος.
Κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε αυτή την απίστευτη ικανότητα να γινόμαστε ό, τι βλέπουν οι άλλοι, ειδικά οι σημαντικοί άλλοι.
Οπότε, εσύ Έγινες "χοντρός", ή τουλάχιστον έτσι θεωρείς. Κι ακόμα κι αν χάσεις κιλά και πας στα όρια του "φυσιολογικού", Κάτι μέσα σου δεν θα το πιστεύει, θα σε θεωρεί ακόμα χοντρό.

Υποβαλλόμαστε. Έχουμε όμως και άλλη μία απίστευτη ικανότητα.
Έχουμε την ικανότητα να Απο-ΥποΒαλλόμαστε. Ουσιαστικά, οι άλλοι μας έβλεπαν κάπως, όμως ήμασταν Εμείς που Γίναμε Αυτό. Εμείς με έναν ασυνείδητο τρόπο δώσαμε τη συγκατάθεσή μας σε αυτή τη "μεταμόρφωση". Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να σταματήσουμε να επικυρώνουμε αυτή τη "συμφωνία". Έχουμε την ικανότητα να δούμε πού είμαστε Εμείς. Τι είμαι εγώ? Είμαι χοντρός? Είμαι αδύναμος? Είμαι χαζός? Είμαι και ο πρώτος να πούμε?
Όλα αυτά Έχω Γίνει. Δεν είμαι αυτά που έχω γίνει. Είμαι το προϋπάρχον αυτών....
Έχουμε και αυτή την ικανότητα... 

Φυλακίζοντας ο ένας τον άλλον...

-"Κάθε φορά που το κάνει αυτό, θυμώνω απίστευτα".

-"Όχι, δε θυμώνεις, νομίζω πως αυτό που σου συμβαίνει είναι ότι ξεβολεύεσαι".

-"Μα σου λέω, θυμώνω..."

Έχουμε εκπαιδευτεί να μιλάμε Για τους άλλους. Μιλάω Για εσένα. Μιλάμε Γι' αυτό που σκέφτονται οι άλλοι, Γι' αυτό που αισθάνονται, Γι' αυτά που κάνουν. 

Στις συνομιλίες μας, σπάνια ακούμε ο ένας τον άλλον. 

Είναι διαφορετικό πράγμα να μιλάω Σε εσένα, και διαφορετικό να μιλάω Για εσένα. 

Τα συμπεράσματα τα έχουμε στην τσέπη μας. 

Μα, θα μου πεις, φίλοι μου είναι, τους ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά, φυσικά και μπορώ να μιλήσω Για αυτούς. Όσο πιο καλά τους ξέρω, θα μου πεις, τόσο πιο "βαθιά" η σχέση μας και μπορώ να μιλάω γι' αυτούς.

Όταν συναντάω τον Άλλον με τα συμπεράσματά μου - που θα πει, με όλες τις εικόνες, με όλα όσα ξέρω γι' αυτόν, με όλα όσα έχουμε ζήσει, με όλο το παρελθόν - αυτόματα τον φυλακίζω. Είναι Αυτό. Τον κάνω αντικείμενο. Τον περιορίζω, τον κλείνω. Είναι Έτσι, κι έτσι, κι έτσι.

Και σε αυτή τη βάση, φυσικά και μπορώ να μιλήσω Για αυτόν. Ξέρω τα πάντα - ή σχεδόν τα πάντα.

Κι όταν ο άλλος λέει π.χ. ότι θυμώνει με κάτι, αν αυτό που λέει εκείνη την ώρα έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα έχω μαζέψει γι' αυτόν, αυτόματα το απορρίπτω. Και συνεχίζω ακυρώνοντας το βίωμά του, μιλώντας για το βίωμα του άλλου... Λες κι έχουμε κανένα δικαίωμα να μιλάμε Για τους άλλους.

Η σχέση είναι κάτι που δημιουργείται την κάθε στιγμή. Αλλιώς, υπάρχει μόνο στη φαντασία μας, σαν μια ιδέα. Χρειάζεται να δημιουργείται την κάθε στιγμή από την αρχή. Για να το κάνω όμως αυτό, χρειάζεται να κρατάω την ίδια στάση και με τον εαυτό μου. Να με προσεγγίζω κάθε φορά από την αρχή. Όσο με προσεγγίζω σαν αυτή που ξέρω, όσο με φυλακίζω σε αυτά που έχω δει από εμένα, ό, τι κάνω θα έχει την ίδια ποιότητα. Θα αναπαράγω φυλακές. 

Χρειάζεται να ξεκινήσω με την πρόθεση να ακούσω τον άλλον, πού είναι τώρα. Και μετά να το ξεχάσω, να μη μαζεύω όσα ακούω. Κάθε στιγμή να ακούω χωρίς να βασίζομαι σε όλα όσα ξέρω από τον άλλον, χωρίς τα συμπεράσματα και τις πατερίτσες μου.

        

  

 

Η Υπέρτατη Προδοσία

Μας ενοχλεί να μας προδίδουν. Θέλουμε οι άλλοι να κρατάνε τις υποσχέσεις τους. Δε μας αρέσει να μας "κλωτσάνε", να μας παραμελούν, να μας παραγκωνίζουν. Δε μας αρέσει να μας στήνουν στα ραντεβού, και τα σχετικά.
Αλήθεια, γιατί μας νοιάζει τι μας κάνουν οι άλλοι; Αν μας σέβονται, αν μας "φτύνουν";
Θα μου πεις, είναι ανθρώπινο, κανείς δε θέλει τέτοια συμπεριφορά. Και δεν το αρνούμαι αυτό.
Όμως, μοιάζει να δίνουμε βάρος εκεί που δεν υπάρχει.
Ο κόσμος μπορεί να μας προδώσει. Και συχνά το κάνει. Μπορεί να μας υποτιμήσει. Θα μας κάνει πέρα. Είναι μέρος της ζωής. Το θέμα είναι, γιατί με νοιάζει το πώς θα μου φερθούν οι άλλοι;
Τι είναι αυτό που υπάρχει εδώ;
Ποιος με προδίδει; Και γιατί με ενοχλεί αυτό που αποκαλώ προδοσία;
Ενοχλούμαι στο βαθμό που Κάνω αυτό που λέω ότι κάνουν οι άλλοι.
Ποιος προδίδει; Στο βαθμό που δε στέκομαι, που δεν είμαι εδώ για μένα, είμαι εγώ που νομιμοποιώ την προδοσία που υφίσταμαι.
Για να μην προδοθώ, χρειάζεται να διαφυλάττω τα όριά μου. Χρειάζεται να εμπιστεύομαι αυτό που είμαι κάθε φορά, και να μη φοβάμαι να το επικοινωνήσω. Αν περιμένω από τον κόσμο να επιβεβαιώσει αυτό που είμαι, να αποδεχτεί αυτό που είμαι και να μου επιτρέψει να είμαι αυτό που είμαι, έχω χαθεί.

Είμαι εγώ κάθε φορά που επικυρώνω την προδοσία, που με πουλάω.
Αν θεωρώ ότι κάτι μου κάνουν οι άλλοι που δε μου αρέσει, χρειάζεται να δω πού το κάνω εγώ αυτό (στους άλλους και σε μένα).

Δε με ενοχλεί αυτό που δε με αγγίζει...

In order to lose weight:

1. Eat when hungry and stop when full.
2. Question the voice that says "I am Hungry".
3. Re-inhabit your body. There was a time when (perhaps) losing touch with your body was necessary in order to survive.
Now, it's time to come back. 
4. Feel the body, feel the hunger, feel the satiety, feel all those "named as" negative emotions - like anger & fear.

Start feeling and question your thoughts.

Κάνοντας χώρο για την αλλαγή, για το καινούργιο...

Έχουμε γεμίσει τις ζωές μας με πράγματα. Καταναλωτισμός, το να ζούμε για να αγοράζουμε. Το motto αυτής της εποχής μοιάζει να είναι "Είσαι αυτά που έχεις", ένα μότο που αρχίζει να ξεθωριάζει, και παρ' όλ' αυτά μας είναι δύσκολο να το αφήσουμε πίσω. Όπως μας είναι δύσκολο να αφήσουμε και τα αποκτήματά μας. Γενικά, πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε κάτι;

Το πράγμα είναι σύνθετο. Όλα αυτά που Έχω, είναι Δικά μου, είναι εγώ. Πόσο δύσκολο μου είναι να τα αφήσω, είναι ενδεικτικό του πόσο πιασμένη είμαι στις αρπαγές αυτού του εγώ. Οι συνήθειές μου είναι εγώ. Θεωρούμε ότι τα πράγματα μας ανήκουν, είναι αυτό το περιβόητο αίσθημα της ιδιοκτησίας. Το σώμα μου είναι εγώ. Η ζωή μου είναι εγώ. Έχουμε πάει το πράγμα τόσο μακριά.
Όλα αυτά τα έχουμε κάνει δικά μας. Έχουμε κολλήσει σε αυτά, και πονάμε μην τυχόν και τα χάσουμε.
Λέω, για παράδειγμα, πως θέλω να χάσω τα κιλά μου. Είναι τα κιλά Μου. Και θέλω να τα χάσω.
Στο βαθμό, όμως, που έχω ένα ισχυρό αίσθημα ιδιοκτησίας, που δυσκολεύομαι να αφήνω τα αποκτήματά μου, πόσο εύκολο μου είναι άραγε να χάσω τα κιλά Μου;
Περπατάμε τη ζωή φορτωμένοι με διάφορα. Κουραζόμαστε από το βάρος όλων των πραγμάτων που έχουμε μαζέψει κι όμως αδυνατούμε να τα αποχωριστούμε.

Θέλεις να χάσεις βάρος; Ξεκίνα να αποχωρίζεσαι λίγο λίγο τα πράγματα που έχεις μαζέψει τόσα χρόνια, και απέφυγε από το να αγοράζεις καινούργια.


  

η εποχή του magic pill

Quick, Fast, Magic - τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε χθες.
Έχω μία εικόνα για το πώς θά 'πρεπε να είναι το σώμα  μου. Φυσικά, η εικόνα που έχω υποστηρίζεται από αυτά που μου λένε οι "συστάσεις" - τόσα κιλά σε αυτό το ύψος και σε αυτή την ηλικία, ή τόσο ποσοστό λίπους για τα δεδομένα σου. Κι επειδή αυτό που είμαι τώρα δεν είναι η εικόνα που έχω για το τί θα έπρεπε να είμαι, παλεύω για να γίνω αυτή η εικόνα. Ή, από την άλλη, παραιτούμαι και λέω "δε βαριέσαι, ποτέ δε θα γίνω αυτό, ας μείνω έτσι, καλή είμαι κι έτσι" και υποστηρίζω πως αποδέχομαι - αλλά μάλλον ανέχομαι - αυτό που είμαι. Ανέχομαι, δηλαδή, θα ήθελα να το αλλάξω αλλά δε μπορώ, οπότε λέω "δε βαριέσαι...".

δίαιτες, διατροφές, και τα σχετικά

"Πρέπει να το ράψεις, πρέπει να χάσεις αυτά τα κιλά επιτέλους". Νά μια φράση που ακούγεται συχνά προς τα άτομα που έχουν παραπανίσιο σωματικό βάρος. Και με αφορμή τη χθεσινή ημέρα κατά της Δίαιτας, θέλω να πω δυο λόγια επάνω σ' αυτό.
Εάν η συμβουλή "ράψτο και αδυνάτισε" απέδιδε, θα το είχαμε μάθει τόσα χρόνια.

Υπάρχει άλλο μοντέλο;

Έχουμε εκπαιδευτεί σ' ένα συγκεκριμένο μοντέλο σκέψης και συμπεριφοράς. Είναι σα να λέμε ότι βλέπουμε σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος. "Τα μήκη κύματος του φωτός που διεγείρουν τον ανθρώπινο οφθαλμό κυμαίνονται από περίπου 4.000 Å (400 nm) μέχρι 7.000 Å (700 nm)" μας λένε οι ειδικοί. Έχοντας μεγαλώσει με συγκεκριμένες αρχές, κατευθύνσεις, είναι σα να έχουμε αόρατα τοποθετήσει ένα εύρος αποδεκτής σκέψης και συμπεριφοράς μέσα μας. Είμαστε αυτό. "Δεν είμαι της άσκησης" ή "δεν είμαι των καλλιτεχνικών" ή "δεν είμαι αυτό, αλλά είμαι το άλλο". Όλα αυτά μπαίνουν στα πλαίσια του αποδεκτού "μήκους κύματος" που μας ενσταλάχθηκε, με την αποδοχή μας, σε πολύ μικρή ηλικία. Και πλέον, είμαστε αυτό γιατί, τί άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε;

Έχοντας πει αυτά τα λίγα εισαγωγικά, θέλω τώρα να πάω στο θέμα της απώλειας βάρους, που είναι ας πούμε η "ειδικότητά" μου. Θα μου πεις, πού την κολλάς την απώλεια βάρους με αυτή την εισαγωγή, θέλεις τη Ryanair - ή εν πάση περιπτώσει κάποια άλλη αερογραμμή - για να κάνεις αυτή τη σύνδεση.